คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 520

หลังจากที่หมอออกไปแล้ว ฌอนจึงลากเก้าอี้มาที่ข้างเตียงด้วยความรู้สึกอ่อนแรง

ครั้งสุดท้ายที่เขาได้มองแคทเธอรีนใกล้ ๆ เช่นนี้คือเมื่อไรกันนะ?

เมื่อไม่นานมานี้พวกเขาลงเอยด้วยการทะเลาะกันทุกครั้งที่พวกเขาพบกันเสมอ

ทันใดนั้นเองเขาก็สังเกตเห็นว่าเธอน้ำหนักลดลงและดูอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน

เธอควรจะมีน้ำหนักเพิ่มในช่วงที่ตั้งครรภ์

หลังจากลังเลอยู่สักพัก แอลที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “คุณชายฮิลล์คนโต ที่จริงแล้วฉันคิดว่าช่วงนี้คุณค่อนข้างเข้มงวดกับคุณผู้หญิงเกินไปหน่อย...”

เขาชำเลืองมองเธอด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ

“อืม... ฉันเข้าใจเหตุผลของคุณที่ไม่อยากให้คุณผู้หญิงไปพบเพื่อนของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอคิดมาก แต่เธอเบื่อและอยู่อย่างโดดเดี่ยวในคฤหาสน์ตลอดเวลา คุณไม่ยอมกลับบ้านหรือถามถึงเธอ เธอดูน่าสงสารมากในทุก ๆ วันที่ยืนอยู่ที่หน้าต่างเพื่อมองดูโลกภายนอก...”

น่าสงสารอย่างนั้นหรือ?

ฌอนรู้สึกแย่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้คนต่างคิดว่าการเป็นภรรยาของเขาน่าสงสารอย่างนั้นเหรอ?

“ที่ฉันไม่รับโทรศัพท์ของเธอ เพราะเธอเอาแต่ทะเลาะกับฉันเรื่องแชริตี้อยู่ตลอด”

“แต่คุณผู้หญิงไม่ทราบเรื่องนั้น เธอจึงคิดเองเออเองไปว่าคุณเบื่อเธอ” แอลกระซิบ

ฌอนตกอยู่ในความเงียบหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น

ราว ๆ 20 นาทีต่อมา แคทเธอรีนค่อย ๆ ลืมตาของเธอขึ้น

ทันทีที่เธอรู้สึกตัวว่าเธออยู่ที่ไหน มือของเธอเลื่อนลงไปจับท้องของเธอแทบจะโดยสัญชาตญาณ ลูก ๆ ของเธอ...

“ไม่ต้องเป็นห่วง ลูก ๆ ปลอดภัยดี...”

“ฉันไม่อยากคุยกับคุณ”

เธอเบือนหน้าหนีหันหลังให้กับเขา

ความจริงแล้ว ความรู้สึกของเธอขัดแย้งกันอยู่ภายใน เธอไม่อาจยอมรับความเฉยเมยของเขาได้ และเธอยังไม่ให้อภัยเขาในเรื่องที่พวกเขาส่งแชริตี้เข้าคุกอีกด้วย

ในช่วงบ่าย

หลังจากที่แคทเธอรีนให้น้ำเกลือเสร็จแล้ว เขาจึงมาส่งเธอที่คฤหาสน์ด้วยตัวเอง

คุณผู้หญิงฮิลล์ไม่ทราบว่าเธอเป็นลม แต่ก็ดีใจที่เห็นคนทั้งคู่กลับมาด้วยกัน เธอสั่งผู้ช่วยในครัวทำอาหารเพิ่มมากขึ้น

คืนนั้นเอง จู่ ๆ คุณท่านฮิลล์ก็ถามขึ้น “ช่วงนี้แม่ของแกทำงานที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง?”