คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 541

โทมัสไม่ควรเก็บความแค้นเหล่านั้นเอาไว้ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วเขาจะเกลียดบอริสก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร ในตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็จากไปแล้ว

ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนค่อย ๆ หม่นลง เขามองซาร่าอย่างไม่ไยดี เขาไม่สนใจโทมัสเพราะผู้ชายคนนั้นเป็นคนสารเลวที่เอาแต่ทำเรื่องน่าอับอาย ทว่าเขาคิดไม่ถึงว่าซาร่าจะโกหกเพื่อแก้ต่างแทนพี่ชาย จนเขาเกือบจะเข้าใจสถานการณ์ผิดไป

“ฌอนนิคคะ ฉันขอโทษพวกเขาแทนพี่ชายของฉันได้ไหมคะ?” ซาร่าลนไปหมด ทว่าก็กลับมาสงบลงอย่างรวดเร็ว พลางฝืนยิ้มออกมา “โทมัสเป็นแบบนี้มาตลอด ฉันบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน แต่เขาก็เอาแต่ไม่ฟัง ฉันทำอะไรกับเรื่องนี้มากไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้เข้าไปร่วมทะเลาะด้วยตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายฉันกลับถูกทำให้อับอาย”

“ซาร่า เธอไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะเธอไม่ได้ด่าว่าใคร ทั้งหมดเป็นเพราะโทมัส” ร็อดนีย์อดที่จะปลอบเธอไม่ได้ “ยิ่งไปกว่านั้น เฟรยาเองก็ผิดที่เรียกชื่อเธอแบบนั้นเหมือนกัน”

เฟรยาหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “ช่างเป็นการขอโทษที่ประทับใจอะไรอย่างนี้นะคุณนีสัน ถ้าเคธี่ไม่บันทึกเสียงบทสนทนาเอาไว้ บางทีคำพูดที่เธอพูดก่อนหน้านี้คงจะทำให้คนอื่นเข้าใจว่าเป็นเคธี่กับฉันที่เป็นคนเริ่มหาเรื่องก่อน ตรงกันข้าม โทมัสคงจะไม่ต้องรับผิดชอบอะไร จากนั้นเรื่องพวกนี้จะเป็นสาเหตุที่ทำให้เคธี่กับคุณชายฮิลล์คนโตต้องทะเลาะกันอีก”

คิ้วของฌอนขมวดเข้าหากัน ซาร่าเงยหน้าขึ้นดูไร้เดียงสา “ขอโทษ ฉันลืมคิดถึงเรื่องนั้นไปเลย คราวหน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้”

“ไม่จำเป็นต้องมีคราวหน้า! เฟรยา ลินช์ เมื่อไรเธอจะหยุดสักที?” ร็อดนีย์ทนฟังมากไปกว่านี้ไม่ไหวอีกแล้ว

“พอ” ฌอนเตือนก่อนจะมองโทมัส “ดูเหมือนมีการเข้าใจผิดครั้งใหญ่เพราะฉันให้ความช่วยเหลือนายหลายครั้ง ฉันไม่รู้เรื่องโครงการขนาดใหญ่ที่นายได้รับมาเมื่อวาน บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่าเราสนิทกันหรืออะไรสักอย่างจึงพยายามเอาใจฉันด้วยการทำให้นายพอใจ ฉันจะสั่งให้ยกเลิกการทำงานร่วมกันทีหลัง”

โทมัสตกใจ เขาพยายามกอบกู้สถานการณ์เอาไว้ “คุณชายฮิลล์คนโต ผมขอโทษ เป็นความผิดของผมเองที่พูดจาหยาบคาย ได้โปรดอย่ายกเลิกความร่วมมือ ผมขอร้องนะครับ”

เฟรยาเยาะเย้ย “ความจริงนายพูดจาหยาบคายตั้งเยอะตั้งแยะ ครั้งสุดท้ายก็ที่ในผับ นายยังพูดด้วยซ้ำว่าคุณชายฮิลล์คนโตจะไม่ทำอะไรนายถึงนายจะนอนกับเคธี่ก็ตาม”

ขาของโทมัสสั่นอยู่ตรงนั้น เขาแทบจะทรุดลงคุกเข่ากับพื้น

“เขาพูดกับคุณแบบนั้นเหรอครับ?” ฌอนหรี่ตาลง และหันหน้าไปหาแคทเธอรีน

เธอกระตุกริมฝีปาก “แล้วคุณจะเชื่อไหมถ้าฉันบอกว่าใช่?”

“ฌอน ฉันคิดว่าแค่นั้นก็พอแล้วนะ” ร็อดนีย์พูดขึ้น เขาไม่ได้สนใจโทมัส ทว่าเขารู้สึกแย่เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลบนใบหน้าของซาร่า

“จำไว้ให้ดี ฉันจะตัดลิ้นนาย ถ้านายทำแบบนี้อีก อีกอย่าง ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับปัญหาของตระกูลนีสันอีกแล้ว ฉันจะไม่เคลื่อนไหวถึงนายจะฆ่าใคร หรือทำให้ไฟไหม้ก็ตาม”

หลังจากที่พูดอย่างเฉยชา ฌอนก็หันไปพูดอย่างนุ่มนวลกับแคทเธอรีนว่า “ไปกันเถอะครับ สองพี่น้องจัดงานศพให้คุณบอริสได้ ร็อดนีย์ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้ก็เป็นผู้ให้กำเนิดซาร่า งั้นก็อยู่ช่วยพวกเขา อ๋อใช่ นำศพของเจนนิเฟอร์ เครเวน มาฝังไว้ข้าง ๆ กันด้วย”

“ได้ ฉันจะทำแบบนั้น” ร็อดนีย์พยักหน้ารับ

แคทเธอรีนรู้สึกโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้นและกลับไปพร้อมกับเฟรยา

ถึงบางครั้งร็อดนีย์จะไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก แต่เขาไม่ใช่คนใจร้ายใจดำ คุณบอริสและภรรยาของเขาควรจะถูกฝังอยู่ด้วยกันอย่างสงบถ้าเขาเป็นคนจัดการเรื่องงานศพ