“ฉันไม่กังวลหรอก” แคทเธอรีนมองฌอนพร้อมกับยิ้มออกมา “นอกจากนั้นการมีสัมพันธ์ทางกายไม่นับว่าเป็นการนอกใจหรอกค่ะ”
“...”
เธอหมายความว่าเธอจะไม่สนใจแม้ว่าเขาจะนอนกับซาร่าใช่ไหม?
ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก เมื่อไรก็ตามที่เขาบังเอิญกอดซาร่าก่อนหน้านี้ เธอยังหึงอยู่ตั้งนาน
“ที่รักครับ คืนนี้ที่นัดกันก็เพื่อต้อนรับเชสเป็นหลัก เขามาที่แคนเบอร์รา” ฌอนพูดให้เธอพอใจ “คุณน่าจะไปนะ”
แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ
เชสมาจากบ้านเกิดเดียวกันกับเธอ แล้วเธอก็ค่อนข้างสนิทกับเชส
“ตกลงค่ะ ฉันไม่ได้เจอเขามาตั้งนานแล้ว”
ใบหน้าของฌอนนิ่งไป
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่เขาต้องพึ่งพาเชสเพื่อชวนเธอออกไป
ให้ตายเถอะเชส เขาไม่ได้ติดต่อแคทเธอรีนลับหลังเขาใช่ไหม?
เชสที่ออกไปตกปลาอยู่กลางทะเลจามออกมา “ใครคิดถึงฉันมากขนาดนี้เนี่ย? รีนหรือเปล่านะ?”
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความทางวอทส์แอปไปหาแคทเธอรีนทันที : [ รีน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คืนนี้คุณอยากมาเจอผมไหม?]
ฌอนที่ถือโทรศัพท์ของแคทเธอรีนอยู่ เกือบจะกระอักเลือดออกมาด้วยความโกรธเมื่อเขาเห็นข้อความแสดงขึ้นบนหน้าจอของเธอ
ว่าแล้วเชียว เจ้าโง่นั่นติดต่อภรรยาของเขาลับหลังเขา
...
20:00 น.
ห้องส่วนตัวของคลับเฮาส์ริมทะเลสาบในแคนเบอร์รา
แคทเธอรีนยิ้มบาง ๆ พลางมองไปที่ฌอน “ไม่น่าแปลกใจเลยนะคะที่คุณจะมีงานพบปะสังสรรค์ในตอนกลางคืนมากมาย คุณเลยได้อยู่กับซาร่าทุกครั้งที่คุณออกมาเลยสิคะ”
ฌอนรู้สึกเสียวแปลบที่หนังศีรษะของเขา เมื่อเขากำลังจะพูด ร็อดนีย์ก็พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ “อย่ามาประชดประชัน เชสเตอร์กับฉันก็มาด้วยตลอดเหมือนกัน ไม่ได้มีแค่ฌอนกับซาร่า”
“หึ หึ คุณนีสัน คุณทำให้คนอื่นอิจฉาคุณจริง ๆ เลยนะคะ คุณถูกห้อมล้อมด้วยผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในออสเตรเลียตั้งสามคน เหมือนเป็นเจ้าหญิงเลยค่ะ” แคทเธอรีนยิ้มกว้าง
ร็อดนีย์ขมวดคิ้ว “แคทเธอรีน ทุกคนกำลังสนุก เธออย่ามาหาเรื่องคนอื่นตอนที้เธอมาร่วมได้ไหม?”
“ร็อดนีย์...” ฌอนหรี่ดวงตาลงเพื่อเตือนเขา
“ฉันพูดอะไรผิดไปล่ะ?” ร็อดนีย์พูดเสียงทุ้ม “ซาร่าและพวกเราสามคนรู้จักกันมาตั้งแต่เรายังเป็นเด็ก เธอเหลือเพื่อนในแคนเบอร์ราเพียงไม่กี่คนนั่นก็คือพวกเรา แล้วจะเป็นไรไปถ้าจะชวนเธอมาเที่ยวกับพวกเรา?”
“ไม่มีอะไรผิดหรอก ฉันยังไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นเลยนะ” แคทเธอรีนไหวไหล่ด้วยท่าทางไร้เดียงสา “คุณชายสโนว์ คุณไม่ยุติธรรมเอาซะเลยนะคะ คุณพูดว่าฉันพูดหาเรื่องคนอื่น แต่ฉันจำได้ว่าคุณนีสันเป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เธอเป็นคนพูดเองว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวของที่นี่ทุกครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าพวกคุณชวนเธอมาเที่ยวด้วย? พวกคุณนี่สนิทกันจริง ๆ นะคะ”
ทุกคนอึ้งไป ฌอนดูเหมือนจะเหม่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...