คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 569

โทมัสทำเสียงดูถูก “ตอนนี้ฉันให้คนตามเธอมาหลายวันแล้ว ถ้าฉันไม่จัดการกับเธอ อย่ามาเรียกฉันว่าโทมัส นีสัน”

ซาร่าเลิกคิ้ว ถ้าเป็นคนอื่นเธอคงไม่สนใจ

ถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่ชอบเฟรยา ลินช์ เหมือนกัน

“ถ้างั้นก็ขอให้สนุกแล้วกันนะคะ อย่าฆ่าเธอก็พอ”

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร”

…

21: 00 น.

หลังจากที่แคทเธอรีนอาบน้ำแล้ว เธอจึงส่งข้อความชวนเฟรยามาเล่นเกมด้วยกัน

เฟรยากลัวว่าเธอจะหมกหมุ่นอยู่กับความคิดของเธอตามลำพัง เธอจึงตอบรับด้วยความดีใจ

พวกเธอทั้งสองคนเปิดลำโพงโทรศัพท์และเล่นเกมด้วยกันหลายเกม เฟรยาตะโกนขึ้นมาจากปลายสาย “เร็ว เข้ามาช่วยฉันเร็ว ฉันโดนล้อมแล้วเนี่ย! ออกไปไม่ได้”

“รอฉันก่อนนะ…”

แคทเธอรีนกดแผนที่และจู่ ๆ เฟรยาก็พึมพำออกมา “ใครมาเคาะประตูดึก ๆ ดื่น ๆ นะ? ...พวกแกต้องการอะไร? ฉันจะแจ้งตำรวจ…”

ปัง!

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากปลายสาย

จากนั้น เสียงก็เงียบไป

แคทเธอรีนรีบกดโทรออกไปยังเบอร์โทรศัพท์ของเฟรยา แต่โทรไม่ติด

เธอรู้สึกไม่ดี คฤหาสน์อยู่ห่างจากบ้านของเฟรยาต้องขับรถไปอย่างน้อยก็หนึ่งชั่วโมง มันคงสายเกินไปแล้วที่เธอจะรีบไปที่นั่นในตอนนี้ แล้วเธอก็ไม่รู้จักคนที่นี่มากนัก

หลังจากที่คิดดูแล้ว เธอจึงรีบโทรหาเวสลีย์ “เวสลีย์คะ ฉันคิดว่ามีคนบุกเข้าไปในบ้านของเฟรยา คุณรีบไปที่นั่นแล้วช่วยดูเธอให้หน่อยได้ไหมคะ? ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอค่ะ ฉันจะส่งที่อยู่ให้คุณนะคะ แล้วฉันจะรีบตามไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

“สารเลว!”

ภาพนั้นบาดตาของแคทเธอรีนอย่างโหดร้าย

เธอหยิบซี้ซั้วฉวยได้ถังขยะที่อยู่ข้าง ๆ และใช้มันทุบโทมัส

โทมัสโกรธจัดและเหวี่ยงเธอไปให้พ้น

“ระวัง…” เวสลีย์รีบวิ่งเข้าไปจับเธอเอาไว้

ทว่าพวกนักเลงทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาได้โอกาสรีบใช้มีดแทงเข้าที่หัวไหล่ของเขาทันที

“เวสลีย์…” แคทเธอรีนช็อกไปแล้วจับเขาไว้ด้วยความตกใจ

“ไม่เป็นไร เเค่… บาดเจ็บเล็กน้อย” ใบหน้าหล่อเหลาของเวสลีย์เปลี่ยนเป็นซีดขาว แต่เขายังฝืนตัวเองเพื่อปลอบเธอ

หัวใจของเธอสั่นในขณะที่ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา