คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 861

“อย่าไปโรงแรมที่คุณไปมาเมื่อวาน มันดูธรรมดาไป” ฌอนพาแคทเธอรีนเข้าไปในรถ “ผมมีห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทส่วนตัวในโรงแรมห้าดาวที่นี่”

แคทเธอรีนทึ่งมาก "คุณลงทุนในโรงแรมตอนไหนกันคะเนี่ย?"

“ผมลงทุนในที่ต่าง ๆ มากมาย แล้วต่อไปคุณจะค่อย ๆ รู้เอง” ฌอนถูปลายจมูกของเธอ “คุณจำไว้เลยทั่วทั้งออสเตรเลียไม่มีชายคนใดเทียบผมได้”

เมื่อรู้ว่าเขากำลังบอกเป็นนัยบางอย่างอีกแล้ว แคทเธอรีนแสร้งไม่เข้าใจที่เขาพูด

เมื่อพวกเขามาถึงห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทที่หรูหรา เธอก็ถูกอุ้มขึ้นทันทีก่อนที่เธอจะได้มองไปรอบ ๆ

“ฌอน...” เธอโอบแขนของเธอไว้รอบคอของเขา เมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่เร่าร้อนของชายผู้นั้น เธอรู้สึกวาบหวิว “คุณคิดจะทําอะไรตอนกลางวันแสก ๆ...”

“ยังกับว่าเราไม่เคยทํากันตอนกลางวันแสก ๆ งั้นแหละ” ฌอนวางเธอลงบนเตียงทันทีและวางมือทั้งสองของเขาขนาบอยู่ข้างตัวเธอ เขากล่าวอีกด้วยน้ําเสียงน่ากลัว “คุณเมินเฉยใส่ผมมาตั้งสามคืนเชียวนะ”

“ไว้ค่อยคุยกันคืนนี้ โอเคไหม? อีกสักพักฮาร์วีย์ก็มา ฉันต้องไปพบประธานคาวาดะคืนนี้เพื่อลงนามในข้อตกลงค่ะ”

แคทเธอรีนพยายามผลักตัวของเขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามออกไป แต่เขาไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“ฮาร์วีย์กำลังบินมาที่นี่ซึ่งก็ต้องใช้เวลาสักพัก เราจึงยังมีเวลาให้ทำได้ไงล่ะ”

ทันทีที่ฌอนพูดจบ เขาก็ประคองตัวเธอและจูบเธออย่างหลงใหลเพื่อหยุดเธอไม่ให้พูด

…

ในห้องอาหารของโรงแรมตอนกลางคืน

หลังจากรออยู่พักใหญ่ ในที่สุดประธานคาวาดะก็เห็นแคทเธอรีนซึ่งมาสาย เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมคิดว่าคุณเสียใจเรื่องนี้เลยตัดสินใจไม่มา”

"ฉันติดงานอยู่ค่ะ" แคทเธอรีนพยายามทำตัวเป็นธรรมชาติให้มากที่สุดและนั่งลงแต่ในใจนึกด่าฌอนว่าเพราะไอ้บ้านั่นตะหาก

“ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ฉันอยากให้คุณอุ้ม” แคทเธอรีนทําหน้าอ้อน

ท่าทีของเธอทําให้ฌอนมึนตึ้บ ปฏิเสธก็ไม่ได้นอกจากต้องแบกเธอขึ้นหลัง

ระหว่างเดินไปนั้น หลายคนมองพวกเขาด้วยความชื่นชม

“ดูสิสามีของเธอดีแค่ไหน เขาแบกเธอเดินขึ้นเขาลูกนี้”

“ว้าวสุด ๆ เขาดูดีจัง” ”

ภายในไม่กี่วินาที ผู้คนจํานวนมากแอบถ่ายรูปฌอนและแคทเธอรีนส่งต่อกันให้ดูทางออนไลน์

ในยุคนี้เมื่ออินเทอร์เน็ตกลายเป็นเทคโนโลยีที่ส่งข่าวต่อได้อย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าชาวเน็ตก็พบว่าแคทเธอรีนและฌอนออกเดินทางไปด้วยกัน