คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 863

“แคทเธอรีน โจนส์...” ฌอนตัดบทแคทเธอรีนอย่างมันเขี้ยว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงระเรื่อด้วยความเขิน “หยุดโยงซาร่ากับผมเรื่องนี้ได้ไหม?”

“ไม่ได้ ฉันยังกังวลอยู่ก็โยงไปได้เรื่อย ๆ แหละ" แคทเธอรีนโอบแขนเธอไว้รอบคอของเขา “ฉันมีเสน่ห์มากกว่าหรือเธอมีเสน่ห์มากกว่าล่ะ? ถ้าวันนี้คุณไม่ให้คําตอบฉัน ฉันก็ยังถามอยู่นั้นแหละค่ะ”

ฌอนปวดหัว เขารู้สึกโมโหแต่ผู้หญิงคนนี้ดูน่ารักมากแม้ว่าเธอไม่มีเหตุผลก็ตาม แล้วจะรุนแรงกับเธอได้อย่างไร?

“ตอบยากไปไหมคะ? ฉันรู้ละ คุณต้องนอนกับซาร่าบ่อยมากแน่ ๆ เลย ฉันจะไม่สนใจคุณแล้วตอนนี้”

เธอแสร้งทําเป็นโกรธและผลักเขาออกไป จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกไป

ด้วยความตื่นตระหนก ฌอนกอดรัดเธอจากด้านหลังอย่างว่องไว “ที่รักผมจะตอบคุณ โอเคไหม? อันที่จริง... อันที่จริงแล้ว ผมไม่เคยทํากับซาร่าเลย”

แคทเธอรีนตัวแข็ง เธอหันกลับมาและเหลือบมองเขาอย่างไม่เชื่อ “หยุดหลอกลวงฉันซะที ก่อนหน้านี้คุณรักเธอมากแล้วคุณจะไม่ทํากับเธอได้อย่างไร? ฌอนคะ นี่มันเรื่องโกหกกันชัด ๆ”

"ผมไม่ได้โกหก" ฌอนหัวเราะอย่างขมขื่น “เมื่อใดก็ตามที่ผมพยายามนอนกับเธอ ผมจะปวดมวนท้อง บางทีถึงกับอาเจียนสองสามครั้ง เมื่อผมควบคุมตัวเองไม่ได้ก็ไปหาคุณวีนต่อมาผมไม่ได้แกล้ง อันที่จริงซาร่าพยายามทํากับผมแต่ไม่สำเร็จเพราะผมลงเอยด้วยการอาเจียน”

แคทเธอรีนประหลาดใจ เธอก็แค่อยากจะฟังจากปากเขาเท่านั้น เธอไม่คิดเลยว่าที่ยาเอลพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

“คุณเห็นผมไปหาหมอบุรุษเวชวิทยาก่อนหน้านี้ใช่ไหมล่ะ?” ฌอนจับมือเธออย่างหมดแรง “ผมคิดว่าผมมีบางอย่างผิดปกติ แต่ตอนที่ผมอยู่กับคุณ... ผมก็ใช้งานได้ปกติ ผมเคยคิดว่าผมไม่สามารถเผด็จศึกกับซาร่าได้ ผมจึงไปลองกับผู้หญิงอีกสองสามคน แต่สุดท้ายพวกเธอก็ทําให้ผมรู้สึกอยากอาเจียนด้วยเหมือนกัน”

“คุณถึงกับลองกับผู้หญิงอื่นด้วย...?” แคทเธอรีนเบิกตากว้าง

“ผมทําอย่างนั้นเพื่อทําความเข้าใจอาการของผม ยังไงก็ตามผมไม่ได้ตั้งใจจะทำกับพวกเธอหรอก อย่าเข้าใจผมผิด อันที่จริงผมรักนวลสงวนตัวดีมาก” ฌอนอธิบายอย่างรวดเร็ว

“แต่ทําไมคุณไม่เห็นบอกฉันเลยก่อนหน้านี้?” แคทเธอรีนขยับตัวออกจากมือเขาที่จับไว้แน่น “คุณตัดสินใจอยู่กับฉันแค่เพียงเพราะว่าฉันสามารถสนองความต้องการของคุณได้ใช่ไหม เชอะ?”

จากนั้นแคทเธอรีนก็กอดเขาโดยไม่พูดอะไรอีก

พวกเขาได้อยู่ด้วยกันเท่าที่พวกเขาทำได้เท่านั้นเอง ถึงแม้ว่าเธอมีวาระซ่อนเร้นแต่เธอคิดว่าวางไว้ก่อนจนกว่าจะถึงเวลา

แล้วตอนนี้เอง จู่ ๆ โทรศัพท์ของฌอนก็ดังขึ้นมา

เขาไม่รับสาย แต่เมื่อกระหน่ำโทรมาไม่หยุดหย่อน เขาจึงลุกขึ้นรับสายอย่างไม่พอใจ “ร็อดนีย์ สโนว์ นายรนหาที่ตายใช่ไหม?”

“ฌอน นายต่างหากรนหาที่ตาย นายอยู่ในอารมณ์ไปเที่ยวห่าเหวกับยัยแคทเธอรีนขณะที่ซาร่ากำลังเดือดร้อนเรอะ!” ร็อดนีย์คําราม “เธอถูกลักพาตัวไป!”

ดวงตาสีแดงของฌอนมืดหม่น "เกิดอะไรขึ้น?"