คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 90

สำนักงานทนายความเจนนิงส์

เชสที่เพิ่งกลับจากรับประทานอาหารกลางวัน กำลังเดินเข้ามาในสำนักงานอย่างไม่รีบร้อน

ขณะที่เขาเดินผ่านสำนักงานของฌอน เขาสังเกตเห็นเลขากำลังเข้าไปพร้อมกับถ้วยกาแฟ

“ทนายฮิลล์ไม่ไปพักกลางวันเหรอครับ?” เขาถามกับเลขา

“ไม่ค่ะ เขากำลังตรวจสอบคดีใหม่อยู่” เลขากระซิบตอบ “พักนี้ทนายฮิลล์ขยันทำคดีมาก เขามีปัญหาทางการเงินหรือเปล่า? เขาเคยรับว่าความคดีแค่สองคดีต่อเดือนเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารับว่าความถึงสี่คดีพร้อม ๆ กัน เขายุ่งมากจนทำงานกินเวลามาจนถึงช่วงพักกลางวันเลย”

เชสเยาะเย้ย คนอย่างฌอนเนี่ยนะจะมีปัญหาทางการเงิน?

ประธานบางคนอาจจะใช้เงินจนหมดได้ แต่ฌอนน่ะหรือ? ล้านปีก็ไม่มีทางหมด

ทรัพย์สมบัติที่เขาครอบครองอยู่ สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ถึงสิบชั่วอายุคน เขาไม่อยากกลับไปที่บ้านอันว่างเปล่า แต่ก็ดื้อรั้นเกินกว่าจะยอมรับเท่านั้นเอง

“เอาล่ะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง” เขารับแก้วกาแฟมาแล้วเดินเข้าไปในสำนักงาน

“วางเอาไว้ตรงนั้นแหละ” ฌอนพูดขึ้นโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง

เชสถอนหายใจออกมา “อ่า วันนี้เป็นวันฉลองพิธีหมั้นระหว่างตระกูลโจนส์และตระกูลโลว์ เพื่อนของฉันคนหนึ่งที่ได้ไปร่วมงานเล่าให้ฉันฟังว่า มีรูปถ่ายที่แสดงถึงความรักของแคทเธอรีนและอีธานปรากฏขึ้นบนจอใหญ่ ทุกคนที่นั่นกล่าวหาว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของเธอ ผู้หญิงที่น่าสงสารถูกกลั่นแกล้งอีกแล้ว”

รูปถ่ายที่แสดงถึงความรักของเธอและอีธานอย่างนั้นเหรอ?

แล้วเธอเคยทำอะไรกับเขาบ้าง? ไม่มีเลยสักอย่าง

ฌอนเงยหน้ามองด้วยความเย็นชา “ฉันบอกนายกี่ครั้งกี่หนแล้ว? หยุดพูดเรื่องของเธอต่อหน้าฉันสักที ฉันไม่สนใจแม้ว่าเธอจะตายก็ตาม”

เชสถึงกับพูดไม่ออก ก่อนหน้านี้เขาขัดจังหวะขึ้นมาก็ได้ถ้าเขาไม่สนใจที่จะฟังต่อ ผู้ชายอะไรอวดดีขนาดนี้

“ได้ ถ้านายต้องการอย่างนั้น งั้นฉันจะดูคลิปที่เพื่อนของฉันส่งมาให้” เขากดเล่นคลิปวิดีโอและเห็นว่าแคทเธอรีนกระโดดขึ้นบนโต๊ะ

คิ้วของฌอนขมวดเข้าหากัน เขากำลังจะไล่เพื่อนออกจากห้องทำงานของเขา ทว่าการกระทำของเขาก็ต้องหยุดชะงักไป เมื่อเขาได้ยินเสียงของแคทเธอรีนดังออกมาจากลำโพง

ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิภายในห้องที่ลดลงอย่างรวดเร็ว

เขาตัวสั่นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเขาเห็นการจ้องมองที่เย็นชาของฌอน “ฉันหมายถึงในแบบที่คน ๆ หนึ่งชื่นชอบไอดอล”

“ถ้าอย่างนั้นนายก็มีรสนิยมต่ำมากในเรื่องนั้น” ฌอนพูดถากถางเขา “อย่าไปบอกคนอื่นว่านายเป็นเพื่อนของฉัน ฉันอาย”

“...”

‘มันจะตายเหรอถ้านายยอมรับว่านายหึง?’

สุดท้ายแล้ว เชสก็ไอออกมาแห้ง ๆ เพื่อเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“แต่เรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้สร้างความอับอายให้กับตระกูลโจนส์มากจริง ๆ นะ ฉันมั่นใจว่าแคทเธอรีนไม่ทำอะไรแย่ ๆ แบบนี้”

“...”