เฟรย่าเกรงว่าคนรอบข้างจะไม่ได้ยิน เธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเสียขวัญและหวาดกลัว “ชุดสีเขียวเข้มที่คุณให้ฉันเปลี่ยนนั้นเล็กเกินไปจนฉันไม่สามารถใส่ได้ คุณนีสันคะ ในครั้งหน้าโปรดบอกฉันให้ทราบก่อนล่วงหน้าด้วยว่าคุณจะใส่ชุดสีอะไรมา ฉันเกรงว่าฉันจะถูกคุณชายสโนว์ตำหนิเข้าให้ถ้าฉันใส่สีเดียวกับคุณอีก”
ผู้คนรอบข้างมองซาร่าด้วยความรังเกียจและเริ่มซุบซิบกันในหมู่พวกเขา
“ช่างไร้เหตุผลเกินไปแล้ว เธอเป็นคนเดียวที่สามารถใส่สีแดงได้หรือไง?”
“แน่นอน สีชุดของเธอไม่สวยเท่าของคุณลินช์ ดังนั้นเธอจึงให้คุณลินช์ไปเปลี่ยน ฉันไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าเธอเป็นคนแบบนี้”
“คุณชายสโนว์ก็พลอยเป็นไปด้วย คุณลินช์เป็นถึงนักเคมีเครื่องสําอางของผลิตภัณฑ์นี้และเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญต่อโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น ยังมาถูกตำหนิกะอีแค่สวมชุดสีเดียวกับซาร่า เขานี่ช่างเจ้ากี้เจ้าการจัง”
“...”
ร็อดนีย์และซาร่ามีสีหน้าแดงก่ำเมื่อถูกวิพากษ์วิจารณ์ ร็อดนีย์อยากจะขย้ำเฟรยากินทั้งเป็นเหลือเกิน
ผู้จัดการทั่วไปฟิชเชอร์แอบบ่นเช่นกันว่าเขาไม่ควรขอร้องให้ทำอะไรอย่างนี้
ดังนั้นเขาจึงรีบคิดหาทางเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นหัวข้อทิศทางของผลิตภัณฑ์ใหม่ แต่กว่าจะถึงตอนนั้นเรื่องเพราะชุดเป็นเหตุก็แพร่กระจายเหมือนไฟป่าไปทั่วงานแถลงข่าว
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปทางซาร่าเต็มไปด้วยความรังเกียจ
ซาร่าเกลียดชังเฟรยาอย่างหนักเธอจึงโทรหาโทมัส “คืนนี้นายจะใช้วิธีไหนก็ได้ ฉันอยากให้นังเฟรยาถึงกับร้องขอความตาย”
“ซาร่าไม่ต้องกังวล ฉันให้คนวางยาในไวน์ที่ยัยเฟรยากําลังดื่มอยู่ตอนนี้” โทมัสยิ้มอย่างชั่วร้ายและกล่าวว่า
"คืนนี้แหละฉันจะทรมานหล่อนบนเตียงให้เลวร้ายยิ่งกว่าตาย"
"ฉันตั้งตารอฟังข่าวดีของนายเลยนะ"
ซาร่ามองเขาอย่างพึงพอใจ
…
ในเวลาเดียวกัน เชสเตอร์ก็เดินไปหาร็อดนีย์ “ฉันยังมีเรื่องอื่นที่ต้องไปดูแล ฉันขอตัวไปก่อนล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...