“อย่ามาทำไม่รู้เรื่อง แน่นอนนี่คือ...”
ร็อดนีย์มองไปรอบ ๆ เขาก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาเพราะนี่ก็ดูไม่เหมือนห้องของเขาเช่นกัน
"นี่ก็ไม่ใช่ห้องของคุณเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?" ดวงตาของเฟรยาแดงก่ำด้วยความโกรธ “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณนี่กามวิตถาร ใครจะรู้ว่าคุณทำล่วงเกินฉันลับหลังซาร่า? คุณดูหลงรักเธอมากเหลือเกิน คุณหาผู้หญิงไม่ได้เหรอ? แล้วทําไมคุณไม่ไปหาซาร่าล่ะ?”
"ฉันล่วงเกินเธองั้นเหรอ?" ร็อดนีย์โกรธมาก “เธอเป็นคนที่เพ้อฝันกับรูปร่างหน้าตาฉันและแอบเข้ามาตอนที่ฉันเมาอยู่”
เขากําลังจะบ้าตาย อุตส่าห์เก็บรักษาความบริสุทธิ์ของเขาไว้และขอซาร่าแต่งงาน แต่ทุกอย่างถูกทำลายไปหมดในชั่วข้ามคืนโดยยัยนั่น
“ฮึ ด้วยสมองนิ่ม ๆ ของคุณ ฉันไม่เคยสนอยากมีเซ็กส์คุณเลยต่อให้คุณจะมาอ้อนวอนขอร้องฉันก็ตามที นอกจากนี้... เมื่อคืนก็เป็นครั้งแรกของฉันด้วยเข้าใจไหม?” เฟรยาอารมณ์เสียมากจนร้องไห้
“พอซะที อย่าคิดว่าฉันโง่สิ ไม่มีทางที่ผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างเธอจะยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ฉันเคยเห็นเธออิงแอบแนบชิดกับผู้ชาย...”
ก่อนเขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาก็สังเกตเห็นคราบเลือดบนผ้าปูที่นอนสีขาวเขาถึงกับตัวแข็งทันที
คราบเลือดนั้นปลอมกันไม่ได้ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่านี่เป็นครั้งแรกของเฟรยาจริง ๆ
เขาตกอยู่ในความงุนงงจนพูดไม่ออก “เฮ้ อย่ามาให้ฉันรับผิดชอบนะ ฉันจะไม่รับผิดชอบเธอหรอก” .
"ไอ้สารเลว แกสมควรตาย"
เฟรยาหยิบหมอนมาไล่ตีตามตัวเขา
ทันใดนั้นเองประตูห้องก็เปิดผางออก แล้วนักข่าวกลุ่มหนึ่งก็รุมกรูกันเข้ามาข้างใน
ฉากนั้นคุ้นเคยเหลือเกิน ร็อดนีย์แทบสติแตกตรงนั้นทันที ทําไมเขาถึงเจอเรื่องทำนองนี้ตลอด?
“คุณชายสโนว์ คุณคบกับซาร่าอยู้ไม่ใช่เหรอ? ทําไมคุณถึงนอนกับผู้อำนวยการลินช์ล่ะ?”
“คุณชายสโนว์ นี่หมายความว่าคุณกําลังคบชู้เหรอ?”
“คุณลินช์ครับช่วยอธิบายความสัมพันธ์ของคุณกับคุณชายสโนว์ให้หน่อยได้ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...