องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1100

หยางจิ่นซิ่วออกคำสั่งว่า “แต่จะสังหารทั้งหมดก็คงไม่ได้ เช่นนี้แล้วกัน ส่งคนส่วนหนึ่งพาพวกเขาไปยังเมืองถูเหอ ให้อ๋องเหยียนเป็นผู้ตัดสินความเป็นความตายของพวกเขา ส่วนพวกเราไปสนับสนุนอ๋องอวี่กันต่อ”

“พ่ะย่ะค่ะ!” รองผู้บัญชาการตอบรับ

......

ในเมืองถูเหอ

วันนี้จางฝูเดินมาหาฉินเหยียน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินเหยียนเห็นสีหน้าประจบสอพลอของเขา หากเขาไม่รู้ว่านี่คือจางฝู จงคิดว่ามีใครปลอมตัวมาเป็นแน่

“ท่านอ๋องลองเสวยสิ่งนี้สิพ่ะย่ะค่ะ นี่คือชาเซียนห้าวที่มีแต่ในเยี่ยนเป่ยพ่ะย่ะค่ะ”

จางฝูยื่นชาแก้วหนึ่งไปราวกับยื่นสมบัติล้ำค่าให้

ฉินเหยียนมองเขาอย่างสงสัยไปครู่หนึ่งแล้วรับมา เขาสูดดมกลิ่นแล้วได้กลิ่นหอมของชาจริงๆ จากนั้นจางฝูจัดวางชุดชาแล้วรินน้ำชาให้แก่ฉินเหยียน

“เชิญพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”

“อืม” ฉินเหยียนถือแก้วชาขึ้นมาจิบแล้วชื่นชมว่า “เป็นชาที่ดีจริงๆ”

“แหะๆ แน่นอนอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ใบชานี้ต่อให้เอาทองมาแลกก็ไม่ยอมหรอกพ่ะย่ะค่ะ”

จางฝูยิ้มแล้วมองฉินเหยียน

ยิ่งมองเขาฉินเหยียนก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ เขาวางแก้วชาแล้วถามขึ้นว่า “เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?”

จางฝูถูมือแล้วพูดว่า “แหะๆ ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอกพ่ะย่ะค่ะ ก็แค่อยากจะทูลขอให้ท่านอ๋องช่วยเสียหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”

“หือ? ช่วยอะไรรึ?” ฉินเหยียนเลิกคิ้วแล้วถามขึ้น

จางฝูพูดว่า “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ ยังจำได้รึไม่ว่าก่อนหน้านี้ให้กระหม่อมคิดหาวิธีพัฒนาเศรษฐกิจของเมืองถูเหอให้ยืนหยัดเองได้ จากนั้นก็นำพาทั่วทั้งเยี่ยนเป่ยด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นฉินเหยียนก็เข้าใจทันที

“เช่นนั้นเจ้ามีวิธีแล้ว บัดนี้ต้องการความช่วยเหลือจากข้างั้นรึ?”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องช่างมีปรีชาญาณยิ่งนัก!” จางฝูยกยอ “ไม่แปลกใจเลยที่ใครๆต่างก็พูดว่าท่านอ๋องคือท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ช่าง......”

ฉินเหยียนหลุดหัวเราะขัดจังหวะแล้วพูดว่า “เอาเถิดๆ ฟังคำยกยอของเจ้าแล้วข้ารู้สึกแปลกๆ มีอะไรก็รีบพูดมาซะ”

“พ่ะย่ะค่ะ!” จางฝูยิ้ม จากนั้นก็พูดแผนการของเขาอย่างจริงจังขึ้นมา

ฉินเหยียนเงียบครู่หนึ่งแล้วอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าชื่นชมว่า

“เป็นความคิดที่ไม่เลวเลย ข้าไม่มีอะไรจะแย้ง เจ้าจงไปทำอย่างสบายใจเถิด ข้าจะให้การสนับสนุนมากที่สุด”

จางฝูพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง เมื่อมีท่านอ๋องคอยสนับสนุน กระหม่อมเชื่อว่าเมืองถูเหอจะต้องรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆเป็นแน่”

ฉินเหยียนพูดอย่างสงสัยว่า “เจ้าคงจะไม่ใช้นามของข้าไปเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นหรอกนะ?”

จางฝูรีบส่ายหน้าแล้วอธิบายว่า “ไม่มีทางพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่หากอยากจะดึงดูดให้ผู้คนเข้ามาแข่งขันก็คงต้องมีรางวัลกันเสียหน่อยใช่รึไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วรางวัลของเจ้าคืออะไรรึ?”

“อะแฮ่ม ทีมที่ได้อันดับต้นๆจะได้รับสิทธิพิเศษในการไม่ต้องเสียภาษีสองสามปี ตัวอย่างเช่นหากทีมจากอาณาจักรอู๋ได้รับชัยชนะ พวกเขาก็จะได้รับการยกเว้นภาษีในอาณาจักรอู๋สองสามปีพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าว่าอย่างไรนะ?” ฉินเหยียนยืนขึ้นทันที เขาเบิกตากว้างแล้วส่ายหน้าพูดว่า

“ไม่ได้ เรื่องนี้จะอนุมัติให้เจ้าไม่ได้ ไม่เช่นนั้นทั้งเก้าแคว้นคงวุ่นวายไปหมด”

หากทำเช่นนั้นจริงๆ ผู้ว่า ผู้พิพากษาท้องถิ่นของที่อื่นๆเองก็ต้องเลียนแบบกันสิ