องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1113

กลางดึก

มีชายหน้าตาน่ากลัวแอบ่องเข้าไปในเต็นท์ขององค์ชายใหญ่เงียบๆ

“เจ้าเป็นใคร?”

องค์ชายใหญ่ระมัดระวังตัวมาก เขารีบลืมตาขึ้นจ้องผ่านประตู

“องค์ชายใหญ่ ข้าเองพ่ะย่ะค่ะ!”

แสงเทียนในเต็นท์สลัวๆ มีเงาดำตะคุ่มๆ อยู่ด้านใน

คนนี้คือนายทหารของเขา

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

“องค์ชายใหญ่ ตอนนี้ท่านกลับมายังวังหลวงแล้ว ท่านไม่กลัวว่าจะถูกลงโทษหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

นายทหารถามเสียงเบา

องค์ชายใหญ่กัดฟันพูดว่า

“ถ้าเจ้าไม่ยืนกรานบังคับให้ข้าหนี ข้าจะแพ้ราบคาบเช่นนี้หรือ? ข้าเอาชนะพวกอาณาจักรฉินได้อย่างแน่นอน!”

จนถึงตอนนี้ เขายังอวดดีและโยนความผิดให้คนอื่น

นายทหารเงียบไปด้วยความไม่พอใจ แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมา

เพราะมีความเป็นไปได้ที่เขาจะถูกโยนให้เป็นแพะรับบาป เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะเป็นคนแรกที่ถูกฆ่าตาย

เขามาที่นี่เพื่อหาทางออกให้น้องชายของเขาก็เท่านั้น

เขาพูดเสียงเบาว่า

“องค์ชายใหญ่ กระหม่อมเพิ่งได้รับข่าวมาสองเรื่อง เกี่ยวกับอนาคตของท่าน ไม่ทราบว่าท่านอยากฟังหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“เอ๋?”

องค์ชายใหญ่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และถามกลับ

“เรื่องอะไรหรือ?”

นายทหารตอบกลับ

“เรื่องแรก องค์ชายสองนำทัพไปยึดเมืองมังกรแต่กลับล้มเหลว อีกทั้งกลับถูกจับตัว กระหม่อมเกรงว่าเขาไม่มีทางกลับมาได้แล้ว...”

”เรื่องจริงหรือ?”

แทนที่เขาจะเสียใจ แต่องค์ชายใหญ่กลับตื่นเต้นดีใจราวกับเขาได้รับข่าวดี อีกทั้งยังหัวเราะเสียงดัง

“เอาล่ะ นี่คือเรื่องที่ข้าอยากรู้! หากเขาไม่กลับมา ในอนาคตมีคนเข้าร่วมแย่งชิงบัลลังก์กับข้าน้อยลง!”

“แต่องค์ชายใหญ่ ท่านลืมไปแล้วหรือ ท่านเองก็เพิ่งพ่ายแพ้ อีกทั้งยังสูญเสียกองทัพไปจำนวนมาก”

นายทหารเตือน

“เหตุการณ์นี้ ท่านผู้นำไม่มีทางมอบบัลลังก์ให้ท่าน...”

เมื่อองค์ชายใหญ่ได้ยินเช่นนั้น เขาหุบยิ้มลงทันที หน้าเขาพลันมืดมน

เขาลุกขึ้นยืนทันทีและตะโกนด้วยความโกรธ

“พอแล้ว! ข้าเกือบชนะแล้ว แต่พวกเจ้าบังคับให้ข้าถอยทัพกลับ ทำให้พวกเราต้องพ่ายแพ้เช่นนี้ต่างหาก!”

การที่เขาพูดจาเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าเขาหน้าบาง

เป็นเพราะเขาตัดสินใจไว้ก่อนที่เขาจะกลับมาแล้ว ไม่ว่าจะพูดเรื่องนี้กับใคร เขาจะพูดเช่นนี้กลับ

“เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในวัง ไม่ใช่ความลับอะไร หากองค์ชายใหญ่ไม่เชื่อ ท่านก็ออกไปดูเองเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

คำพูดของนายทหารทำให้เขาตกอยู่ในห้วงความคิด

ใจเขาไม่ได้มีความเศร้า แต่เขากังวลว่าเขาจะได้นั่งในตำแหน่งนั้นหรือไม่

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ เขาก็พูดว่า

“ความหมายของเจ้าคือ อีกไม่นาน ท่านพ่อจะเลือกผู้สืบทอดบัลลังก์ต่ออย่างนั้นหรือ?”

นายทหารพยักหน้าและพูดว่า “พ่ะย่ะค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นคาดว่าน่าจะเลือกองค์ชายสาม เพราะองค์ชายใหญ่ได้ทำให้กองทัพทหารกว่าสองหมื่นนายตายไป องค์ชายสองถูกพวกอาณาจักรฉินจับตัวอยู่ และไม่แน่ใจว่าจะเป็นหรือตาย ดังนั้นท่านผู้นำต้องเลือกองค์ชายสามอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าขององค์ชายใหญ่พลันน่าเกลียด

“เช่นนั้นข้าต้องทำเช่นไร?”

นายทหารยิ้มอย่างใจเย็น

“องค์ชายใหญ่ ตอนนี้ท่านมีเพียงทางเดียวเท่านั้น นั่นคือโจมตีอีกฝ่ายก่อน รอให้ท่านผู้นำเสียชีวิตก่อนที่จะได้ประกาศคนครองบัลลังก์ ด้วยวิธีนี้ ด้วยสถานะของท่านที่เป็นลูกชายคนโต ท่านก็จะได้ปกครองชนเผ่านวี่ห์เจิน และได้เป็นท่านผู้นำคนใหม่พ่ะย่ะค่ะ”

ทันใดนั้นดวงตาขององค์ชายใหญ่เบิกกว้างในทันที เขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำแนะนำเช่นนี้!

นี่จะให้เขาฆ่าพ่อตัวเองอย่างนั้นหรือ!

นายทหารยังคงพูดต่อ

“องค์ชายใหญ่ ท่านต้องคิดให้รอบคอบ องค์ชายสามไม่ถูกกับท่าน ท่านต้องชิงลงมือก่อน หากองค์ชายสามได้ครองบัลลังก์ ท่านต้องถูกสั่งให้รับผิดชอบที่นำกองทัพทหารกว่าสองหมื่นนายไปตายพ่ะย่ะค่ะ!”

“ข้าพูดไปแล้วใช่ไหม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้า!”

องค์ชายใหญ่เริ่มกังวลถึงกับตะโกนออกมา

นายทหารยิ้มเบาๆ และพูดว่า “องค์ชายใหญ่ แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่ความผิดของท่าน แต่ในเมื่อองค์ชายสามอยากฆ่าท่าน เมื่อถึงเวลานั้น ไม่ว่าท่านจะมีกี่ร้อยปาก ก็ไม่อาจอธิบายให้ชัดเจนได้พ่ะย่ะค่ะ”