องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1121

เมื่อออกมาแล้วก็ตกใจกับภาพที่องค์ชายใหญ่เลือดอาบเต็มใบหน้า

“พี่ใหญ่ นี่เจ้า......หรือว่ามีศัตรูบุกเข้ามางั้นรึ?”

องค์ชายสามสีหน้าประหลาดใจ เขาคิดว่าเลือดบนร่างขององค์ชายใหญ่จะเป็นเลือดของศัตรูที่ถูกสังหาร จนกระทั่งเขาเห็นว่าคนของอีกฝ่ายกำลังฟันหัวหน้าขบวนทัพของเขา

“พี่ใหญ่ เจ้า! เจ้าคิดจะทำอะไรกัน เสียสติไปแล้วรึไง?”

ต่อให้องค์ชายสามจะรู้สึกตัวช้า แต่ก็เข้าใจแล้วว่าพี่ใหญ่ของเขากำลังก่อกบฏ

“หึหึ......น้องสาม ต้องโทษที่เจ้ามาขวางทางของข้า ดังนั้นวันนี้ เจ้าต้องตาย!”

องค์ชายใหญ่สีหน้าโหดเหี้ยมแล้วพูดอย่างเย็นชา

องค์ชายสามงุนงงไปหมด เขาตะโกนว่า “นี่เจ้าเสียสติไปแล้วจริงๆรึไง?”

บัดนี้เขาเองก็ไม่คิดจะเรียกอีกฝ่ายว่าพี่ใหญ่แล้ว เขาด่าทอขึ้นมาทันทีว่า

“เจ้าคิดบ้าอะไรของเจ้า!? ต่อให้เราจะไม่ถูกกันแค่ไหน แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันนะ!”

องค์ชายใหญ่หลุดหัวเราะ “พี่น้องรึ? หึ เจ้าคู่ควรงั้นรึ? อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ระว่าท่านพ่อคิดจะให้เจ้าสืบทอดตำแหน่ง หึ ข้าว่าท่านพ่อยิ่งแก่ชราก็ยิ่งเลอะเลือน ลืมแม้กระทั่งระเบียบของทุ่งหญ้าแล้ว!”

“เจ้าพูดบ้าอะไรของเจ้า? ท่านพ่อคิดจะสืบทอดตำแหน่งให้เจ้าแท้ๆ เพียงแต่ชนเผ่าของเราจะยุบแล้ว ส่วนเจ้าก็เป็นผู้นำตระกูลอ้ายซินเจวี๋ยหลัวของเรา!” องค์ชายสามตะโกนอย่างเดือดดาล

เมื่อองค์ชายใหญ่ได้ยินแล้วก็ยิ่งโกรธเกรี้ยว เขาตะโกนว่า

“หุบปาก จนถึงตอนนี้เจ้ายังคิดจะหลอกข้างั้นรึ เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบรึไง? น้องสาม พูดมากไปก็เสียเปล่า วันนี้พี่จะส่งเจ้าไปตายเอง!” ว่าแล้วเขาก็ถือดาบพุ่งไปทางองค์ชายสาม

องค์ชายสามรีบหลบแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่ หยุดบ้าได้แล้ว หรือว่าเจ้าคิดจะสังหารพี่น้องงั้นรึ?”

องค์ชายใหญ่ไม่อยากจะพูดมาก เขาชูดาบแล้วฟันไปทางอีกฝ่ายอีกครั้ง ครั้งนี้องค์ชายสามหลบไม่ทัน เขาถูกดาบขององค์ชายใหญ่ฟันจนได้รับบาดเจ็บที่แขนด้านขวา

เลือดไหลมากมาย เจ็บปวดไปหมด

“อ๊าก”

องค์ชายสามร้องอย่างอนาถ เขารีบจับแขนขวาทันที

“สารเลว เจ้าทำเช่นนี้จะต้องกรรมตามสนองแน่!” เขาตะโกนอย่างเดือดดาล

“กรรมตามสนองรึ? หึ! เจ้าตายแล้วใครจะรู้เรื่องพวกนี้เล่า?”

องค์ชายใหญ่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม จากนั้นก็รีบฟันอีกครั้ง

ทันใดนั้นเอง

“อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ เจ้านี่มันสัตว์เดรัจฉานชัดๆ เจ้าเศษเดน!”

จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น ทันใดนั้นก็มีอะไรพุ่งออกมา ติ๊ง! มีลูกธนูดอกหนึ่งยิงมาโดนใบดาบของเขา ทำให้เสียทิศทางไป

ทันใดนั้นก็มีชายร่างใหญ่กำยำปรากฏตัวแล้วตะโกนว่า

“เหล่านักรบเอ๋ย บุกเข้าไปชิงตัวองค์ชายสามมา แล้วพาหนีไป!”

“เจ้านี่เอง!” องค์ชายใหญ่ดวงตาแดงก่ำ คนผู้นี้คือแม่ทัพอารมณ์ร้อนคนนั้นนั่นเอง

“อูเอ๋อร์เฮ้อหนี!” เขากัดฟันแล้วจ้องอีกฝ่ายเขม็ง “เดิมทีข้าว่าจะปล่อยเจ้าไปแล้ว เจ้ายังกลับมาอีก ข้าจะฆ่าเจ้าซะ ฆ่ามัน ฆ่าพวกมันให้หมด!”

องค์ชายใหญ่ตะโกนอย่างเสียสติ เมื่อองครักษ์ของเขาได้ยินดังนั้นต่างก็ถือดาบแล้วพุ่งเข้าไป

ส่วนอูเอ๋อร์เฮ้อหนีก็ตะโกนอย่างเดือดดาลแล้วเข้าไปต่อสู้กับอีกฝ่ายก่อน เมื่อคนที่เหลือเห็นดังนั้นก็พากันเข้าไปต่อสู้ด้วย

เมื่อสังหารไปเรื่อยๆแล้ว ฝ่ายขององค์ชายใหญ่ก็กำลังพ่ายแพ้ เพราะพวกเขาแบ่งกำลังทหารไปมากมาย จึงไม่ใช่คู่มือของอีกฝ่ายเลย

แต่พวกเขาก็ยังคงอดทน เพราะพวกเขาเข้าใจดีว่า เมื่อคนอื่นๆได้ยินเสียงการต่อสู้แล้วก็ยังรีบล้มเข้ามา แล้วคนพวกนี้ก็จะหนีไม่รอด