องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1128

ลูกธนูเสียบเข้าไปบนที่นั่งเต็มๆ

“ใคร?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เดือดดาลอย่างยิ่ง เขาลุกขึ้นมาทันทีแล้วมองไปรอบๆ แต่ว่าก็ไม่พบใครเลย และทุกคนที่อยู่เบื้องล่างเองก็งุนงงไปหมด

ทันใดนั้นก็มีคนสังเกตเห็นว่า บนท้องฟ้ามีลูกธนูมากยิ่งกว่าเดิมยิงมาทางศีรษะ หัวไหล่ และหน้าอกของพวกเขา! ลูกธนูเหล่านี้กะทันหันมากเกินไป แถมยังจำนวนเยอะมากด้วย มีหลายคนที่ไม่ทันตั้งตัว และถูกยิงเสียบยึดกับพื้น!

จนกระทั่งตอนนี้ผู้ที่มารายงานจึงมาถึงในภายหลัง เขาคุกเข่าเบื้องหน้าของอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ เขาตะโกนอย่างหวาดผวาว่า

“ท่านผู้นำพ่ะย่ะค่ะ แย่แล้ว กองทัพอาณาจักรฉินเข้าโจมตี เริ่มโจมตีเมืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนก็ตื่นตัวกันขึ้นมา

“คนอาณาจักรฉินโจมตีงั้นรึ? พระเจ้า นี่มาเพื่อกวาดล้างชนเผ่าหนี่ว์เจินของเราเลย!”

“พวกมันกล้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร นี่คือพระราชวังของเราเชียวนะ!”

“อย่ากลัวไป เรายังมีท่านผู้นำอยู่ เขาได้พูดเอาไว้ว่าจะทำให้คนอาณาจักรฉินต้องทุกข์ทรมาน เขาจะพาพวกเราเอาชนะคนอาณาจักรฉิน!”

ทันใดนั้นบนสนามก็เกิดความโกลาหล แต่หลายคนก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร อย่างไรบัดนี้พวกเขาก็มีท่านผู้นำคนใหม่แล้ว

พวกก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “ไม่สิ ท่านผู้นำเล่า? เมื่อครู่นี้เขายังอยู่ที่นั่นอยู่เลย”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วทุกคนก็นิ่งไป พวกเขาต่างพากันมองไป กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของท่านผู้นำอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เลย คราวนี้ทุกคนก็งุนงงไปหมด ท่านผู้นำไปไหนแล้ว? หรือว่าหนีไปแล้ว?

ทันใดนั้นก็มีคนชี้ไปทางหนึ่งแล้วพูดอย่างตะลึงว่า “ท่านผู้นำอยู่นั่น!”

ทุกคนหันหน้าไป แต่สิ่งที่พวกเขาได้เห็นกลับทำให้ต้องงุนงงกันไปหมด ท่านผู้นำและเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทกำลังวิ่งไปอีกทางของประตูเมือง เห็นได้ชัดว่ากำลังวิ่งหนี

ท่านผู้นำที่เมื่อครู่นี้ยังพูดอย่างฉะฉานว่าจะไม่ยอมปล่อยคนอาณาจักรฉิน เพียงพริบตาก็ตกใจกลัวคนอาณาจักรฉินจนหนีไปแล้วเนี่ยนะ?

เมื่อทุกคนเงียบลงก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น ทันใดนั้นทุกคนก็กรีดร้องอย่างเสียงดัง

“หนีเร็ว! ท่านผู้นำหนีไปแล้ว!”

“น่าอับอาย เป็นความน่าอับอายของทุ่งหญ้า ท่านผู้นำที่ตกใจกลัวศัตรู!”

“อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ เจ้าสารเลวปอดแหก!”

“คือ......” เมื่อฮูมู่หลู่ได้ยินดังนั้นก็หัวใจเต้นเร็ว นี่อีกฝ่ายให้เขาอยู่ที่นี่เพื่อนำทัพไปต้านคนอาณาจักรเนี่ยนะ นี่คิดจะให้เขาไปตายงั้นรึ

“ท่านผู้นำ......กระหม่อม......กระหม่อมคอยติดตามปรนนิบัติพระองค์จะดีกว่านะพ่ะย่ะค่ะ!” ฮูมู่หลู่กัดฟันพูดขึ้น

แต่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ได้ยินดังนั้นแล้วก็ทำเสียงเย็นชาแล้วพูดว่า

“ท่านผู้นำไม่ต้องการให้เจ้าปรนนิบัติ ฮูมู่หลู่ ข้ายกกองทัพทั้งหมดของพระราชวังให้เจ้าเชียวนะ เจ้าอย่าทำให้ข้าผิดหวังล่ะ จะต้องทำให้คนอาณาจักรฉินที่มาจู่โจมได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส”

ฮูมู่หลู่ได้ยินดังนั้นหน้าผากก็มีเหงื่อมากมาย เขารู้ว่าภารกิจครั้งนี้อันตรายอย่างยิ่ง หากพลาดไปเพียงเล็กน้อยก็ถึงแก่ชีวิตได้เลย เขาเองก็เป็นคนที่รักชีวิต ไม่เช่นนั้นจะหลอกให้อีกฝ่ายสังหารครอบครัวก่อกบฏเพื่อรักษาชีวิตได้อย่างไร?

ดูแล้วเขาหวังดีต่ออีกฝ่าย แต่ที่จริงแล้วเขาทำทุกอย่างเพื่อตนเองทั้งนั้น ฮูมู่หลู่กำหมัดแน่นทันใดนั้นเขาก็คิดแผนหนึ่งออก

เขามองอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“ท่านผู้นำพ่ะย่ะค่ะ ให้กระหม่อมคอยติดตามพระองค์เถิด เมื่อออกจากพระราชวังไปแล้วยังมีดินแดนใหญ่ของชนเผ่าหนี่ว์เจิน ไม่ว่าจะไปที่ใด กระหม่อมก็จะสนับสนุนพระองค์อย่างหนักแน่นพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้า......”

เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ก็ลังเล