องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1167

วันต่อมา พระอาทิตย์ยามเช้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เมืองเปียงยางสว่างไปทั่วเมือง

ขุนนางจำนวนมากในเมืองเริ่มตื่นขึ้นมาแต่งตัวก่อนรุ่งสาง ผมที่ไม่ได้สระมาหลายเดือนก็ถูกสระให้สะอาด

พวกเขาสวมเสื้อผ้าทุกแบบและจัดการตัวเองให้เรียบร้อย หวังว่าจะแสดงภาพลักษณ์ที่ดีที่สุดออกมา

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้ว เขาก็รีบไปยังพระราชวัง

เพราะคนที่ไม่รู้เรื่อง ต่างหวังว่าจะมีโอกาสเป็นผู้โชคดีคนนั้น

สำหรับคนที่ได้รับการทาบทามมาแล้วนั้นพลันมีท่าทีเคร่งขรึม สำหรับพวกเขาวันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา

นี่คือวันที่พวกเขาจะมีอำนาจเหนือฟ้า พวกเขาต้องแสดงท่าทีจริงจัง อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้

ในไม่ช้า ขุนนางจำนวนมากก็มารวมตัวกันที่ห้องโถง เพื่อรอคำสั่งของท่านผู้นำ

“เฮ้อ ไม่รู้ว่าวันนี้ท่านผู้นำจะเลือกผู้นำกองธงทั้งหมดกี่คน?”

“ไม่รู้เลย”

“พวกเจ้าลองเดาสิว่าครั้งนี้จะมีขุนนางกี่คน?”

“แน่นอนว่าต้องเป็นพวกขุนนางตระกูลใหญ่เหล่านั้นแน่!”

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น

“จะเดากันอยู่ทำไมเล่า? พวกเราแค่ทำตามคำสั่งของท่านผู้นำ ใครก็ตามที่ท่านผู้นำขอให้เป็นผู้นำธง ก็คือคนนั้นนั่นแหละ!”

เออร์เดนยืนอยู่ข้างฝูงชน ขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะฟังบทสนทนารอบตัว

น้ำเสียงเขาแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ขุนนางหลายคนรู้สึกไม่พอใจทันที

อย่างไรก็ตามเพราะเออร์เดนเป็นขุนนางที่มีความสามารถและแข็งแกร่ง จึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อ

ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นหนึ่งในขุนนางชั้นยอดของเมืองเปียงยาง

“เออร์เดน เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ราวกับว่าเจ้าภักดีต่อท่านผู้นำอย่างไรอย่างนั้น

ในเวลานี้ ท่านเจ้าเมืองยืนขึ้นอย่างไม่พอใจและกล่าวหาเออร์เดนเกี่ยวกับพฤติกรรมของเขา

แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงผู้นำตัวเล็กๆ ธรรมดาๆ แต่เขาเป็นถึงท่านเจ้าเมือง ก่อนที่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้จะมาที่นี่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองเปียงยางเขาเป็นคนตัดสินใจ

ตอนนี้เออร์เดนมีท่าทีเสแสร้งเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาต้องลุกขึ้นมาตำหนิอีกฝ่าย

เออร์เดนเหลือบมองเขาและพูดเบาๆ ว่า

“เจ้ากล้าพูดเช่นนี้หรือ? ในตอนที่ท่านผู้นำขอเข้ามาในเมืองเจ้ากลับมีท่าทีอิดออด หนำซ้ำในช่วงนี้ไม่ว่าท่านผู้นำออกคำสั่งอะไร เจ้าก็มักจะขัดขวาง เจ้าเป็นขุนนางที่ภักดีจริงหรือ?”

เออร์เดนพูดตรงกับใจ เมื่อคืนฮูมู่หลู่พูดกับเขาชัดเจนแล้ว เขาจะยังไม่เข้าใจอีกหรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น?

ความจริงที่ว่าเขาถูกเลื่อนตำแหน่งให้สูงเช่นนี้ได้ แสดงให้เห็นว่าถ้าหลังจากนี้ท่านเจ้าเมืองยังเป็นท่านเจ้าเมืองอยู่ ส่วนเขาได้รับแต่งตั้งเป็นผู้นำธง เขาจะพึ่งพาตำแหน่งนั้น

เขายังจะกลัวคนอื่นอีกหรือ?

อีกทั้งเขารู้ดีว่า ท่านผู้นำไม่พอใจอีกฝ่ายมานานแล้ว อีกอย่างตอนนี้เขาสนับสนุนฝั่งท่านผู้นำ เขาต้องแสดงท่าทีบางอย่างออกมา

“ไร้สาระ! คนโง่อย่างเจ้าจะรู้ความคิดของข้าได้อย่างไร?”

ท่านเจ้าเมืองกัดฟันแน่น ระงับความโกรธและปล่อยมือเขาออกจากคอเสื้ออีกฝ่าย

เขาจ้องมองเออร์เดนด้วยสายตาดุเดือดและพูดเสียงเบาว่า

“เจ้าคนไร้สมอง เจ้าจะไปรู้อะไร? เจ้าไม่เห็นหรือว่าท่านผู้นำไม่ได้พูดอะไรเลย! เขาเข้าใจความพยายามของข้า ไม่เหมือนเจ้าที่ไร้สมองคิดแต่จะกัดคนอื่น”

พูดจบ เขาหันหลังกลับไปและรอท่านผู้นำปรากฎตัว

เออร์เดนเม้มริมฝีปาก และไม่ได้คิดจริงจังกับคำขู่ของอีกฝ่ายเลย

เขาส่งเสียงไม่พอใจเล็กน้อย และรอท่านผู้นำอย่างเงียบๆ

ในไม่ช้า ในตอนที่ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอ มีรถม้าคันหนึ่งขับผ่านมาอย่างช้าๆ โดยมีทหารยามคอยคุ้มครองจำนวนมาก

ทุกคนมองไปที่รถม้าและรู้สึกตื่นเต้น

พวกเขารู้ว่าท่านผู้นำกำลังมา

แน่นอนว่ารถม้าก็หยุดต่อหน้าทุกคน

จากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินลงมา

คนๆ นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้

“เข้าเฝ้าท่านผู้นำพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อเห็นอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ ทุกคนรีบคุกเข่าลงและตะโกนต้อนรับด้วยความเคารพ