องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1168

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้กวาดสายตามองไปรอบๆ พลันรู้สึกพอใจ

เพราะว่าเรื่องที่เขาต้องการปรับเปลี่ยนผู้นำแปดกองธงได้แพร่กระจายออกไป บรรดาขุนนางต่างคิดฝันอยากได้ตำแหน่งนั้น ดังนั้นในวันนี้คนพวกนั้นถึงยอมแสดงความเคารพแก่เขา

เรื่องนี้ทำให้เขาสบายใจเป็นอย่างมาก เขาโบกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนลุกขึ้น แล้วพูดว่า

“ที่ทุกคนมาที่นี่ในวันนี้ข้ามีเรื่องหนึ่งที่ข้ายินดีปรึกษากับพวกเจ้า”

“ท่านผู้นำมีรับสั่งอย่างไร ได้โปรดเอ่ยมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”

เออร์เดนมีปฏิกิริยาตอบสนองก่อน เขารู้อยู่ก่อนแล้วเพียงแค่รอท่านผู้นำเอ่ยปากมาเท่านั้น

บรรดาขุนนางเองก็คล้อยตามเช่นกัน แสดงท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามไปกับท่านผู้นำ

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้มีสีหน้าพอใจ เขาลองถามออกไปว่า

“ตอนนี้ผู้นำแปดกองธงของชนเผ่านวี่ห์เจินคนเก่ามีแต่ชื่อ ไร้ซึ่งตัวตนไปเสียแล้ว ข้าจึงตัดสินใจแต่งตั้งผู้นำแปดกองธงขึ้นมาใหม่ ไม่ทราบว่าพวกท่านคิดเห็นอย่างไร?”

“ท่านผู้นำที่ยิ่งใหญ่ การตัดสินใจของท่านเป็นการเคลื่อนไหวที่เป็นประโยชน์ต่อชนเผ่านวี่ห์เจินพ่ะย่ะค่ะ!”

เออร์เดนรีบประจบประแจง ส่วนขุนนางคนอื่นรีบชื่นชม ไม่มีใครกล้าต่อต้าน

แม้แต่ท่านเจ้าเมืองเอง เขามีสีหน้ายิ้มแย้มเช่นกัน

“การตัดสินใจของท่านผู้นำนั้นสมบูรณ์แบบมากพ่ะย่ะค่ะ ไม่เพียงแต่ช่วยท่านผู้นำได้อำนาจกลับคืนมาเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ชนเผ่านวี่ห์เจินกลับมาแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย”

ขุนนางคนอื่นต่างพากันพยักหน้า

“ดี เมื่อคืนข้าคิดมาทั้งคืนและได้เลือกคนที่เหมาะสมเอาไว้แล้ว หากทุกท่านไม่มีข้อโต้แย้ง ข้าจะประกาศรายชื่อทันที”

เมื่อขุนนางได้ยินดังนั้น พวกเขาต่างมีสีหน้าตื่นเต้น พวกเขาหวังว่าท่านผู้นำจะประกาศชื่อของตนเองออกมา

เขายกมือขวาขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบและพูดขึ้นช้าๆ

“ข้าในนามของท่านผู้นำ แต่งตั้งให้ฉาฮาเป็นผู้นำธงครามขลิบ!”

ทันทีที่พูดจบ มีคนถือธงครามขลิบออกมา

แม้ว่าฉาฮาจะทราบข่าวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่เขายังคงดีใจมากเมื่อได้ยินข่าวนี้อีกครั้ง

หลังจากนั้น เขาก็หยิบธงครามขลิบและพูดกับอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ด้วยความเคารพ

“ขอบพระคุณท่านผู้นำ ข้าสัญญาว่าจะซื่อสัตย์กับท่านตลอดไป”

“ฮ่าๆๆ ข้ารอคอยวันที่เจ้าแสดงให้ข้าเห็น!”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้หัวเราะเสียงดัง ทุกคนต่างมองภาพนี้ด้วยความอิจฉา

แต่พวกเขาไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะธงครามขลิบเป็นธงที่แย่ที่สุดในบรรดาแปดกองธงแล้ว

ยังมีตำแหน่งผู้นำธงอีกเจ็ดตำแหน่งที่รออยู่ พวกเขาย่อมมีโอกาสแน่นอน

หลังจากที่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้โบกมือให้เขาและประกาศต่อ

“ผู้นำธงครามคือปาเต๋อ!”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านผู้นำ!”

“หึหึ...” เออร์เดนไม่พูดต่อกลับเงียบ

ท่านเจ้าเมืองยิ่งโกรธมากกว่าเดิม เขาหายใจเข้าลึกๆ บังคับตัวเองให้สงบลง

หากเขายังคงก่อปัญหาท่ามกลางสายตาของคนอื่น คงจะเป็นเรื่องไม่ดีแน่

หากต้องการทำเช่นนั้นจริงๆ เช่นนั้นท่านเจ้าเมืองสาบานกับตัวเองจะทำให้อีกฝ่ายเสียงฝ่ายเสียภายหลัง

แต่ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้ทำให้เขาต้องอึ้งกิมกี่

ในเวลานี้อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้พูดเสียงดังและเด็ดขาดว่า

“เออร์เดน เป็นผู้นำธงแดง!”

เมื่อประโยคนี้หลุดออกมา ท่านเจ้าเมืองพลันตัวแข็งทื่อไปในทันที

เขามองไปที่เออร์เดนด้วยสายตาว่างเปล่าและไม่อยากเชื่อ

เมื่อขุนนางคนอื่นได้ยินดังนั้น สีหน้าของพวกเขาไม่อาจบอกได้ว่ารู้สึกเช่นไร เพราะในตอนนี้เหลือเพียงแค่หนึ่งชื่อเท่านั้น

ท่านเจ้าเมืองหน้าซีดเผือด เขาไม่คาดคิดว่าเออร์เดนจะได้รับตำแหน่งผู้นำธงแดงในแปดกองธง

เมื่อมองไปที่ท่าทีของเออร์เดนในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาภาคภูมิใจในตัวเองมาก ยิ้มเยาะมาให้เขาเป็นครั้งคราว

“ไอ้สารเลว ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!”

ท่านเจ้าเมืองคิดในใจ แต่น่าเสียดายที่กลับไม่มีประโยชน์เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะแก้แค้นอีกต่อไป