องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1179

ต้องมีเหตุผลสำหรับเรื่องนี้

เมื่อจางฝูพูดถึงเรื่องนี้ หลิวอวี่หลินพลันกระพริบตาแล้วถามว่า

“จริงหรือ? ในตอนนั้นข้าคิดแค่อยากหาเงินเพิ่ม ไม่ได้คิดอะไรมากมายเลยขอรับ”

“เอ๋?”

จางฝูเลิกคิ้วและจ้องไปที่หลิวอวี่หลินสีหน้ากึ่งยิ้ม จากนั้นพยักหน้าและไม่พูดอะไรต่อ

เขาอาจรู้ว่าสาเหตุที่หลิวอวี่หลินทำเช่นนี้เพราะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเยี่ยนเป่ย ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ใช้อาหารเป็นเครื่องมือช่วยเหลือในยามจำเป็น และขายให้กับอาณาจักรฉิน

ต้องบอกว่าความคิดเช่นนี้รอบคอบมาก และไม่ง่ายเลย

ทุกคนเดินไปรอบๆ เมืองถูเหอสักพัก พวกเขาที่มาจากสามตระกูลหลักในเยี่ยนเป่ย กลับทำตัวเหมือนคุณยายหลิวที่มองไปรอบๆ ด้วยสายตาตื่นตาตื่นใจ

ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองถูเหอนั้นเหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้มาก

มีสินค้าจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุด นักธุรกิจที่สวมชุดแต่งกายแปลกๆ มาจากอาณาจักรอื่น บนใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คนหลายประเภทมารวมตัวกันอยู่ที่นี่

สิ่งนี้ทำให้คุณหนูจากตระกูลชนชั้นสูงเหล่านี้ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก

ผู้นำตระกูลอู๋และผู้นำตระกูลหยางอึ้งจนหายใจไม่ออก พวกเขาไม่คาดคิดว่าเวลาเพียงแต่สองสามเดือน เมืองถูเหอจะพัฒนาไปถึงขนาดนี้

หากให้เวลาเมืองถูเหอมากกว่านี้ พวกเขาคงไม่เข้าใจการพัฒนาในเมืองถูเหออย่างแน่นอน

พวกเขาทั้งสองมองหน้ากันไปมา เห็นความขมขื่นในสายตาของกันและกัน อีกทั้งยังรู้สึกกลัวในใจด้วย

โชคดีที่พวกเขามาที่นี่ในวันนี้ มิฉะนั้นหากเขายังต่อต้านอาณาจักรฉินต่อไป เช่นนั้นถือว่าเขาแสวงหาความตายมิใช่หรือ?

พวกเขาจะต่อต้านอาณาจักรฉินที่ทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร?

ต่างคนต่างมีความคิดของตัวเอง จางฝูพาพวกเขามาที่อาคารที่สวยที่สุดในเมืองถูเหอ

“ทุกท่าน ยังมีเวลาอีกหนึ่งถึงสองชั่วโมงก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น ข้าจะพาพวกท่านไปชมการแข่งขันการเตะลูกหนังก่อน หลังจากนั้นพวกเราค่อยไปกินข้าวด้วยกันดีหรือไม่?” จางฝูพูดเชื้อเชิญด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา สีหน้าของทุกคนพลันนิ่งไป

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากดูหรือไม่อยากตอบ เพียงแต่พวกเขากำลังอึ้งกับภาพตรงหน้า

ตกตะลึงไปกับอาคารที่สูงตระหง่านตรงหน้า พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองเช่นไร

“บ้าจริง ตึกใหญ่อะไรขนาดนั้นกัน!”

“นี่คือสนามกีฬาถูเหอหรือ? สวรรค์ ช่างเป็นงานฝีมือที่น่าอัศจรรย์ใจมาก!”

“ช่างงดงามเหลือเกิน อาคารเหล่านี้สร้างขึ้นมาได้อย่างไร พระเจ้าสร้างขึ้นได้จริงหรือ?”

“ไร้สาระแล้ว ต้องถูกเทพเจ้าสร้างขึ้นมาสิถึงสวยงามขนาดนี้”

ชั่วขณะหนึ่ง สมาชิก “กลุ่มนักท่องเที่ยวบ้านนอก” ต่างพากันเบิกตากว้างและอุทานออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึง

จางฝูยิ้ม สนามกีฬาถูเหอนี้เป็นงานหนักของเขาเช่นกัน การที่ทุกคนตอบสนองเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่ามันคืออะไร ในที่สุดพวกเขาก็ได้มาสัมผัสด้วยตัวเอง

เครื่องทำความร้อนใต้พื้นดินนี้ช่างน่าทึ่งมาก ภายนอกอากาศหนาวและมีลม แต่เมื่อเข้าไปข้างในกลับรู้สึกสบายเหมือนฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน

เรื่องนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน

ไม่เพียงแต่ทุกคนเท่านั้น แม้แต่หลิวอวี่หลินเองก็ยังอึ้งมาก

...

ในเมืองถูเหอ จางฝูกำลังให้ความบันเทิงแก่ตระกูลใหญ่

หลี่ชางที่อยู่ห่างไกลออกไป ในเมืองเปียงยางที่ม่อเป่ยนอนและใช้ชีวิตท่ามกลางหิมะ โชคดีที่วันนี้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น

หน่วยสอดแนมวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับรายงานว่า

“ท่านแม่ทัพ สายข่าวที่น่าเชื่อถือรายงานมาว่า กองกำลังทั้งสองฝ่ายในเมืองเปียงยางต่อสู้กันจนตาย พวกเขาอาจจะตัดสินผู้ชนะในวันนี้ขอรับ”

“เอ๋?” สายตาของหลี่ชางพลันเป็นประกายขึ้น เขาถามอย่างเร่งรีบ

“เรื่องจริงหรือ?”

“เป็นเรื่องจริงขอรับ ตามรายงานข่าวของหน่วยสอดแนม เมื่อคืนที่ผ่านมาพวกมันต่อสู้กันอย่างดุเดือด!” เจ้าหน้าที่หน่วยสอดแนมพูดอย่างหนักแน่น

เมื่อหลี่ชางได้ยินเรื่องนี้ สายตาเขาพลันเป็นประกายขึ้นทันที และสั่งว่า “กระจายคำสั่งออกไปให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม”