องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1216

นั่นก็คือการทำให้อาณาจักรพัลแฮสวามิภักดิ์ และแล้วเรื่องนี้จึงเป็นภารกิจของเขา

หลิวอวี่หลินมองทุกคนอธิบายแล้วก็ยิ้มแล้วพูดว่า

“ข้ามีแผนสำหรับเรื่องนี้แล้ว เมื่อพวกเจ้าไปแล้ว รับรองว่าจะราบรื่น ถึงตอนนั้นพวกเจ้าก็จะสามารถสร้างผลงานอันใหญ่หลวงแก่อาณาจักรฉินได้”

“ช่างจริงใจจริงๆ!”

อู๋เจี๋ยดีใจขึ้นมาทันที ตอนนี้เขากำลังหาวิธีไปแย่งชิงตำแหน่งท่านผู้นำตระกูลอู๋ หากทำสำเร็จ ตำแหน่งผู้สืบทอดก็จะเป็นของเขา เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วเขาก็ถูมือแล้วยิ้มพูดว่า

“พี่ใหญ่ เรารีบออกปฏิบัติกันดีกว่า ข้าจะกลับไปเก็บสัมภาระเดี๋ยวนี้ และออกเดินทางในวันพรุ่งนี้”

แม้แต่หยางคังเองก็รู้สึกอยากลองสักหน่อย แต่เขาก็ไม่รีบจากไป เพราะดูท่าหลิวอวี่หลินจะมีอะไรอยากจะพูด

แม้ว่าหลิวอวี่หลินจะอายุน้อยที่สุดในนี้ แต่กลับเฉลียวฉลาดอย่างยิ่ง จะได้ฉายาบุตรแห่งกิเลนมานานแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเคารพนับถือหลิวอวี่หลินกันอย่างยิ่ง

หลิวอวี่หลินหัวเราะแล้วพูดว่า “ท่านพี่ทั้งหลายอย่าร้อนใจไปเลย ข้าอยากจะถามพวกเจ้าสักอย่าง”

อู๋เจี๋ยและหยางคังหยุดการเคลื่อนไหวแล้วมองหลิวอวี่หลินอย่างจริงจัง

หลิวอวี่หลินยิ้มแล้วพูดว่า “พวกพี่อยากจะเชิดหน้าชูตาในอาณาจักรฉินจริงๆรึไม่?”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

“นั่นสิ บัดนี้พวกเราเป็นคนอาณาจักรฉินกันหมดแล้ว ได้เห็นความรุ่งเรืองของอาณาจักรฉิน แล้วใครจะไม่อยากสุขสบายกันบ้างเล่า”

ทั้งสองตอบกลับอย่างไม่ลังเล จางจวิ้นไม่ได้พูดอะไรเพราะก่อนหน้านี้อีกฝ่ายได้คุยส่วนตัวกับเขาแล้ว

“ดี ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือพวกเจ้า”

หลิวอวี่หลินยิ้มบางๆ จากนั้นก็หยิบถุงผ้าสามอันออกมาแล้วส่งให้กับจางจวิ้น

“น้องสี่ นี่คือ......” จางจวิ้นงุนงง เขาไม่รู้เรื่องถุงผ้ามาก่อนเลย

หลิวอวี่หลินยิ้มแล้วพูดว่า “ถุงสามใบนี้จะช่วยให้พวกเจ้าได้ประสบความสำเร็จ ถุงแรกให้เปิดเมื่อถึงอาณาจักรพัลแฮแล้ว ถุงที่สองหากพบเจออุปสรรคในการเจรจาที่อาณาจักรพัลแฮก็ให้เปิดออก แต่หากไม่มีก็ไม่ต้องเปิดแล้ว ถุงที่สามนี้ให้เปิดออกเมื่อเรื่องสำเร็จแล้ว และออกจากอาณาจักรพัลแฮ”

“เมื่อใช้ถุงทั้งสามนี้แล้ว ข้ารับรองว่าท่านพี่ทั้งสามจะประสบความสำเร็จอย่างมากเชียวล่ะ”

“ก็ได้ ข้าจะรับไว้”

จางจวิ้นตั้งตารอคอยอย่างยิ่ง แล้วนำถุงผ้าเก็บ เขาเชื่อว่าถุงทั้งสามที่หลิวอวี่หลินมอบให้จะต้องช่วยได้มากเป็นแน่

ถึงตอนนั้นหากชาวตาดสร้างความวุ่นวาย จนทำให้อาณาจักรฉินเจรจาการซื้อไม่สำเร็จ ความโกลาหลจะปะทุขึ้นในทุกที่ในอาณาจักรฉิน อาณาจักรฉินที่ดูยิ่งใหญ่ไร้พ่าย ก็จะพังทลายลงทันที

“ข้ามองชาวตาดง่ายเกินไปจริงๆ”

หลิวอวี่หลินสีหน้าเข้มงวด เขาเองก็ไม่กล้าดูถูกเจ้าพวกชาวทุ่งหญ้าอีก จากนั้นก็ถามขึ้นว่า

“เจ้าตรวจสอบหรือยังว่าใครคือผู้นำขบวนชาวตาดในครั้งนี้?”

“ท่านผู้นำขอรับ จากรายงานแล้วเหมือนจะเป็นชายหนุ่มที่เป็นสมาชิกของราชวงศ์ มีนามว่าทั่วป๋าเยี่ยน”

“ทั่วป๋าเยี่ยน?!”

หลิวอวี่หลินคิ้วกระตุก ทันใดนั้นเขาก็ได้เดินไปยังห้องสมุดแล้วพลิกหารายงานฉบับหนึ่งในกองเอกสารมากมายบนโต๊ะ เมื่อดูแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“เดินหมากได้น่าประทับใจ จากนั้นก็เดินหมากที่ห่วยอย่างยิ่งตามหลัง ข่านแห่งชาวตาดไม่ได้เห็นอาณาจักรฉินอยู่ในสายตาเลย หรือเปลี่ยนผู้เดินหมากแล้วกันแน่?”

ในรายงานกล่าวไว้ว่า ผู้ที่มีนามว่าทั่วป๋าเยี่ยนเป็นผู้ใจแคบ ไร้ความสามารถ แถมยังโลภมากอย่างยิ่ง คนเช่นนี้เป็นตัวแทนคณะทูตไปยังอาณาจักรพัลแฮเนี่ยนะ หากจะข่มขวัญพวกอาณาจักรเล็กๆก็แล้วไป แต่พวกอาณาจักรฉินเองก็ได้ส่งคนไปด้วย หากอาณาจักรพัลแฮต้องเลือก ก็คงไม่มีทางเลือกชาวตาดอย่างแน่นอน

การเคลื่อนไหวของชาวตาดในทีแรกทำให้หลิวอวี่หลินรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย แต่บัดนี้เขาก็วางใจขึ้นมา