องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1229

“หากคนที่ราบกลางแข็งแกร่งมากเพียงนั้นจริงๆ พันปีมานี้ยังต้องใช้วิธีการสมรสเพื่อสันติภาพมาประจบสอพลอพวกข้ารึ?”

คำพูดของทั่วป๋าเยี่ยนได้จุดประกายทุกคนขึ้นมา พริบตาเดียวเหล่าผู้นำต่างก็เห็นด้วย

“นั่นสิ! หากพวกคนทราบกลางอย่างพวกเจ้าแข็งแกร่งมากเพียงนั้น แล้วจะถูกพวกข้ารังแกได้ยาวนานเพียงนี้รึ?”

“ข้าว่าเจ้าก็ดีแต่พูด เอาความน่าเกรงขามของผู้อื่นมาลดค่าตนเอง ข้าถึงขั้นสงสัยว่าเจ้าคือไส้ศึกที่คนที่ราบกลางส่งมาให้สร้างปัญหาแผนการใหญ่ของชาวตาด!”

ทันใดนั้นทุกคนก็ต่างพูดความเห็นของตนเอง ไม่มีใครเชื่อแผนของหลี่เหยียนคังเลย

ในเต็นท์โหวกเหวกอย่างยิ่ง ทั่วป๋าหงเลี่ยขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “หุบปากให้หมด!”

เมื่อทั่วป๋าหงเลี่ยเอ่ยขึ้นทุกคนก็เงียบสงบลง

เขามองไปรอบๆแล้วขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “ไม่ว่าอย่างไร อาณาจักรพัลแฮบังอาจมาหยามพวกเราเช่นนี้ เราต้องล้างแค้นเรื่องนี้ก่อน”

เมื่อเขาพูดเช่นนั้นแล้ว เหล่าขุนนางและผู้นำส่วนใหญ่ก็เผยสีหน้าโล่งใจขึ้นมาบ้าง

ทั่วป๋าหงเลี่ยมองไปยังหลี่เหยียนคังที่เหมือนอยากจะพูดอะไร รวมถึงเหล่าขุนนางและผู้นำที่ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงไปเข้าข้างหลี่เหหยียนคัง เขาพูดขึ้นอีกว่า

“แต่ว่า สิ่งที่ท่านหลี่ได้กล่าวมาก็มีเหตุผล สำหรับอาณาจักรฉิน เราจำเป็นต้องป้องกันเอาไว้”

คราวนี้ทุกคนก็สับสนขึ้นมา

มีผู้นำอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “ข่านอย่าได้อ้อมค้อมอีกเลย โปรดบัญชาว่าจะเปิดสงครามรึไม่เถิดพ่ะย่ะค่ะ”

ทั่วป๋าหงเลี่ยเองก็ลำบากใจ เขาอยากจะทำสงครามอย่างยิ่ง แต่หลี่เหยียนคังได้ดึงเหล่าผู้นำและขุนนางบางคนมาช่วยเอ่ยวาจาแล้ว เขาก็ไม่อยากจะเมินเฉยความรู้สึกของคนเหล่านี้

และในขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ ผู้นำคนหนึ่งที่นั่งใกล้เขามากที่สุดก็คิดแผนที่ดีที่สุดได้ เขาหรี่ตาแล้วพูดว่า

“กระหม่อมมีแผนหนึ่ง ทั้งสามารถสั่งสอนอาณาจักรพัลแฮได้ และยังสามารถรับรองว่าอาณาจักรฉินไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วเหล่าผู้นำก็ตั้งใจฟังทันที

แล้วเขาก็พูดต่อว่า “อาณาจักรต้าเยว่จื้อติดตามชาวตาดอย่างเรามาตลอด ประจวบเหมาะที่พวกเขาเกิดความขัดแย้งกับอาณาจักรพัลแฮพอดี เราสามารถให้อาณาจักรต้าเยว่จื้อไปกวาดล้างอาณาจักรพัลแฮได้”

“พ่ะย่ะค่ะ!” จ้านมู่เอ๋อร์ตอบรับอย่างดีใจ

เมื่อมีชาวตาดหนุนหลัง อาณาจักรต้าเยว่จื้อก็จะไปโจมตีอาณาจักรพัลแฮอย่างเปิดเผย ถึงตอนนั้นดินแดนอาณาจักรพัลแฮที่ยึดมาได้ ก็จะเป็นของอาณาจักรต้าเยว่จื้อทั้งหมด

ส่วนตระกูลมารดาของเขาก็มาจากอาณาจักรต้าเยว่จื้อ เขาเองก็จะได้ผลประโยชน์ไม่น้อยเลย ดังนั้นจ้านมู่เอ๋อร์ในตอนนี้ดีใจอย่างยิ่ง จนแทบอยากจะกระโดดร้องเฮ

หลี่เหยียนคังมองแล้วอยากจะพูด สุดท้ายก็ถอนหายใจแรงๆ สถานการณ์ของชาวตาดซับซ้อนยิ่งกว่าที่เขาคิดเสียอีก เมื่อก่อนเขาเพียงแค่คิดว่าคิดแผนออกก็พอแล้ว แต่หลายวันมานี้ เขาเริ่มตรวจสอบผู้นำแต่ละที่ แล้วจึงจะพบเรื่องผิดปกติ

สำหรับชาวตาดแล้ว แต่ละที่เปรียบเสมือนหนึ่งอาณาจักร ล้วนมีดินแดนใหญ่ของตนเอง แถมยังมีอำนาจการปกครองเองด้วย มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนอย่างมาก

แม้ว่านี่จะโอกาสที่ทำให้เขาดึงผู้นำหลายคนเข้าร่วมกับเขาได้ แต่ความคิดส่วนใหญ่ก็คร่ำครึมากเกินไป เมื่อจบการหารือแล้วหลี่เหยียนคังก็ได้กลับมายังเต็นท์ของตนเองอย่างเคร่งเครียด

เมื่อกลับมาแล้วเขาก็รีบนำกระดองเต่าออก เริ่มคำนวณการออกปฏิบัติการของชาวตาดในครั้งนี้ให้ เมื่อดวงออกมาแล้วเขาก็มองดูอย่างละเอียด สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจยาวๆ

เป็นไปตามคาด ดวงยังคงปรากฏความอันตราย และคาดการณ์ว่าชาวตาดคงจะต้องตายด้วยน้ำมืออาณาจักรฉินอีกครั้ง