องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1398

ยิ่งไปกว่านั้น เขาลังเลที่จะไปจากอาณาจักรนี้!

หากเขาลี้ภัยไปยังอาณาจักรฉิน เขาจะกลายเป็นของเล่นของชาวอาณาจักรฉินหรือไม่?

นั่นไม่ได้หมายความว่า เขาจะถูกคนอื่นควบคุมตลอดไปหรือ?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะกำหมัดแน่น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอนหายใจ

“เฮ้อ...”

เขาส่ายหัวเล็กน้อยและไม่ตอบคำถามขุนนางเหล่านั้น

เขาเองก็ไม่รู้จะทำเช่นไรดี

ฮ่องเต้คุชะไม่อยากทำเช่นนี้ เพราะเขารู้สึกว่าเพียงแค่เขายังสามารถครองดินแดนหนึ่งในสามของทั้งอาณาจักรได้ ขอเพียงแค่รอกำลังเสริมจากอาณาจักรฉินแม้ว่าในอนาคตเขาจะยอมจำนนต่ออาณาจักรฉิน แต่อาณาจักรตุชะของเขายังถือว่ามีอิสระในระดับหนึ่ง

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาลังเล

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในอาณาจักรคุชะตอนนี้ถือว่าสำคัญที่สุด

หากพ่ายแพ้ ทั้งอาณาจักรย่อมถูกทำลายอย่างแน่นอน

เขาไม่กล้าเสี่ยง ไม่กล้าแม้แต่จะเสี่ยงเลย

เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้คุชะยังคงลังเล ขุนนางคนอื่นเริ่มจะเป็นกังวล

พวกเขาพยายามโน้มน้าวต่อ เพราะยังหวังว่าฮ่องเต้จะยอมทำตามคำแนะนำขุนนางที่ต่ำต้อยอย่างเขาบ้าง

แต่ในเวลานี้

“กราบทูลรายงานพ่ะย่ะค่ะ! แย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ พวกชาวตาดเริ่มโจมตีอย่างเต็มรูปแบบแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังบุกโจมตีที่ประตูเมือง...”

ในตอนที่ทุกคนกำลังวิตกกังวล

กลับมีทหารคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงานข่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“ว่าอะไรนะ? พวกชาวตาดเริ่มบุกโจมตีแล้วหรือ?”

ทันทีที่ประโยคนี้ถูกรายงาน ทุกคนต่างพากันหน้าถอดสี

“เร็วเข้า รีบรวบรวมกำลังออกไปต้านศัตรู”

ท่าทีของฮ่องเต้คุชะเปลี่ยนไปทันที เขาตะโกนออกมาอย่างรีบร้อน

เร็วมาก

ภายใต้การควบคุมของฮ่องเต้อาณาจักรคุชะ เมืองจินสุ่ยได้เริ่มการต่อสู้และป้องกันอีกครั้ง

“ปึกๆๆ”

ลูกธนูตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับดาวตก หลั่งไหลเข้ามาสู่กองทัพศัตรูอย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตามลูกธนูเหล่านี้กลับสร้างความเสียหายแก่กองทัพศัตรูได้ไม่มากนัก

กองทัพพันธมิตรของชาวตาดมีจำนวนมากเกินไป และมีกองกำลังเข้ามาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

หลังจากการเผชิญหน้าเพียงแค่ช่วงสั้นๆ เมืองจินสุ่ยตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง

“ต้านทานเอาไว้ให้ได้ อย่าปล่อยให้พวกคนชั่วเหล่านี้เข้ามาในเมืองได้”

บนกำแพงเมือง ทหารอาณาจักรคุชะมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว คำรามและสั่งการโจมตี

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับกองกำลังพันธมิตรชาวตาดที่มากเกินไป พวกเขาไม่มีแรงที่จะสู้กลับ

“ฆ่าพวกมันให้หมด ยึดเมืองจินสุ่ย ฮ่าๆๆ ฆ่าพวกมันให้หมด...”

ทั่วป๋าเยี่ยนที่กำลังขี่ม้าตัวสูง มีสีหน้าดุร้าย

เขาหรี่ตาลงและมองไปที่ทหารอาณาจักรคุชะที่พยายามต้านทานกองกำลังพวกเขา สายตาเขาเย็นชามาก

ครั้งนี้เขาต้องการกำจัดอาณาจักรคุชะให้สิ้นชื่อไปจากใต้หล้านี้

ทหารชาวตาดทั้งหมดโบกสะบัดดาบและรีบบุกเข้าเมือง

ทั้งเมืองจินสุ่ยเป็นเหมือนนรกบนดิน

...

“ฝ่าบาท พวกชาวตาดมีจำนวนมากเกินไปพ่ะย่ะค่ะ พวกเราหยุดเขาไม่ได้ รีบหนีเถิด...”

ในขณะนี้ ทหารป้องกันเมืองต่างหวาดกลัว

ฮ่องเต้คุชะกัดฟันและสั่งเสียงดัง

“หนีไป! หนีไปให้หมด รีบหนีไปยังอาณาจักรฉิน!”

ในเวลานี้ ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะรู้ว่าหากเขาไม่ล่าถอย เมืองจินสุ่ยถูกชาวตาดโจมตีอย่างแน่นอน กองทัพทั้งหมดจะถูกฆ่าตาย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ถอยหนีไปยังทิศตะวันออกของหอคอย

เมื่อเห็นดังนั้น ทหารชาวตาดไล่ตามพวกเขาทันที

“ฆ่ามัน...”

สักพักมีเสียงตะโกนสั่งฆ่าดังขึ้น

นอกเมืองจินสุ่ย มีเลือดไหลและศพกองอยู่

ทหารอาณาจักรคุชะกรีดร้องและล้มตาลงกับพื้นที่ละคน

“ฝ่าบาท พวกชาวตาดนั้นแข็งแกร่งเกินไป ได้โปรดระวังด้วย...”

ขุนนางที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างรีบร้อน เขาต้องการปกป้องฮ่องเต้คุชะให้ปลอดภัยที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว หากฮ่องเต้คุชะสิ้นพระชนม์ที่นี่ จะกลายเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับอาณาจักรคุชะอย่างแน่นอน

ตราบใดที่ฮ่องเต้ยังทรงมีชีวิตอยู่ อาจจะมีโอกาสที่อาณาจักรคุชะฟื้นคืนในอนาคตได้

มิฉะนั้น อาณาจักรคุชะจะถือว่าสิ้นชื่อโดยสมบูรณ์...

เมื่อเผชิญหน้ากับกองทหารศัตรูจากทุกทิศทุกทาง ทหารที่เหลือของอาณาจักรคุชะได้คอยปกป้องฮ่องเต้ให้หนีไป

“ฆ่ามัน...”