องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 333

ฮ่องเต้ฉินฟังจนติดลมไปแล้ว เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“เจ้าว่ามาต่อสิว่า อีกห้าหมากจะวางแผนเช่นไร จะทำให้อย่างไรจึงจะทำให้ดินแดนแห่งอาณาจักรจ้าวเป็นของอาณาจักรฉิน”

ฉินเหยียนพูดอย่างฉะฉาน แผนการของเขาอย่างละเอียด

“อาณาจักรจ้าวนั้นค่อนข้างแข็งแกร่งเมื่อเทียบกับอาณาจักรอื่นๆ ความสามารถทางการทหาร การเมือง และการค้าขายเหนือกว่าอาณาจักรฉินของเรา”

ฮ่องเต้ฉินไม่ปฏิเสธกับคำอธิบายนี้ และยอมรับว่าอาณาจักรจ้าวเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง

ฉินเหยียนถือตัวหมากแล้ววางมันลงไปพร้อมพูดว่า “หากต้องการจะยึดครองอาณาจักรจ้าวโดยไม่ต้องเสียกำลังเลยนั้น อันดับแรกต้องทำให้ภายในของอาณาจักรฉินทลายลง และลงมือมุ่งเน้นไปยังทั้งการทหาร การปกครอง การค้าและผู้ร่ำเรียนหนังสือ”

“เริ่มด้วยเรื่องการค้าก่อน การค้าของอาณาจักรจ้าวไปในทุกทิศทางและมีหลายวิธีในการสร้างรายได้ มีการแลกเปลี่ยนกับอาณาจักรหลู่ ฉี ฉู่ เยี่ยน เว่ย ทั้งอาณาจักร ข้าน้อยคิดจะใช่โอกาสนี้ ใช้เส้นทางการค้าของอาณาจักรจ้าวในการแทรกซึมเข้าไปทั้งห้าอาณาจักร เพื่อก่อให้เกิดสงครามการค้าพ่ะย่ะค่ะ”

“ข้าน้อยสนับสนุนผู้มั่งมีที่สุดในอาณาจักรจ้าว มีนามว่าซูปั้นเฉิน ยืมมือของเขาเพื่อเปิดวิสาหกิจทั่วอาณาจักรอื่น เมื่อถึงคราวที่อาณาจักรจ้าวล่มสลาย วิสาหกิจในอาณาจักรอื่นก็จะคืนสู่อาณาจักรฉิน ได้ครอบครองทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินฟังจนอึ้งไปหมด ลูกชายคนนี้ไม่เพียงต้องการพิชิตอาณาจักรจ้าวเท่านั้น แต่ต้องการพิชิตที่ราบกลาง กวาดล้างอาณาจักรอื่นๆ ช่างบ้าระห่ำจริงๆ

ฉินเหยียนถือหมากขึ้นมาต่อ “หมากตัวที่หก มุ่งเป้าไปที่ผู้ร่ำเรียนหนังสือแห่งอาณาจักรจ้าว ใช้ประโยชน์จากวิสาหกิจเช่นเดียวกัน เปิดการประกวดขึ้น ส่งเสริมการร้องเพลงและการเต้นรำ ทำให้เหล่าผู้มีความรู้หลงใหลไปกับมัน ไม่ต้องการก้าวหน้า ดื่มและสนุกสนานตลอดทั้งวัน หากอาณาจักรจ้าวไม่มีคนใหม่ๆเข้าร่วมจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในอนาคตแน่นอน”

“หมากตัวที่เจ็ดนี้มุ่งเน้นไปยังผู้มีความสามารถในอาณาจักรจ้าว ในหมากเกมนี้ข้าน้อยได้ใช้แผนกลหญิงงาม ตรงนี้จะมีเรื่องเล่าอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนเดินหมากไปด้วยแล้วก็พูดอย่างฉะฉานว่า “ในสมัยโบราณมีฮ่องเต้องค์หนึ่งที่แสนโง่เขลาไร้น้ำยา แต่บุตรบุญธรรมของเขานั้นไม่มีใครเทียบได้ แข็งแกร่งและอยู่ยงคงกระพัน เพื่อที่จะโค่นฮ่องเต้ที่ไร้ความสามารถนั้นแล้ว นักปราชญ์ได้ส่งหญิงงามผู้มีเสน่ห์ไปสมรสกับเทพแห่งสงคราม หลังจากนั้นจึงค่อยส่งนางเข้าวังเพื่อให้ฮ่องเต้ผู้โง่เขลาใช้งานนาง ทำให้พ่อและลูกกลายเป็นคู่อริที่แตกคอกัน เทพแห่งสงครามได้สังหารฮ่องเต้ผู้โง่เขลา”

“ข้าน้อยได้วางแผนเอาไว้ ส่งหญิงงามทั้งแปดคนไปยังเปี้ยนจิงแห่งอาณาจักรจ้าว จากเวลาที่คำนวณไว้ พวกนางน่าจะได้รับความนิยมในอาณาจักรจ้าวแล้ว”

“ตามแผนแล้ว จะต้องทำให้เหล่าแม่ทัพระดับสูงตกอยู่ใต้กำมือของสตรีก่อน จากนั้นก็ค่อยคิดหาวิธีส่งเข้าไปในพระราชวัง เพื่อให้แม่ทัพระดับสูงและราชวงศ์แตกคอกัน อาณาจักรจ้าวจะล่มสลายแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินดวงตาเป็นประกาย “รีบว่ามาสิ ว่าหมากตัวสุดท้ายนี้ เจ้าจะจบเรื่องลงอย่างไร”

ฉินเหยียนหยิบหมากตัวสุดท้ายขึ้นมาแล้วพูดอย่างนิ่งเฉยว่า “หมากตัวสุดท้ายนี้ ก็คือการควบคุมโอรสสวรรค์บัญชาการเจ้าผู้ครองแคว้นพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนก้มศีรษะประสานมือคารวะ “นกปีกใหญ่จะสยายปีกไปไกลนับหมื่นลี้ นกตัวอื่นจะเข้าใจความทะเยอทะยานของมันได้อย่างไร! บัลลังก์ที่ท่านพ่อหมายปองนั้น ลูกมิได้อยากได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าว่าอย่างไรนะ?” ฮ่องเต้ฉินรู้สึกโกรธเล็กน้อย

“ลูกขอสาบานว่าจะไม่แย่งชิงบัลลังก์เป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”

เปรี้ยง! สายฟ้าฟาดลงมาอย่างเห็นได้ชัด แสงสว่างจ้านั้นได้สาดส่องสีหน้าของฮ่องเต้ฉินจนดูดุร้ายอย่างมาก

“เจ้าดูหมิ่นบัลลังก์ของข้า หากข้าแก่ชราลงไปแล้วเจ้าไม่ขึ้นครองบัลลังก์ แล้วจะให้ข้ายกบัลลังก์ให้ผู้ใด?”

ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “พี่ชายใหญ่ฉินชงเป็นคนซื่อสัตย์อย่างมาก พี่เจ็ดฉินอวี่เองก็เป็นคนมีความยุติธรรมสูง ทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นผู้เหมาะสมอย่างยิ่ง เว้นเพียงลูก ขอสาบานว่าจะไม่ขึ้นครองบัลลังก์พ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้ฉินนั่งลงบนที่นอน สีหน้าของเขาด้านชาไปอยู่นาน จากนั้นจึงจะเอ่ยปากถามขึ้นว่า

“เพราะเหตุใด?”