องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 475

ในเวลาเดียวกัน

องครักษ์เงาของฉินเหยียนที่จับตามองเมืองอวิ๋นเฉิงมาโดยตลอดกลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นเปลวไฟในเมืองอวิ๋นเฉิงพุ่งสูงขึ้น

เขาควบม้าทันที รีบเข้าไปยังค่ายทหารอาณาจักรฉิน เตรียมรายงานสถานการณ์ให้องค์ชายใหญ่ทราบ

ในค่ายทหารอาณาจักรฉิน

องค์ชายใหญ่ฉินชงกำลังประชุมกับบรรดาทหารระดับสูง ทุกคนต่างตกอยู่ในความสับสน

ท้ายที่สุดแล้วเมืองอวิ๋นเฉิงยืนหยัดมาเป็นเวลานานกว่าสามเดือน นอกจากนี้ยังทำให้กองทัพอาณาจักรฉินสูญเสียกองกำลังและทหารไปมาก สถานการณ์ในกองทัพมาถึงทางตัน

ฉินชงขมวดคิ้วและตรวจสอบสาเหตุความล้มเหลวในการต่อสู้แต่ละครั้งอย่างรอบคอบ แต่เข้ากลับไม่เข้าใจ

ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะหาคำอธิบายให้แก่เสด็จพ่อได้อย่างไร ทหารรีบเดินเข้ามาในค่ายและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“กราบทูลรายงานองค์ชายใหญ่ เกิดไฟไหม้ในเมืองอวิ๋นเฉิง ลอยขึ้นสูงมาก มีคนกำลังโจมตีเมืองขอรับ!”

“อะไรนะ!”

องค์ชายใหญ่ฉินชงตกตะลึง เขาตบโต๊ะทันทีและถามอย่างเร่งรีบ

“ใครกำลังโจมตีเมืองกัน?”

“ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”

“ขอรับ!”

หน่วยสอดแนมทหารม้าได้รับคำสั่งรีบขี่ม้าออกไปทันที ควบมุ่งหน้าไปทางเมืองอวิ๋นเฉิง

...

ด้านอกเมืองอวิ๋นเฉิง

ไท่ฟู่เข้าไปยังเมืองอวิ๋นเฉิงภายใต้การคุ้มกันอย่างแน่นหนา

เมื่อเห็นว่าเมืองถูกยึด ทั้งเมืองมีแต่กองกำลังส่วนตัวของตน เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งอย่างที่ไม่อาจปกปิดความรู้สึกตัวเองได้

“ฮ่าๆๆๆๆ! ในที่สุดข้าก็ยึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้เสียที! มันเป็นความต้องการของสวรรค์!”

“หลานชายของข้า ซ่งชิงซู เจ้าอยู่ที่ใด เจ้ายึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้ ข้าจะตอบแทนรางวัลให้เจ้าอย่างหนัก!”

องครักษ์เงาที่แกล้งปลอมตัวเป็นคนของตระกูลซ่ง เขาก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับทำสีหน้าเศร้าสร้อย

“รายงานต่อท่านไท่ฟู่ แม่ทัพซ่งชิงซูได้เสียสละชีวิตตนเองเพื่อจับตัวหยางจิ่นซิ่ว หลังจากที่นำกองทัพเข้ามาไปในจวนเจ้าเมืองแล้ว เขาก็ไม่ออกมาอีกเลย คาดว่าคงเสียชีวิตเพราะถูกไฟคลอกขอรับ”

ไท่ฟู่ได้ยินเช่นนั้นพลันหน้าซีด

“เจ้าว่าอย่างไรนะ! หลายชายข้า!”

ไท่ฟู่มีสีหน้าโศกเศร้า น้ำตาไหลออกมาสองหยด เป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าเขาเสียใจจริงๆ หรือว่าแกล้งทำ

หลังจากช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้าผ่านไป ไท่ฟู่พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว

“เพื่อเป็นการล้างแค้นให้แก่หลานชายข้า ข้าจะให้ชาวเมืองอวิ๋นเฉิงทั้งหมดถูกฝังไปพร้อมกับเขา สั่งทหารให้ไปสังหารทุกคนในเมืองนี้!”

เมื่อองครักษ์เงาได้ยินว่าไท่ฟู่ต้องการสังหารคนทั้งเมืองจริงๆ เขารู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในใจ พลันหยุดนิ่ง

ไท่ฟู่ร้องสั่งต่อ

“ยังไม่ไปอีกหรือ สังหารคนทั้งเมืองเสีย! ล้างแค้นให้หลานชายข้า!”

องครักษ์เงารู้สึกตัวอีกครั้ง ยกมือขึ้นตอบกลับว่า

“ขอรับ!”

ปากตอบตกลง แต่ในใจกำลังคิดถึงมาตรการตอบโต้

สำหรับไท่ฟู่ ความเสียใจเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น หลังจากที่พิชิตเมืองอวิ๋นเฉิงได้ เขาจะได้เข้าใกล้อำนาจอันยิ่งใหญ่เฉกเช่นกษัตริย์ ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง เมื่อเขามองไปรอบๆ เมือง ความสุขในใจปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

แต่เขายังไม่ได้มีความสุขนานนัก มีทหารคนหนึ่งเข้ามารายงานว่า

“เร็วเข้าๆๆ รีบไปทีละคน รีบเร็วเข้า!”

องครักษ์เงาส่งตัวออกไปเป็นกลุ่ม นำประชาชนหนีออกไปทางลับนั้น

...

ค่ายทหารอาณาจักรฉิน

ฉินชงสวมชุดเกราะพร้อมที่จะร่วมการต่อสู้ องค์ชายทุกคนเองก็พร้อมที่จะเข้าร่วมเช่นกัน ขอเพียงแค่ข่าวจากฝั่งแนวหน้าถูกส่งกลับมา ยืนยันความจริงเรียบร้อยแล้ว พวกเขาสามารถส่งกองกำลังไปช่วยโจมตีเมืองอวิ๋นเฉิง

“กราบทูลรายงานขอรับ!”

ทหารลากตัวหน่วยสอดแนมที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมารายงานตัว

ฉินชงเห็นเขาที่เนื้อตัวเปื้อนเลือด ถามออกไปอย่างตกใจ

“เกิดเหตุอันใดขึ้น?”

ทหารพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

“เป็น เป็นกองทัพส่วนตัวของตระกูลซ่ง... โจมตีเมืองอวิ๋นเฉิง...”

สิ้นประโยคนี้ องค์ชายใหญ่ฉินชงกลับโล่งใจ

“เยี่ยมมาก! สุนัขจิ้งจอกอย่างไท่ฟู่ได้ควบคุมกองกำลังเขาเอาไว้แล้ว กองกำลังของเขาทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง พวกเรารีบส่งกองกำลังออกไปช่วยเสีย เราจะได้ยึดเมืองอวิ๋นเฉิงให้สำเร็จ!”

แต่ประโยคต่อมาของทหาร ต้องทำให้ทั้งกองทัพรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมาทันที

“กองทัพ กองทัพตระกูลซ่ง... เขาแปรพักตร์ มีการซุ่มโจมตี นอกจากข้าแล้ว หน่วยสอดแนมทั้งหมดของพวกเราถูกยิงตายอยู่นอกกำแพงเมืองอวิ๋นเฉิงขอรับ!”

“อะไรนะ?”

ฉินชงรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมากลางศีรษะ