องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 519

เมืองหลวงอาณาจักรฉิน เมื่อฟ้าค่อยๆเริ่มสาง

เหล่าองค์ชายต่างก็เจ็บปวดรวดร้าวใจ และรวมตัวกันที่ตำหนักจินหลวนเพื่อฟ้องฉินเหยียน เมื่อคืนเกิดความโกลาหลรุนแรง เผยแพร่ไปทั่วทั้งพระราชสำนักไปหมด แน่นอนว่าฮ่องเต้ฉินเองก็รู้ว่าเมื่อคนเกิดอะไรขึ้น

แต่สิ่งทีทำให้เขาเดือดดาล ไม่ใช่เรื่องที่ฉินเหยียนทำการสังหารพวกกากเดนตระกูลขุนนาง แต่เป็นเหล่าตระกูลขุนนางบังอาจลอบสังหารลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขา กำเริบเกินไปแล้ว

ดังนั้นแม้ว่าเหล่าลูกชายจะมารวมตัวกันอยู่นอกตำหนักจินหลวน ฟ้องโดยไม่สนผิดชอบชั่วดี เขาที่เป็นพ่อก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แถมยังสั่งให้ขันทีเกาไปดูสถานการณ์ของฉินเหยียนที่จงเหรินฝู่ และพาเขาเข้าพระราชสำนักในตอนเช้าที่ตำหนักจินหลวนด้วย

ในพระราชสำนัก

เหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราต่างก็ฟ้องฮ่องเต้ฉินกันใหญ่

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายสิบสี่ไม่สนกฎเกณฑ์ เข่นฆ่าผู้คนบริสุทธิ์ ต่อให้เหล่าตระกูลขุนนางจะเคยกระทำเรื่องผิดมาก่อน แต่ก็ควรจะมีการพิจารณาคดีก่อน จึงจะทำการลงโทษได้พ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายสิบสี่เผด็จการ เพียงแค่คืนเดียวก็เข่นฆ่าผู้คนไปมากมาย ไม่สนใจกฎระเบียบ โปรดทรงลงทัณฑ์ต่อองค์ชายสิบสี่ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาทโปรดตรวจสอบอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายสิบสี่ไม่สนใจกฎระเบียบ จะปล่อยไปง่ายๆไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!”

เหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราแย่งกันพูด ฟ้องการกระทำเมื่อคืนของฉินเหยียนไม่หยุด

แต่ฮ่องเต้ฉินกลับฟังหูซ้ายทะลุหูขวา เขาเป็นห่วงแต่ความปลอดภัยของฉินเหยียน ไม่รู้ว่าเจ้าสิบสี่ได้รับบาดเจ็บรึไม่

ทันใดนั้นเอง นอกตำหนักก็วุ่นวายกันใหญ่ เหล่าองค์ชายด่าทออยู่นอกตำหนักอย่างเดือดดาล ไม่สงวนกิริยาความเป็นราชวงศ์เลย เมื่อได้ยินก็รู้ได้ทันทีว่าฉินเหยียนมาแล้ว

นอกตำหนักจินหลวน หากไม่มีทหารรักษาพระราชวังคอยรักษาการณ์อยู่ เหล่าองค์ชายคงพุ่งเข้าไปทำลายฉินเหยียนด้วยตนเองแล้ว หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ เกรงว่าฉินเหยียนคงจะถูกพวกเขาฆ่าไปนับพันครั้งแล้ว

ทุกคนต่างจ้องฉินเหยียนอย่างโกรธแค้น แล้วด่าทอสาปแช่งว่า

“ฉินเหยียนเจ้าคนสารเลว เสียแรงที่เป็นพี่น้องกัน เจ้าบังอาจเข่นฆ่าตระกูลของท่านแม่ข้าจนหมด ไร้ยางอายเสียจริง!”

“ฉินเหยียนสมควรตาย คืนชีวิตท่านปู่ของข้ามา!”

“ฉินเหยียนเจ้าคนสารเลว ต้องไม่ตายดี ข้าจะฟ้องเจ้าต่อท่านพ่อ ให้เจ้าตายตามท่านลุงของข้า!”

ฉินเหยียนไม่ได้สนใจคำด่าทอและคำสาปแช่งเหล่านี้ เพิ่งจะมาคิดว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกันเนี่ยนะ เมื่อคืนตอนวางแผนลอบสังหารเขาเหตุใดจึงไม่เคยคิด ว่าฉินเหยียนคือพี่น้องของเขา!

“บังอาจเกินไปแล้ว! เจ้าพวกสารเลว บังอาจจะฆ่าลูกชายข้า! กำเริบเกินไปแล้ว สมควรตายกันหมด!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วเขาก็โยนกระดาษลงพื้นแล้วพูดอย่างเย็นชา “จงดูซะ!”

เหล่าเจ้าหน้าที่ตรวจตราเก็บกระดาษขึ้นมาแล้วเปิดอ่านอย่างละเอียด สีหน้าของพวกเขาแย่อย่างมาก ต่างก็พากันเหงื่อแตกและไม่กล้าพูดอะไรอีก

ฮ่องเต้ฉินถอนหายใจยาวๆแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ลุกขึ้นเถิดเหยียนเอ๋อร์ เรื่องนี้ไม่โทษเจ้า เจ้าพวกทรยศสมควรตายแล้ว!”

ฉินเหยียนลุกขึ้นประสานมือคารวะแล้วพูดว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ บัดนี้ใกล้จะถึงช่วงสอบราชการแล้ว อย่าให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้กระทบการสอบหน้าพระที่นั่งเลยพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อฉินเหยียนพูดเตือนขึ้นมาฮ่องเต้ฉินจึงจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้คือวันสอบ เป็นวันสำคัญในการคัดเลือกคนใหม่ๆทำประโยชน์แก่พระราชสำนัก

เขาหายใจเข้าลึกๆแล้วสงบสติอารมณ์ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “เหยียนเอ๋อร์พูดถูก ไม่ว่าในพระราชวังจะเกิดเรื่องวุ่นวายแค่ไหน ก็จะให้มีผลกระทบต่อการสอบหน้าพระที่นั่งไม่ได้ เผยแพร่คำสั่งให้เปิดการสอบได้ ประกาศให้เหล่าผู้เข้าสอบทุกคนเข้าสู่สนามสอบได้!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็โบกมือ

“น้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!” ขันทีเกาประสานมือคารวะแล้วรีบสั่งให้นำข้อสอบออกมา ข้อสอบถูกส่งไปยังสนามสอบโดยมีทหารรักษาพระราชวังคอยคุ้มกัน