องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 521

ฮ่องเต้ฉินมองรายชื่อของทั้งสามอย่างตั้งใจแล้วพูดอย่างสงสัยว่า

“ไม่ใช่สิ เหตุใดชื่อสามชื่อนี้จึงมีความเป็นหญิงสาวเช่นนี้? เหตุใดผู้เข้าสอบจึงมีชื่อเฉกเช่นหญิงสาว?”

เมื่อเหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราเห็นชื่อแล้วก็รู้สึกประหลาดใจ แล้วคาดเดาว่า

“ชายมีชื่อเป็นหญิง อาจเพราะครอบครัวของผู้เข้าสอบมีเหตุผลอะไรแฝงรึไม่”

“หรือว่าจะเลี้ยงดูเช่นหญิงสาวแต่เล็ก?”

ฉินเหยียนที่รู้ความจริงอยู่แล้วอธิบายว่า “นางผู้นี้เป็นหญิง นางเป็นนักเรียนของเมืองใหม่ มีความสามารถล้นหลาม ข้าได้ยินมานานแล้ว”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วในตำหนักจินหลวนก็เกิดถกเถียงกันใหญ่

“ว่าอย่างไรนะ สามอันดับแรกมีหญิงสามงั้นรึ!”

เหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตรากระวนกระวายอย่างมาก ทันใดนั้นพวกเขาก็โกรธเกรี้ยวแล้วพูดด่าทอขึ้นมาทันที

“ไร้สาระสิ้นดี หญิงสาวจะเข้าสอบราชการได้อย่างไร!”

“ไม่เคยมีหญิงสาวเข้าสอบราชการมาก่อน ช่างกำเริบเสิบสานยิ่งนัก!”

ฉินเหยียนพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “แล้วเหตุใดหญิงสาวจึงจะเข้าสอบไม่ได้ ใครว่าหญิงไม่อาจเทียบชายได้ คำตอบของพวกนาง พวกเจ้าก็เป็นคนตรวจสอบเอง มีปัญหาอะไรรึ?”

เหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตรายังคงไม่พอใจ

“ต่อให้จะเขียนบทความได้ดีแค่ไหน ก็เป็นแค่หญิงชาวเมือง จะเข้ารับราชการได้อย่างไร!”

“การให้หญิงสาวเข้ารับราชการนั้นไม่เหมาะสมกับฐานะ!”

สีหน้าของฮ่องเต้ฉินเองก็ไม่พอใจอย่างมาก ตั้งแต่อดีต การเชื่อว่าหญิงสาวไม่มีความสามารถนั้นคือเรื่องที่ถูกต้อง นับตั้งแต่สถาปนาอาณาจักรฉินมา ก็ไม่มีหญิงสาวเข้าสอบราชการมาก่อน

แถมยังผ่านการสอบด้วย ถ้าหากถูกเผยแพร่ออกไปว่าให้หญิงสาวเข้ารับราชการ อาณาจักรฉินจะต้องถูกหัวเราะเยาะว่าเป็นอาณาจักรหญิงสาวเป็นแน่ คงเป็นเรื่องน่าขันอย่างที่สุด!

แต่ทั้งสามคนที่ถูกคัดเลือกมาล้วนเป็นผู้รอบรู้มีความสามารถอย่างแท้จริง อีกอย่างเขาเป็นคนคัดเลือกเองกับมือ หากมากลับคำเอาตอนนี้ เกรงว่าคงทำให้ราชวงศ์เสียหน้า

เขาลังเลอย่างมาก จึงพูดอย่างจริงจังว่า “จงเงียบ ทะเลาะอะไรในพระราชสำนัก!”

เหล่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราจึงสงบปากสงบคำลง

ฮ่องเต้ฉินถอนหายใจแล้วพูดว่า “ในเมื่อมีความเห็นต่างเกี่ยวกับรายชื่อ เช่นนั้นก็เลื่อนเวลาออกไปก่อน ข้าจะไตร่ตรองอีกครั้ง”

บัดนี้ขันทีเกาก็เห็นโอกาสจึงพูดว่า “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ ไท่ฟู่ถูกคุมตัวกลับมานานแล้ว วันนี้เหล่าขุนนางท่านผู้ใหญ่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหมด จะทำการสอบสวนคดีไท่ฟู่เลยรึไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

หลายวันมานี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย หากขันทีเกาไม่ได้เตือนขึ้น ฮ่องเต้ฉินก็แทบจะลืมคนทรยศอย่างไท่ฟู่ไปแล้ว จึงได้ออกคำสั่งทันทีว่า “คุมตัวไท่ฟู่เข้ามาในตำหนัก!”

ฉินเหยียนเยาะเย้ยและพูดประชดว่า “เจ้ายังไม่ตายเลย แล้วข้าจะตายได้อย่างไร!”

ไท่ฟู่ตกใจอย่างมาก เขาไม่ยอมรับความจริงที่ฉินเหยียนยังไม่ตาย และพูดว่า

“เป็นไปไม่ได้ คนจำนวนมากขนาดนั้นลอบสังหารเจ้า เจ้าจะยังมีชีวิตได้อย่างไร?”

“พรวด!” ความกระวนกระวายถาโถมเข้ามา ทำให้ไท่ฟู่กระอักเลือดออกมา เขาไม่คิดเลยว่าหมากตัวสุดท้ายของเขา ก็ยังเอาชีวิตฉินเหยียนไม่ได้

เขาสติเลื่อนลอยเล็กน้อย และมีเลือดไหลจากปากพร้อมพึมพำว่า

“ข้าวางแผนมาทั้งชีวิตเพื่อช่วยให้ฮ่องเต้ฉินครองบัลลังก์ เป็นผู้ครองชัยชนะมาตลอด แล้วเหตุใดจึงจะแพ้ให้กับเจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้า! ข้ายอมไม่ได้!”

ฉินเหยียนพูดว่า “เจ้ามีอะไรที่ยังยอมไม่ได้อีกรึ ทั้งชีวิตนี้เจ้าใช้อำนาจและเผด็จการ ทำร้ายชาวเมืองบริสุทธิ์ เจ้าสมควรจะถูกต้องโทษ สมควรตาย!”

ไท่ฟู่ตอบโต้อย่างที่สุดว่า “เจ้าโกหก! ที่ข้าทำไปทั้งหมดก็เพื่อทำให้อำนาจราชวงศ์มั่นคง ทุกอย่างก็เพื่ออาณาจักรฉิน! ข้าอาณาจักรฉินไม่มีขุนนางอย่างพวกข้าคอยสนับสนุน แล้วจะมีความสันติสุขถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร!”

ฉินเหยียนทำเสียงเย็นชาแล้วนำรายชื่อที่เตรียมเอาไว้ออกมาพูดเสียงดังว่า

“การสอบในครั้งนี้ มีผู้ผ่าน 453คน พวกเขาทุกคนล้วนเป็นชาวเมืองแห่งอาณาจักรฉิน ทุกคนล้วนมีความสามารถ และยังมากกว่าเหล่าตระกูลขุนนาง! พวกเจ้าควบคุมห้ามไม่ให้เหล่านักเรียนเข้าสอบ ผู้มีพรสวรรค์หรือมากความสามารถจะถูกพวกเจ้าคอยกดหัว ไม่ให้พวกเขาได้ดิบได้ดี นี่ต่างหากคือผลเสียต่ออาณาจักรฉิน!”

คำพูดเหล่านี้แทงใจดำทันที ทำเอาทุกคนกังวลขึ้นมาทันที

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์