องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 683

เมื่อขบวนอภิเษกสมรสของฉินเหยียนเข้ามายังเซียนตู ประชาชนทั้งสองฝั่งของถนนโบกมือและโห่ร้องให้กำลังใจอ๋องเหยียน โรยกลีบดอกไม้ไปยังขบวนรถแต่งงาน

ดอกไม้โปรยไปทั่วท้องฟ้า ทำให้ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความชื่นชมยินดีต่อคู่บ่าวสาว

แต่ความสุขกับความทุกข์ไม่อาจเกิดขึ้นพร้อมกันได้

ว่ากันว่าวันอภิเษกสมรสของฉินเหยียนเป็นวันที่หญิงสาวหลายล้านคนต้องเสียใจไปด้วย

หญิงสาวหลายล้านคนในอาณาจักรฉินที่กำลังเฝ้ารอการแต่งงานต่างพากันเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก

พวกนางต่างพากันร้องไห้และตะโกนว่า

“อ๋องเหยียน ได้โปรดรับข้าเป็นนางสนมด้วยเจ้าค่ะ”

“อ๋องเหียยน ได้โปรดทรงเมตตาข้าด้วยเจ้าค่ะ!”

หญิงสาวที่เสียสติเหล่านี้ถูกกองทัพตำหนักอ๋องเหยียนหยุดเอาไว้ ไม่มีใครเข้าไปใกล้ขบวนอภิเษกสมรสได้

ด้วยความสิ้นหวังของหญิงสาวเหล่านี้ พวกนางร้องไห้กันอย่างขมขื่น มองฉินเหยียนด้วยน้ำตา

ขบวนอภิเษกสมรสของฉินเหยียนใช้เวลาเดินทางสองชั่วโมง ข้ามเมืองเซียนตูมายังสะพานฉินจ้าว

ขอเพียงแค่ข้ามสะพานฉินจ้าวไปได้ ก็จะเข้าสู่เมืองเวิ่งเฉิงที่เจ้าสาวพำนักอยู่ที่นั่น

ในขณะนี้ ประชาชนต่างพากันมารวมตัวใต้สะพานฉินจ้าว

มีคนอยู่ที่สองฝั่งน้ำ ริมแม่น้ำก็มีคนอยู่เยอะเช่นกัน

แม่น้ำทั้งสายเต็มไปด้วยเรือ

เรือบางลำเป็นของประชาชน บางลำเป็นเรือที่สร้างขึ้นโดยเฉิงเซิน

ไม่ว่าคนบนฝั่งหรือบนเรือ เมื่อพวกเขาเห็นขบวนรถอภิเษกสมรสของอ๋องเหยียนใกล้เข้ามา พวกเขาต่างพากันคุกเข่าลง

“ขอให้อ๋องเหยียนทรงพระเจริญ มีทายาทในเร็ววัน!”

เฉิงเวินออกคำสั่งในช่างเช้าว่า หากมีการลอบสังหารเกิดขึ้น ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามขึ้นจากน้ำเป็นอันขาด

ลูกน้องต่างฟังคำสั่ง เห็นว่ามีท่อไม้ไผ่โผล่มาจากผิวน้ำ ไม่พูดอะไรมาก ต่างหยิบยาพิษที่เตรียมมาหยอดใส่ท่อไม้ไผ่ เกิดฟองลอยขึ้นมาเป็นจพนวนมากบนผิวน้ำ

นักฆ่าบางคนต้องการใช้โอกาสนี้ขึ้นจากฝั่ง แต่เฉิงเซินและคนของเขาได้เตรยีมพร้อมแล้ว ทันทีที่นักฆ่าปรากฏตัว พวกเขาจะถูกเสาไม้ไผ่กระแทกลงสู่ใต้ผืนน้ำ

หลังจากตะเกียกตะกายอยู่หลายครั้ง นักฆ่าที่อยู่ในน้ำก็หายใจไม่ออก สำลักน้ำจนตาย

แม้ว่านักฆ่าบางคนต้องการขึ้นมาจากน้ำเพื่อหายใจ พวกเขาก็ไม่สามารถโผล่หัวขึ้นมาได้เพราะในแม่น้ำเต็มไปด้วยเรือ ทำให้จมน้ำตาย

นักฆ่าที่จมน้ำถูกพัดพาไปตามแม่น้ำ ไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้เลยแม้แต่น้อย

ด้วยวิธีนี้ ขบวนรถอภิเษกสมรสจึงเดินทางมายังเมืองเวิ่งเฉิงอย่างปลอดภัย

หน้าประตูเมืองเวิ่งเฉิง ทหารอาณาจักรจ้าวสวมชุดเกราะ และจัดตั้งแนวป้องกันเอาไว้

เมื่อเถ้าแก่เดินขึ้นมาด้านหน้าร้องให้เปิดประตู

“เปิดประตูเร็วเข้า พวกเรามาที่นี่เพื่อรับตัวเจ้าสาว!”

“ให้อ๋องเหยียนมาเคาะประตูเอง!”

เมื่อได้ยินเสียงของหูหนิว เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่คิดว่าหญิงสาวจะสร้างเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

ต้าหย่งช่วยรับตัวอ๋องเหยียนลงมาจากรถ เดินตรงไปที่ประตูด้วยท่าทีแข็งแกร่ง ทหารอาณาจักรจ้าวรีบหลีกทางให้เขาทันที

หยางจิ่นซิ่วพยายามต่อต้านและตะโกนออกมาว่า

“เจ้าคนทรยศ พวกเจ้าเสียศักดิ์ศรีกันไปหมดแล้ว!”

หลังจากที่ประตูเปิดออก ฉินเหยียนก็เดินเข้าไปในห้อง ชี้ไปที่หยางจิ่นซิ่วและพูดว่า

“ข้าจะจัดการกับเจ้าทีหลัง!”

เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องโถงด้านในและพูดเสียงดัง

“จีเอ๋อร์ ข้ามาที่นี่เพื่อรับตัวเจ้าแล้ว!”

ในเวลานี้ จ้าวจีเอ๋อร์ที่สวมชุดแต่งงานและมีผ้าคลุมหัวสีแดงนางอยู่บนบัลลังก์มังกรที่เป็นตัวแทนของอาณาจักรจ้าว ด้วยการช่วยเหลือจากผู้ติดตามเจ้าสาว นางเดินช้าๆ ไปหาฉินเหยียนพร้อมกับจับมือแล้วพูดว่า

“ข้า องค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าว ข้าเป็นจักรพรรดินีแห่งอาราจักรนี้ ยินดีที่จะมอบอาณาจักรจ้าวของข้าเป็นสินสอดและมอบตัวเป็นภรรยาของให้อาณาจักรฉิน”

ฉินเหยียนจับมือจ้าวจีเอ๋อร์แล้วพูดอย่างลึกซึ้งว่า

“วันนี้ ข้าและเจ้าแต่งานกัน ถือเป็นการควบรวมทั้งสองอาณาจักร ถือเป้นพระประสงค์ของพระเจ้า ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน จากนี้ไปอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวจะเป็นเนื้อทองแผ่นเดียวกัน”

ทั้งสองจับมือกันและเดินออกจากประตูมาพร้อมๆ กัน ฉินเหยียนอุ้มจ้าวจีเอ๋อร์ขึ้นรถไป

ทั้งคู่สวมชุดแต่งงาน จ้าวจีเอ๋อร์ที่มีผ้าคลุมที่แดงปิดหน้า นั่งอย่างสง่างามข้างๆ ฉินเหยียน

ด้านหน้ารถ ซ้ายมือคือรักษสผี ด้านขวาคือหยางจิ่นซิ่ว

ด้านหลังคือต้าหย่งและสือเหล่ยที่เป็นผู้นำกองพันทหารม้าเสือดาวและกองพันหมาป่า รวมถึงทหารแห่งอาณาจักรจ้าว ทั้งสามกองทัพได้เข้าร่วมขบวนพร้อมกันอย่างเคร่งขรึม

“รับตัวเจ้าสาวออกเดินทางกลับไปยังอาราจักรฉิน!”