องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 776

ในสถานศึกษา

หลิวหรูซือเดินมาเบื้องหน้าของฉินเหยียนที่นั่งชมการแข่งขันอยู่ข้างๆ

ฉินเหยียนเผยรอยยิ้มที่ลับลมคมในออกมา แล้วยินดีว่า

“ยินดีด้วยคุณชาย จากพนันการแข่งขัน ข้าจะทำให้ความปรารถนาของผู้ที่ได้รับชัยชนะเป็นจริงหนึ่งอย่าง ว่ามาสิว่าเจ้าต้องการอะไร?”

ทุกคนต่างจับจ้องไปที่หลิวหรูซือ และอยากรู้ว่าเขาจะขออะไร และยิ่งไปกว่านั้นก็อยากรู้ว่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวจะสามารถทำให้ได้รึไม่

มีผู้ที่ศรัทธาอยู่หลายคนตะโกนว่า “ขอให้เขาถอนหมั้นซะ!”

“ขอให้ผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวถอนหมั้น ยืนหยัดที่จะไม่สู่ขอบุตรสาวตระกูลจ้าว!”

จ้าวเหวินเซิงที่มองดูอยู่ด้านบน เมื่อได้ยินเสียงเหล่านั้นก็โกรธอย่างมาก เขากัดฟันแล้วพูดว่า

“เจ้าพวกนี้ ยุ่งเรื่องคนอื่นไม่กลัวเรื่องบานปลาย!”

ซือหม่าจี๋กลั้นหัวเราะแล้วปลอบโยนว่า “อย่าใจร้อนได้สหายจ้าว เรารอดูกันต่อไปดีกว่า”

ท่ามกลางเสียงตะโกนของทุกคน หลิวหรูซือคุกเข่าลงแล้วประสานมือคารวะต่อฉินเหยียนว่า

“ข้าต้องการขอเป็นศิษย์ท่านขอรับ!”

ฉินเหยียนแสร้งทำเป็นสงสัยแล้วพูดว่า “เหตุใดจึงต้องขอเป็นศิษย์ข้า?”

หลิวหรูซือพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านยืนหยัดเพื่อผู้หญิงทั้งใต้หล้า ทวงความยุติธรรมให้ มองผู้หญิงอย่างเทียม ความมีเมตตาและความใจกว้างของท่านควรค่าแก่การเอาเยี่ยงอย่าง ดังนั้นข้าจึงต้องการขอเป็นศิษย์ขอรับ!”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็มึนงงกันไปหมด

“เขาบ้าไปแล้วรึ เหตุใดข้าจึงฟังไม่รู้ความเลย?”

“เป็นถึงลูกผู้ชาย กลับจะทวงความยุติธรรมให้ผู้หญิง เขาเสียสติไปแล้วรึไง!”

“โอกาสดีขนาดนี้ ไม่รีบโน้มน้าวให้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวถอนหมั้น เอาแต่พูดจาเลอะเทอะไร้สาระอยู่ได้!”

เสียงวิจารณ์และโกรธเกรี้ยวดังขึ้นไม่หยุด หลิวหรูซือเองก็ไม่แสร้งทำอีกต่อไป ยืนขึ้นแล้วกวาดตามองพวกผู้ชายที่ต่อว่าตัวนาง แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า

“เจ้าพวกโง่เขลา แต่ละคนหยิ่งยโส แต่ตากลับไม่มีแวว โง่เขลาดักดาน!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ได้ถอดมวยผมที่ต่อหน้าทุกคน ผมสีดำเงางามของนางหล่นลงมาพาดไหล่ของนาง

“อะไรกัน!”

“นางเป็นผู้หญิงรึเนี่ย!”

เหล่าผู้เล่าเรียนและนักวิชาการถึงกับอึ้ง เบิกตากว้างอ้าปากค้างจนพูดอะไรไม่ออก มีนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่หลายคนที่รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

แข่งขันกันมาตั้งหลายวันขนาดนี้ กว่าจะมีผู้ชายชนะได้คนหนึ่ง แต่กลับเป็นผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย นั่นทำให้พวกเขารับไม่ได้อย่างมาก

ว่าแล้วเขาก็หันไปมองซือหม่าจี๋ เขาเองก็อ้าปากค้าง และมีสีหน้าที่เหลือเชื่อเหมือนกัน

“ข้าจะไปรู้ว่าเป็นคนเดียวกันได้อย่างไรเล่า เป็นไปได้อย่างไร?”

ซือหม่าจี๋เองก็แทบจะเสียสติ ในตอนที่หลิวหรูซือเอาชนะสิบสองปิ่นหิรัญย์แล้ว เขาก็คิดว่าจะแนะนำต่อพระราชสักนึก อยากจะให้หลิวหรูซือเข้าไปในภายในของอาณาจักรหลู่ได้อย่างง่ายดาย แต่สุดท้ายกลับตกตะลึงอย่างมาก

แทนที่จะแปรพักตร์แต่กลับถูกเล่นงานซะเอง รู้สึกใบหน้าร้อนไปหมด

“สหายซือหม่า พูดสิ”

ในที่สุดซือหม่าจี๋ก็ได้สติ “ข้าเข้าใจแล้ว นี่คือแผนของอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน พวกเราติดกับแล้ว!”

สายตาของทั้งสองจับจ้องไปยังตรงกลางเวที ฉินเหยียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลิวหรูซือคุกเข่าถวายน้ำชาขึ้น

“ท่านอาจารย์ เชิญดื่มชาเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนรับน้ำชามาจิบหนึ่งคำ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“เจ้าได้เป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่ผู้หญิงทั้งใต้หล้า ข้าขอรับเจ้าเป็นศิษย์ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าขอให้เจ้าเป็นหญิงแกร่งที่เลื่องชื่อ ทำให้ทุกคนทั้งใต้หล้าได้เห็นสตรีผู้ไม่ยอมเป็นรองบุรุษ!”

“เจ้าค่ะ!”

ผู้หญิงทั้งหมดต่างพากันสรรเสริญยินดี