องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 802

ในขณะเดียวกัน

เฝิงตู่กะว่าจะพักแล้วหาเงินสักหน่อยค่อยพาซวงเอ๋อร์ไปหาครอบครัว แต่เดินไปครึ่งค่อนวันแล้วก็ไม่เจองานที่ตรงใจเลย สุดท้ายก็ต้องกลับไปทำงานเดิม ตามขบวนคาราวานมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงอาณาจักรฉิน ถือว่าเป็นการหาครอบครัวไปในตัวด้วย

บังเอิญว่าขบวนในครั้งนี้ เป็นขบวนที่คุ้มกันซีจือหลางและเหล่าหมอทั้งหลายกลับเมืองหลวงพอดี

ในรถ

ซีจือหลางถูกเหล่าหมอคนอื่นๆยินดีและเอาใจ

“ยินดีด้วยหมอซี ยินดีจริงๆ ครั้งนี้ท่านได้เลื่อนขั้นอย่างมากเลย!”

นี่เป็นครั้งแรกที่ซีจือหลางสัมผัสได้ถึงความเสแสร้งของคนอื่นเพราะโดดเด่น เขายิ้มแย้มแล้วประสานมือคารวะกลับ

“เช่นกัน เช่นกัน ทุกท่านล้วนเป็นสหายในสถาบันแพทย์หลวง อนาคตต้องรับใช้ราชวงศ์อย่างสุดความสามารถด้วยกัน”

ต่างกันหนึ่งระดับก็มากแล้ว ระดับสี่ระดับล่างห่างจากระดับสี่ครึ่งหนึ่งเชียวนะ หมอคนอื่นๆรีบพูดสมทบว่า

“พวกข้าโชคดีเพราะท่าน ในอนาคตยังต้องคอยพึ่งพาท่านที่สถาบันแพทย์หลวงอีกขอรับ!”

ซีจือหลวงยิ้มแย้ม เขาเพลิดเพลินไปกับคำยกยอของเหล่าหมอคนอื่นๆ หลังจากการเดินทางอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อย ไม่กี่วันก็ได้มาถึงเมืองหลวงอาณาจักรฉินแล้ว

เมื่อซีจือหลางบอกลากกับเหล่าหมอคนอื่นๆแล้วก็กลับบ้านอย่างดีอกดีใจ เขาอยากจะเอาข่าวดีที่ได้เลื่อนขั้นบอกครอบครัวจะแย่แล้ว

ทันทีที่เข้าไปในลานบ้าน ซีจือหลางก็ตะโกนว่า “ท่านแม่ เมียข้า ข้าเลื่อนขั้นแล้ว!”

ในลานมีเสียงดีอกดีใจสะท้อนเสียงดัง

เขารีบเดินเข้าไปในบ้าน แล้วเจอกับท่านแม่และภรรยาที่กำลังจะเดินออกไปต้อนรับเขาพอดี

ซีจือหลางกอดทั้งสองคนแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านแม่ ข้าเลื่อนขั้นแล้ว พระสนมฉีให้ข้าไปรับตำแหน่งที่สถาบันแพทย์หลวงขอรับ ได้รับตำแหน่งระดับสี่ระดับสูง!”

แม่และภรรยาของเขาสบตากันแล้วออกจากอ้อมกอดของซีจือหลาง จากนั้นก็ถามอย่างจริงจังมากว่า

“ลูกชายข้า เรื่องเช่นนี้จะพูดไร้สาระไม่ได้นะ!”

ภรรยาเองก็พูดด้วยสีหน้าที่ระมัดระวัง “สามี เจ้าคงไม่ได้ชิมยาสมุนไพรจนเลอะเลือนไปแล้วหรอกนะเจ้าคะ”

ซีจือหลางรู้ว่าเรื่องนี้คือเรื่องที่ดีอย่างมากสำหรับตระกูลซี การที่แม่และภรรยาจะไม่เชื่อก็เป็นเรื่องปกติ เขารีบหยิบคำสั่งที่พระสนมฉีเขียนขึ้นออกมาให้แม่และภรรยาดู

แม้ว่าแม่จะไม่เคยได้เล่าเรียน แต่ภรรยาของซีจือหลางอ่านหนังสือออก เมื่อนางมองเห็นชัดเจนแล้วก็ตื่นเต้นจนมือสั่น เกือบจะถือเอาไว้ไม่อยู่ แล้วพูดน้ำตาคลออย่างตื่นเต้นว่า

“ท่านแม่ สิ่งที่จือหลางพูดคือความจริงเจ้าค่ะ เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นหมอหลวงระดับสี่จริงๆ!”

แม่ที่แก่ชราแล้วรู้สึกอึ้งไปทันที เมื่อตั้งสติได้ก็พูดด้วยน้ำตาคลอว่า

“สวรรค์มีตา ในที่สุดความเจริญรุ่งเรืองก็มาถึงตระกูลซีของเราแล้ว!”

ซีจือหลางเองก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ เขาคุกเข่าลงตรงหน้าของท่านแม่แล้วกราบกรานขอบคุณ

ซีจือหลางมองพระอาทิตย์ จวนจะถึงเวลาเริ่มงานแล้ว เขายืนอยู่กลางลานแล้วพูดเสียงดังว่า

“ขอบพระคุณแขกทุกท่านที่ให้เกียรติมาเข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลซี หากขาดตกบกพร่องตรงไหนไป โปรดอย่าถือสาเลยนะ!”

ขณะเดียวกัน

เฝิงตู่ก็อุ้มซวงเอ๋อร์มาถึงหน้าประตูบ้านของซีจือหลาง เขาพึมพำว่า

“นี่รึบ้านของซีจือหลาง หาง่ายๆจริงเชียว! ตกแต่งโคมไฟและประดับของตกแต่งด้วย นี่คงรู้ว่าเจ้ากลับมาเลยต้อนรับเจ้า!”

เขาหันไปมองซวงเอ๋อร์แล้วพูดจริงจังว่า “ไปกันเถิด เข้าไปหาครอบครัวกัน!”

เขาเดินเข้าไปในลานกว้างอย่างเปิดเผย และพบว่าในลานเต็มไปด้วยโต๊ะงานเลี้ยง และคนที่กำลังยืนพูดพร้อมชูจอกเหล้าอยู่ตรงกลาง

“ข้าซีจือหลาง วันนี้ข้าเองก็สามารถทำประโยชน์เพื่ออาณาจักรฉินได้แล้ว!”

เมื่อเฝิงตู่ได้ยินชื่อแล้วก็รู้ว่ามาถูกที่แล้ว เขาเดินไปเบื้องหน้าซีจือหลางแล้วพูดเสียงดังไปด้วยว่า

“น่ายินดียิ่งนัก มีข่าวดีมากขึ้นไปอีก ตระกูลซี วันนี้ช่างเป็นวันมงคลจริงๆ!”

เสียงของเขาดังมาก จนกลบเสียงของทุกคนไปเลย

ทุกคนได้ยินดังนั้นก็พากันหันไปมองชายแขนข้างเดียวและเด็กผู้หญิง