องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 894

อาณาจักรฉิน

หมู่บ้านซิ่งฮวา

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์นั่งอยู่ที่โต๊ะ มีรายงานวันต่อวันเกี่ยวกับฮ่องเต้หลู่ในอาณาจักรฉิน

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ไม่สนใจฮ่องเต้หลู่มากเท่าไรนัก สิ่งเดียวที่นางสนใจในตอนนี้คืออาณาจักรเยี่ยนสั่งให้ประชาชนไปเป็นทหาร

เจ้าหน้าที่ทหารเหมือนกับโจรที่เอาเปรียบประชาชนชนชั้นล่าง กลับบังคับผู้ชายทุกวัยให้เข้ารับราชการทหาร

ราชสำนักเก็บภาษีประชาชนทุกเดือน ผู้ที่ไม่ยอมจ่ายกลับถูกทำร้าย

เรื่องนี้ทำให้ชีวิตของประชาชนช่างน่าสังเวช ประชาชนต้องทนทุกข์ทรมานและมีแต่เรื่องร้องเรียน

อย่างไรก็ตาม ในฐานะฮ่องเต้แห่งอาณาจักรเยี่ยน กั๋วฮวายไม่สนใจคำร้องเรียนของประชาชน มุ่งมั่นทำตามแผนสำคัญที่วางไว้มาเป็นเวลานาน

เขาเพิ่มความเข้มงวดในการฝึกทหารเกณฑ์ขึ้นทุกวัน สั่งให้โรงเหล็กเร่งการหลอมอาวุธ สั่งให้คนในยุทธภพบางกลุ่มสร้างชุดเกราะขึ้นมาจำนวนมาก เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเตรียมตัวทำสงคราม

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฉีเยี่ยนเอ๋อร์หาคำตอบไม่ได้นั่นคือ กั๋วฮวายต้องการโจมตีอาณาจักรใดกันแน่ ถึงได้เตรียมแผนยิ่งใหญ่ขนาดนี้?

เนื่องจากอาณาจักรเยี่ยนมีภูมิประเทศกว้างใหญ่ติดกับสามอาณาจักรคือ อาณาจักรฉิน อาณาจักรจ้าว และอาณาจักรหลู่

หากอาณาจักรเยี่ยนส่งกองกำลังออกมา เขาต้องเริ่มจากโจมตีอาณาจักรใกล้เคียงอย่างแน่นอน

แม้ว่ากั๋วฮวายจะสามารถโค่นล้มฮ่องเต้องค์เก่าและขึ้นเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ เขาย่อมมีความสามารถไม่น้อย แต่เขาเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ได้ไม่นาน และสถานการณ์โยรวมในอาณาจักรเยี่ยนยังไม่ลงตัว

อาณาจักรฉินเจริญมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นอันดับหนึ่งในอาณาจักรทั้งเจ็ดไม่ว่าจะเป็นด้านความแข็งแกร่งทางทหาร แม้ว่ากั๋วฮวายจะเป็นคนทะเยอทะยาน แต่เขาไม่มีทางเลือกทำสงครามกับอาณาจักรฉินก่อนอย่างแน่นอน

แม้ว่าอาณาจักรจ้าวจะเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรฉิน แต่ยังอยู่ในระหว่างการก่อร่างสร้างตัว ในบรรดาเจ็ดอาณาจักรถือว่าอยู่ในระดับกลางเท่านั้น

แต่เนื่องจากอาณาจักรจ้าวและอาณาจักรฉินเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกัน บางทีอาจจะทำให้อาณาจักรเยี่ยนตกอยู่ในอันตราย คนอย่างกั๋วฮวายไม่ใช่คนนั่งรอความตาย เขาต้องเป็นคนเริ่มโจมตีก่อนอย่างแน่นอน ดังนั้นอาณาจักรจ้าวมีแนวโน้มที่จะตกเป็นเป้าโจมตีของอาณาจักรเยี่ยน

เมื่อกลับมามองที่อาณาจักรหลู่ ในช่วงเร็วๆ นี้หัวถิงกลับมาผงาดขึ้น เศรษฐกิจในอาณาจักรหลู่ดีขึ้น ถือว่ากว่าอีกห้าอาณาจักรที่เหลือ

แต่ด้านความแข็งแกร่งกลับห่างไกลอาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรอู๋อีกมาก

จากมุมมองนี้ มีโอกาสมากที่อาณาจักรเยี่ยนจะโจมตีอาณาจักรหลู่เช่นกัน

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์เคาะนิ้วบนโต๊ะโดยไม่รู้ตัว มองแผนที่เจ็ดอาณาจักรในจิ่วโจวพลางขมวดคิ้ว

อ๋องเหยียนกำลังตามหาตัวลูกสาวในอาณาจักรเยี่ยนมาระยะหนึ่งแล้ว ตามรายงานปัจจุบัน ตอนนี้อ๋องเหยียนอยู่ในดินแดนที่หนาวเหน็บในอาณาจักรเยี่ยน พยายามหาตัวลูกสาวอย่างเต็มที่

นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล ลมและหิมะทางตอนเหนือทำให้คนแข็งตายได้ นางที่อยู่ห่างไกลหลายพันลี้ไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ เพียงแค่หวังว่าอ๋องเหยียนจะกินอิ่มและนอนหลับ

ความปรารถนาในใจแรงกล้ามากขึ้น บังเอิญมากที่ในเวลานี้อ๋องเหยียนตัวปลอมเขามากินอาหารเย็นพอดี

“ฉีกุ้ยเหริน ได้เวลาทานอาหารแล้ว”

ครั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์แนบชิดสนิทสนมกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อยๆลึกซึ้งมากขึ้น

ทุกครั้งที่ฉีเยี่ยนเอ๋อร์เมา นางจะให้โอกาสนี้มีอะไรกับเขา แต่เมื่อสร่างเมา นางกลับมีท่าทีเย็นชาและกันเขาออกไป

นางจงใจยกกระโปรงของนางขึ้นและพูดอย่างเย้ายวน

“ท่านอ๋อง ข้าสวยหรือไม่เจ้าคะ?”

อ๋องเหยียนตัวปลอมเหลือบร่างที่เปลือยเปล่าของนางภายใต้ชุดกระโปรง น่องขาวเรียว หน้าแดงก่ำ ทำให้เขาหายใจไม่ออกทันที

“สวย!”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ส่งเสียงเฮอะออกมาอย่างเย็นชา ก้าวไปข้างหน้า คล้องแขนรอบคอและกัดติ่งหูเขาเบาๆ

เสียงลมหายใจที่รดอยู่ตรงหูทำให้อ๋องเหยียนตัวปลอมถึงกับตัวสั่น เขาได้ยินเสียงฉีกุ้ยเหรินเยาะเย้ย

“เจ้าไม่ใช่เขา เจ้าคิดว่าตัวเองสวมชุดเหล่านี้แล้วจะกลายเป็นกษัตริย์จริงๆ อย่างนั้นหรือ เจ้าเป็นสุนัขที่ข้าเลี้ยงมาและเป็นของเล่นของข้า!”

แม้ว่านางจะมีความสัมพันธ์แนบชิดกับอ๋องเหยียนตัวปลอมมาก แต่ใจของนางกลับต่อต้านทุกครั้งไป

อ๋องเหยียนตัวปลอมเองชินกับการถูกพูดจาถากถางเช่นนี้แล้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้เขากลับกล้า คว้าตัวฉีเยี่ยนเอ๋อร์อย่างเกรี้ยวกราดและจ้องเขม่งไปที่นางด้วยสายตาเร่าร้อน

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ที่ถูกกดอยู่ด้านล่างนั้น ได้ยินเสียงหายใจแรงราวกับสัตว์ป่า จากนั้นรู้สึกแรงกดอันเร่าร้อนบนริมฝีปากนาง

เป็นครั้งแรกที่นางถูกรุก ทำให้เสียการควบคุมไปเช่นกัน ทั้งสองต่างระบายความปรารถนาที่ไม่อาจความคุมได้ ราวกับว่าพวกเขาข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้เป็นเวลานานและระเบิดออกมา

เสียงครางมาพร้อมกับแสงเทียนทอดเงาของทั้งสองที่กอดรัดกันและเคลิบเคลิ้มไปกับความอบอุ่นของกันและกัน