สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 251

หญิงสาวตะโกน หลังจากนั้นกระโดดพุ่งเข้าไปหาหลินหยางอย่างกะทันหัน

อยากเห็นว่าเธออายุยังน้อย แต่ร่างกายของเธอคล่องแคล่วและว่องไวมาก การกระโดดครั้งนี้ของเธอสูงถึงสามหรือสี่เมตร หลังจากนั้นซัดฝ่ามือเข้าหาหลินหยาง

กระบวนท่าของเธอมีกลิ่นอายของจอมยุทธแฝงอยู่หลายส่วน

สิ่งที่ทำให้หลินหยางรู้สึกประหลาดใจคือ ฝ่ามือของหญิงสาวไม่ได้ดุดัน แต่ให้ความรู้สึกที่เชื่องช้า

ดูแล้วเหมือนเป็นฝ่ามือที่อ่อนโยน แต่พลังทำลายล้างต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเองก็ชกหมัดออกไปด้วยเช่นกัน

ปัง!

หมัดปะทะเข้ากับฝ่ามือ

คนทั้งสองแยกออกจากกัน

แต่หญิงสาวราวกับเป็นขนนกลอยกระเด็นออกมาร่วงลงสู่พื้นอย่างเชื่องช้า

หลินหยางถอยหลังไปหลายก้าว

หม่านฉางไห่ อิงเสี้ยวและคนอื่นมองตาค้างแล้ว

“ทักษะการต่อสู้ของตระกูลหลิน…ลึกล้ำสมคำร่ำลือ นี่ก็คือศิลปะการต่อสู้แบบโบราณที่แท้จริงเหรอ?” อิงมู่พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

อิงเสี้ยวเบิกตากว้าง พูดอะไรไม่ออกแล้ว

“พละกำลังของคุณมีเยอะมาก แต่แค่นี้ยังไม่สามารถเอาชนะฉันได้หรอก คอยดูกระบวนท่านี้ของฉัน!” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย พุ่งตรงออกไปอีกครั้ง

การเคลื่อนไหวของเธอไม่ได้เร็วมาก

แต่ตอนที่หลินหยางโจมตีใส่ ร่างกายของเธอกลับสามารถหลบหลีกการโจมตีของหลินหยางได้อย่างง่ายดายเหมือนงูที่มีจิตวิญญาณ หลังจากนั้นใช้โอกาสยื่นมือออกไปคว้าข้อมือของหลินหยางอย่างกะทันหัน แล้วใช้มืออีกข้างจิ้มไปตรงที่ห่างจากใต้รักแร้สามนิ้ว!

เห็นได้ชัดว่านี่คือการสกัดจุด!

ลมหายใจของหลินฟู่หยุดชะงัก

หม่านฉางไห่และคนอื่นมองไม่กระพริบตา

ถ้าหากไม่เกิดข้อผิดพลาด นิ้วมือทั้งสองของเธอจิ้มลงบนจุดชีพจรของหลินหยางได้อย่างแม่นยำ

หลินหยางไม่ขยับตัว…

เห็นหลินหยางหยุดชะงักอย่างกะทันหัน ทุกคนถึงกับตกตะลึง หลังจากนั้นส่งเสียงอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ดี!”

“ชนะแล้ว!”

“เยี่ยมมาก คุณหนูหลินชนะแล้ว!”

“ฉันว่าแล้ว ตระกูลหลินเหรอจะรับมือคนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้คนนี้ไม่ได้?”

“คราวนี้หมอนี่คงรู้สึกถึงความเจ็บปวดแล้วมั้ง?”

ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก

โดยเฉพาะหม่านฉางไห่

เขาทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างน้อยครั้งนี้ก็สามารถช่วยตระกูลหม่านเอาไว้ได้แล้ว

ถึงแม้คนคนนี้จะร้ายกาจมาก แต่ท้ายที่สุดก็สู้ตระกูลหลินไม่ได้

มันเป็นการสกัดจุดที่สวยงามมาก!

มุมปากของหญิงสาวกระตุกขึ้นเล็กน้อย

วิชาสกัดจุดชีพจรเธอฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน ถ้าหากเป็นเข็มเงินเธอไม่มีความมั่นใจอะไร แต่ถ้าเรื่องนี้เรียกได้ว่าเป็นความถนัดของเธอ!

เพียงแต่…

หญิงสาวเพิ่งจะได้ใจไปเพียงครู่เดียว หลินหยางที่หยุดชะงักไปเมื่อกี้เริ่มขยับตัวอีกแล้ว

แย่แล้ว!

หญิงสาวรู้สึกตกใจ

“คุณหนู!”

ทางด้านของหลินฟู่รู้สึกตื่นเต้นอก พุ่งตัวออกไปชกหมัดใส่หลินหยางราวกับบ้าไปแล้ว

หลินหยางใช้หลังมือตบใส่ตรงท้องของหญิงสาว

หญิงสาวที่ไม่ทันระวังตัวโดนตบจนลอยกระเด็นออกไปล้มลงกับพื้น ในขณะเดียวกันหลินฟู่ได้พุ่งเข้ามาถึงแล้ว

“ไอ้แก่ คุณคิดว่าผมฆ่าคุณไม่ได้เหรอ?”

แววตาของหลินหยางปรากฏให้เห็นความดุร้าย หลินหยางยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้าจับกำปั้นของหลินฟู่

ปัง!

การโจมตีของหลินฟู่ทำให้มือของหลินหยางรู้สึกชาไปหมด แต่ครั้งนี้หลินหยางไม่ได้ปล่อยมือ เขาใช้เข็มเงินแทงลงบนแขนของตัวเอง เพียงแค่พริบตาเดียวหลินฟู่รู้สึกถึงพละกำลังจากฝ่ามือที่จับกำปั้นของตัวเองเพิ่มมากขึ้น ไม่ว่าจะดิ้นรนยังไงก็ไม่หลุด

“แย่แล้ว!” หลินฟู่เบิกตากว้าง

“นี่ รีบปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!”

หญิงสาวกัดฟันแน่นพุ่งเข้ามา คิดจะบีบให้หลินหยางปล่อยมือ

แต่ทันทีที่เพิ่งเข้าใกล้ มืออีกข้างหนึ่งของหลินหยางยื่นออกไปคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แน่น

ลมหายใจของหญิงสาวหยุดชะงัก รีบใช้มือข้างที่ว่างจิ้มลงบนจุดชีพจรหลายจุดของหลินหยางราวกับต้องการทำให้หลินหยางกลายเป็นอัมพาต

แต่หลังจากที่เธอจิ้มลงไป หลินหยางไม่มีท่าทีที่แปลกประหลาดแม้แต่นิดเดียว และถึงขั้นไม่หยุดชะงักเลยด้วยซ้ำ

“มัน…มันเป็นไปได้ยังไง? ทักษะการสกัดจุดของฉัน…” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองไปทางหลินหยางด้วยความตกใจ

ในตอนนั้นเอง ประตูใหญ่โดนผลักออกอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นมีกลุ่มคนในชุดสูทเดินตรงเข้ามาในชมรมศิลปะการต่อสู้ตระกูลหม่าน

หญิงสาวสังเกตเห็นชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำ เธอรีบตะโกนด้วยความดีใจอย่างบ้าคลั่งทันที “พ่อ รู้อยู่นี่ รีบมาช่วยหนูเร็วเข้า!”

หลังจากสิ้นเสียง กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังของชายวัยกลางคนรีบพุ่งเข้ามาเป็นล้อมหลินหยาง

“หยูอิง เป็นอะไรหรือเปล่า?” ชายวัยกลางคนถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากนั้นหันไปพูดกับหลินหยางด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “นี่คุณ ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร และผมก็ไม่สนว่าภูมิหลังของคุณเป็นยังไง รีบปล่อยลูกสาวของผมเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นผมรับประกันได้เลยว่าคุณไม่ได้ออกจากประตูนี้แน่นอน!”

คำพูดประโยคนี้ทำให้หลินหยางรู้สึกไม่สบอารมณ์ เขาพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “ผมเป็นคนชอบอะไรที่นุ่มนวลไม่ชอบแบบรุนแรง ในเมื่อคุณพูดถึงขนาดนี้ งั้นผมคงปล่อยลูกสาวของคุณไม่ได้”

พูดจบ หลินหยางยื่นมืออีกข้างของตัวเองออกไปคว้าคอของหญิงสาว

ทันใดนั้น หญิงสาวหายใจไม่ออกทันที

ชายวัยกลางคนเห็นสถานการณ์ หน้าถึงกับถอดสี รีบพูดขึ้น “ช้าก่อน! ช้าก่อน!”

หลินหยางปล่อยมือเล็กน้อย

“คุณ…คุณคิดจะเอายังไง?” ชายวัยกลางคนกำหมัดกัดฟันแน่นพูด “ขอเพียงแค่คุณยอมปล่อยลูกสาวของผม ผมยอมรับทุกข้อเสนอของคุณ”

“ฮืม?”

คำพูดประโยคนี้เริ่มทำให้หลินหยางรู้สึกสนใจ

อันที่จริงเขาก็ไม่ได้คิดจะทำร้ายผู้หญิงคนนี้อยู่ใน

อย่างไรก็ตามหญิงสาวคนนี้ไม่ได้แสดงท่าทีที่เป็นปรปักษ์กับเขามากมาย ที่เธอลงมือทั้งหมดเป็นเพราะต้องการช่วยคนก็เท่านั้น

หลินหยางเป็นคนรู้จักแยกแยะบุญคุณความแค้น

แน่นอน ในเมื่อตอนนี้คนของตระกูลหลินพูดแบบนี้ หลินหยางย่อมไม่มีทางปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือ

“คุณแน่ใจนะว่าสามารถยอมรับเงื่อนไขของผมได้ทุกอย่าง?” หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“แน่นอน ขอแค่เป็นเรื่องที่ผมทำได้ แต่ก่อนหน้านั้นคุณจำเป็นต้องปล่อยลูกสาวของผมก่อน”

“แล้วถ้าผมบอกให้คุณไปเอาของสิ่งหนึ่งในตระกูลหลิน คุณยินดีหรือเปล่า?”

“คุณอยากได้ของอะไรจากตระกูลหลิน?”

“ผมได้ยินมาว่าตระกูลหลินมีสมบัติล้ำค่าทางธรรมชาติที่ชื่อโสมซวนเซิงหวัง คุณเอาของสิ่งนั้นมาให้ผมก็พอ” หลินหยางพูด

คำพูดประโยคนี้ทำให้คนของตระกูลหลินรู้สึกอึ้งไปหมด

“อะไรนะ? โสมซวนเซิงหวัง?”

“มันจะเป็นไปได้ยังไง?”

“นั่นเป็นถึงของวิเศษของตระกูลหลิน!”

“มีแต่หัวหน้าตระกูลเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าใกล้! จะเอาให้คุณได้ยังไง? คุณฝันไปหรือเปล่า?”

“ใจกล้าไม่น้อย ถึงขั้นคิดแย่งสมบัติของตระกูลหลิน? ไม่ดูเลยว่าตัวเองเป็นใคร!”

คนของตระกูลหลินรู้สึกโกรธมาก แต่ละคนชี้หน้าด่าทอหลินหยาง