สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2606

“น้องสาว?”

อ้ายหร่านตะลึงงันเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“คุณสุ่ยเย่วก็มาเหรอ? หรือว่า….พวกคุณคิดจะเอาดอกคุนเผิงมารักษาบาดแผลของคุณสุ่ยเย่ว?”

“ใช่ครับ”นัยน์ตาของฉีหยางแฉลบผ่านความคาดหวังออกมา“ผมคิดว่าดอกคุนเผิงจะต้องช่วยให้บาดแผลบนร่างกายของน้องสาวผมหายดี แค่น้องสาวผมหาย หมู่บ้านฉีเฟิงของผมก็จะทยานขึ้นฟ้า”

“งั้นก็ยินดีด้วยนะคะ!”อ้ายหร่านพูดอย่างราบเรียบ

“ฮ่าๆๆๆ คุณอ้ายหร่านวางใจ หมู่บ้านฉีเฟิงของพวกเรากับตระกูลอวี่มีสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอด หมู่บ้านฉีเฟิงได้ดี ตระกูลอวี่ย่อมเหมือนปลาได้น้ำ เจริญรุ่งเรืองไปด้วย!”ฉีหยางหัวเราะเสียงดังลั่นพูดขึ้น

อ้ายหร่านไม่ได้พูดตอบโต้

“มา คุณอ้ายหร่าน เชิญทางนี้เลยครับ”

ฉีหยางกวาดสายตามองหลินหยาง ยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินนำทาง

ทั้งสองคนไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงเดินตามฉีหยางขึ้นภูเขาไป

หลินหยางมองฉีหยางที่เดินอยู่ด้านหน้า จึงถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ดอกคุนเผิงนั่น ทำไมถึงเอามารักษาโรคให้คน? เอากลั่นยาอายุวัฒนะจะไม่ดีกว่าเหรอ? อีกอย่างดินแดนแห่งความเงียบและความตายของคุณมีหมอหลายคน หรือว่ายังมีอาการที่คนพวกนี้รักษาไม่หาย?”

“จะไม่มีได้ยังไง? โลกนี้มีของแปลกหายากตั้งมากมาย โรคประหลาดซับซ้อนก็เยอะ ไม่ใช่ว่าโรคอะไรคนของหมู่บ้านดินแดนแห่งความเงียบและความตายก็รักษาได้ อีกอย่างคนของหมู่บ้านแห่งความเงียบและความตายก็ชอบปรับเปลี่ยนยา ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สารพิษแปลก ๆ บางชนิดจะรวมตัวกันเพื่อสร้างสารพิษใหม่ ๆ และสารพิษแปลก ๆ เหล่านี้อาจจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่เหมือนใคร สำหรับโรคต่างๆเหล่านี้ คนพูดพากันพูดว่ารักษาก็รักษาได้เลยที่ไหนกัน?"อ้ายหร่านพูดอย่างราบเรียบ

“ถ้าพูดมาแบบนี้ งั้นแสดงว่าน้องสาวของฉีหยางเป็นโรคแปลกประหลาด?”หลินหยางถาม

“ถูก!”อ้ายหร่านพยักหน้า“ตอนเธอกำลังศึกษายาที่มีลักษณะพิเศษจำเพาะชนิดหนึ่งอยู่ เธอทดลองยาจนทำให้ร่างกายเลือดลมเหือดแห้ง เส้นเอ็นเส้นลมปราณถูกทำลาย ส่งผลให้เป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับไม่ได้ ได้แต่นั่งรถเข็นทำกิจกรรมต่าง ๆ และต้องพึ่งพาผู้อื่นในการรับประทานอาหารและใช้ชีวิตประจำวัน หากสารพิษในร่างกายของเธอไม่ถูกกำจัดออก เธอจะไม่สามารถฟื้นร่างกายได้ "

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง….ดูอย่างนี้แล้วดอกคุยเผิงสามารถช่วยเธอได้?”

“สรรพคุณของดอกคุนเผิงสามารถขจัดพิษได้ จะต้องเป็นผลดีต่อการรักษาโรคนี้แน่นอน”

“เหรอครับ?”หลินหยางพยักหน้า แต่นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบถามว่า“ใช่แล้ว เมื่อกี้ผมได้ยินฉีหยางพูด ถ้าน้องสาวของเขาสามารถฟื้นคืนสู่สภาพเดิมได้ หมู่บ้านฉีเฟิงก็จะทยานขึ้นสูงได้? อันนี้หมายความว่ายังไง?”

อ้ายหร่านมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“ความหมายง่ายมาก! น้องสาวของฉีหยาง ฉีสุ่ยซิน! เคยเป็นหนึ่งในเจ็ดอัจฉริยะดินแดนแห่งความเงียบและความตาย!”

“เจ็ดอัจฉริยะดินแดนแห่งความเงียบและความตาย?”

หลินหยางตะลึงงัน

“ใช่ อัจฉริยะดินแดนแห่งความเงียบและความตาย! เป็นเจ็ดคนที่มีความสามารถที่สุดของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย แต่น่าเสียดายฉีสุ่ยซินได้รับพิษ เส้นลมปราณเส้นเอ็นถูกทำลาย สูญเสียความสามารถ เพราะถูกอัจฉริยะตัดชื่อออก ตระกูลฉีเลยต้องการรักษาเธอ ช่วยให้เธอกลับมาเป็นอัจฉริยะทั้งเจ็ดอีกครั้ง ฉีหยางเขาเลยพูดออกมาแบบนั้น”

“แบบนี้นี่เอง….”

หลินหยางสีหน้าอึ้งตะลึง

ไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงบนภูเขา และมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าดอกคุนเผิง

บริเวณโดยรอบดอกคุนเผิงรายล้อมไปด้วยผู้คน

ส่วนใหญ่เป็นคนของหมู่บ้านฉีเฟิง

แต่ดอกคุนเผิงยังผลิบานไม่เต็มที่ ดังนั้นยอดฝีมือของหมู่บ้านฉีเฟิงเลยต้องล้อมรอบไว้ เพื่อรอให้ผลิบานเต็มที่ จากนั้นจึงจะเริ่มเด็ด

หลินหยางกวาดสายตามองเหตุการณ์ตรงหน้า และสบตากับหญิงสาวที่นั่งรถเข็นอยู่หน้าดอกไม้ทันที

เด็กสาวอายุสิบแปดปี สวมใส่ชุดสวยงามนั่งอยู่บนรถเข็นไม้ ผมยาวสลวยประบ่า มองดูแล้วสวยหวานเป็นพิเศษ

นี่คืออดีตหนึ่งในเจ็ดอัจฉริยะดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ฉีสุ่ยซินใช่ไหม?

ฉีสุ่ยซินจ้องมองดอกคุนเผิงที่อยู่ตรงหน้า สายตาเรียบเฉยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน