ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 4

ยามมีคนประคอง ราศีของเซียวจือฮว่ายิ่งดีสูงส่งอย่างเห็นได้ชัด ร่างขาวนวลอ้อนแอ้นบอบบางอรชร ก้าวย่างทีละน้อย ให้ความรู้สึกบอบบางจนแทบจะล้มไปตามลม

เมื่อสาวใช้เงยหน้าขึ้นเห็นว่าฉู่เชียนหลียังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับแม้สักนิดราวกับมองไม่เห็นก็อดโมโหไม่ได้

พระชายานี่ตาบอด ไม่รู้จักออกมาต้อนรับสักหน่อยรึ?

“พี่หญิง...” เซียวจือฮว่าเดินเข้ามาเห็นว่าฉู่เชียนหลีกำลังกินซาลาเปา ที่พำนักผุพังก็รู้สึกปวดใจจนตาแดงก่ำขึ้นทันที “เหตุได้ท่านจึงอยู่ในสถานที่ชนิดนี้ นี่หาใช่ที่สำหรับคนอยู่...”

“ไว้ข้ากลับไปจะต้องบอกกับเฉินสักหน่อย”

น้ำเสียงนั้น ถ้อยคำเช่นนั้น ราวกับว่านางต่างหากที่เป็นนายหญิงของจวนแห่งนี้ ส่วนฉู่เชียนหลีก็เป็นแค่เด็กสาวบ้านป่าผู้หนึ่งเท่านั้น

ฉู่เชียนหลีปรายตามองนางเรียบๆ กัดซาลาเปาคำหนึ่ง “ เจ้ามาทำไม?”

เมื่อสตรีผู้นี้ปรากฏตัว แน่นอนว่าต้องไม่ได้มาด้วยเจตนาดี

ก่อนนี้ เจ้าของเดิมของร่างนี้รักใคร่เฉินหวังอย่างล้ำลึก แต่เมื่อใดที่เซียวจือฮว่า ปรากฏตัว พอนางทำตาแดงๆ คราวหนึ่ง เบะปากคราวหนึ่ง ไม่ก็หลั่งน้ำตาครึ่งหยด ถ้านางไม่ถูกถีบกระเด็น ก็ถูกทุบตีอย่างทารุณยกหนึ่ง

พอเสร็จเรื่อง สตรีผู้นี้ก็ยังเสแสร้งทำมาเป็นห่วงเป็นใย

บนตัวนางติดป้ายเอาไว้ว่า ดอกบัวขาว

เซียวจือฮว่าเอ่ยเสียงละมุน “ข้าเพิ่งเข้าจวนมาเมื่อวาน ตามประเพณีแล้ว จะต้องมาคารวะพี่หญิงเจ้าคะ”

ฉู่เชียนหลีเงยหน้าขึ้นมา กลอกตามองซ้ายขวา “มามือเปล่าหรือ?”

เซียวจือฮว่าชะงักไปคราวหนึ่ง ก่อนก้มหน้าลงทำท่าเคอะเขิน “เป็นข้าที่เลินเล่อเอง เพราะเมื่อคืนท่านอ๋องรุกเร้าอยู่จนดึกนัก ข้าไม่ได้พักผ่อนเต็มอิ่มก็เลยลืมไป...”

มือเล็กๆ ทึ้งผ้าเช็ดหน้า เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแก้มของนางก็แดงขึ้นมาน้อยๆ เขินอายจนแทบอยากหาที่มุดลงดิน

“อ๊ะ! พี่หญิง” จู่ๆ ก็อุทานขึ้นมาอีก “ได้ยินว่าหลังจากท่านเข้าจวนมา ตลอดสามเดือนล้วนไม่เคย...”

นางรีบบอกว่า “ข้าเพิ่งเข้าจวนมาก็ได้รับความเมตตาจากท่านอ๋อง แต่เขากลับมองข้ามพี่หญิง เป็นข้าไม่รู้ความ รอคืนนี้ข้าจะต้องเตือนท่านอ๋องให้ดีเจ้าค่ะ!”

อาการรีบร้อนยอมรับผิดเช่นนั้น ดูไปก็ดูสมจริงดี

ฉู่เชียนหลีกัดซาลาเปาคำหนึ่ง แอบบ่นในใจว่า นางแสดงไม่เหนื่อย แต่นางดูจนเมื่อยตาแล้ว

“คารวะเสร็จแล้วก็ขยับออกไปที ขัดจังหวะข้ากินซาลาเปา”

เซียวจือฮว่าตะลึงงันอีกครั้ง

เหตุใดจึงรู้สึกว่า วันนี้ฉู่เชียนหลีดูแปลกๆ ไป แต่ว่าที่ใดแปลกนั้นกลับบอกไม่ถูก?

ก่อนนี้ ฉู่เชียนหลีริษยาที่นางได้รับความรัก นางแค่พูดลอยๆ สองประโยคก็ยั่วให้ฉู่เชียนหลีโกรธได้แล้ว พอฉู่เชียนหลีโกรธก็จะด่านางตะคอกนาง อาศัยโอกาสนี้ทำตาแดงๆ และท่านอ๋องก็มักลงทัณฑ์นางแพศยานนี่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน