ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1015

อวิ๋นลู่ชิงพยักหน้า

“หากหลิวหลีโกรธเคืองเรื่องรั่วเหมย ข้าคงไม่ให้รั่วซงมาส่งของหรอก ตอนนั้นนางไม่ได้โกรธเคืองเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ นางเพียงแค่ไม่อยากพบรั่วเหมยเท่านั้น”

เมื่อพูดมาถึงตอนนี้ เสิ่นรั่วเหมยไม่อาจใจเย็นได้อีกต่อไป นางลุกขึ้นยืนพร้อมเอ่ยอย่างโกรธเคือง

“พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร? ตอนนี้น้องชายข้าตายไปแล้ว คนตายไปแล้ว พวกเจ้ายังคิดจะใส่ร้ายเขาอีกหรือ?”

อวิ๋นหมิงน้ำเสียงราบเรียบ

“น้องชายเจ้าตายไปแล้ว แต่เจ้ายังมีลูกชายไม่ใช่หรือ หรือเจ้าอยากให้ลูกชายเจ้าตายไปด้วยหรือ?”

เสิ่นรั่วเหมยอารมณ์ขึ้นทันที แล้วชี้ไปที่อวิ๋นหมิงพร้อมตะโกนเสียงดัง

“ไอ้เด็กไม่มีพ่อ เจ้ากล้าสาปแช่งน้องชายของเจ้าหรือ? เจ้าเป็นคนทำทุกอย่างนี้ใช่หรือไม่ เจ้าแกล้งทำเป็นอ่อนแอ แล้วรอวันแก้แค้น เจ้าอยากฆ่าพวกเราให้ตายทุกคนใช่หรือไม่?”

เมื่ออวิ๋นลู่ชิงได้ยินดังนั้น จึงโกรธมาก เขาง้างฝ่ามือตบใส่หน้าเสิ่นรั่วเหมย ทำให้เสิ่นรั่วเหมยชะงักไปทันที

อวิ๋นลู่ชิงเอ่ยอย่างโมโห

“เจ้าด่าพอหรือยัง? ข้าเคยบอกเจ้ากี่ครั้งแล้ว หมิงเอ๋อร์กับม่อเอ๋อร์เป็นลูกของข้า อะไรคือไอ้เด็กไม่มีพ่อ?”

เสิ่นรั่วเหมยร้องไห้เสียงดัง แล้วโผเข้าหาอ้อมกอดลูกชายตัวเอง พร้อมตะโกนเสียงดัง

“เซียวเอ๋อร์ ที่นี่คงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแม่ลูกแล้ว ฮือฮือฮือ น้าเจ้ากับน้องสาวเจ้าเพิ่งตายได้ไม่นาน พวกเขาก็ถูกใส่ร้าย สวรรค์ยังมีความยุติธรรมบ้างไหม!”

อวิ๋นเซียวปลอบมารดาไปด้วย พร้อมเอ่ยกับอวิ๋นลู่ชิง

“ท่านพ่อ พี่ใหญ่พูดจาน่าเกลียดเกินไป ท่านแม่จึงพูดออกไปโดยไม่ทันได้ยั้งคิด ท่านทำกับท่านแม่เช่นนี้ ดูจะไร้ความยุติธรรมไปหน่อย”

อวิ๋นหมิงหัวเราะ

“น่าเกลียดหรือ? หรือข้าพูดผิดไป? ไช่อวิ๋นอี้ซ่านหลิวหลีชุ่ย(ต้นฉบับภาษาจีนของเมฆาที่งดงามกระจายตัวง่ายเหมือนหลิวหลีที่เปราะบาง) มีทั้งหมดเจ็ดตัวอักษร ตอนนี้ถูกฆ่าไปแล้วสามคน ที่เหลือต้องมีคนตายอีกอย่างน้อยสี่คน ใครจะไปรู้ว่ารายต่อไปจะเป็นเจ้าหรือว่าข้า”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ทำให้ทุกคนตะลึงจนสูดหายใจเข้าลึกๆ

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้น

“คุณชายใหญ่อวิ๋นพูดถูกแล้ว คนร้ายทิ้งตัวอักษรกับชิ้นหยกเอาไว้ เกรงว่าต้องฆ่าจนครบจำนวนถึงจะพอใจ”