ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1016

ฉู่อวิ๋นหยางกับฉู่อวิ๋นฉิงนั่งอยู่ด้วยกัน เขาที่กำลังนอนหลับอยู่จู่ๆก็ได้ยินเสียงร้องของซูจื่ออวี๋ จึงหันมองนาง

หากเขาฟังไม่ผิด เมื่อครู่น่าจะเป็นเสียงของหญิงสาว ซึ่งเสียงแตกต่างจากเจ้าเด็กหน้าดำเมื่อคืนเล็กน้อย

อีกอย่างเจ้าเด็กหน้าดำนั่นไม่ใช่ลูกศิษย์ของโม่ซุนหรือ? เหตุใดจึงกล้าเรียกชื่ออาจารย์?

ฉู่อวิ๋นหยางหันมองซูจื่ออวี๋ แล้วนึกระแวงขึ้นมา

ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้คิดให้ถี่ถ้วน อวิ๋นลู่ชิงได้เอ่ยขึ้น

“ฟ้าสางแล้ว ทุกท่านลงเขาไปกับข้า แล้วไปดูว่าสะพานแขวนเป็นอย่างไรบ้าง?”

ทุกคนพยักหน้า หลังจากผ่านค่ำคืนแห่งเหตุฆาตกรรม ตอนนี้ทุกคนจึงอยากจะออกจากที่บ้าๆนี่จนแทบจะทนไม่ไหว

เพียงแต่คาดไม่ถึงว่าเมื่อเดินออกจากหอคุณธรรม ด้านนอกกลับมีหิมะตก

โม่ซุนเงยหน้ามองท้องฟ้า แล้วพึมพำ

“วันนี้คือเดือนสิบวันที่หนึ่ง หิมะของปีนี้มาเร็วเหลือเกิน”

อวิ๋นหมิงเอ่ยปาก

“วันนี้หนาวเป็นพิเศษ ท่านพ่อ ให้ข้ากับน้องเล็กกลับไปหยิบเสื้อเพิ่มสักตัวเถอะ”

ทุกคนหันมองอวิ๋นม่อ พบว่านางสวมชุดที่บางเบามาก บนหน้าอกของกระโปรงสีขาวมีคราบน้ำชา สมควรจะเปลี่ยนชุด

เสิ่นรั่วเหมยขมวดคิ้ว

“ไม่ได้ พวกเจ้าสองพี่น้องอยากออกไปเพียงลำพัง คิดจะทำเรื่องชั่วอะไรอีกล่ะ? ใครก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น”

ฮัดชิ้ว! อวิ๋นม่อจามไปหนึ่งครั้ง เห็นได้ชัดว่าอากาศเย็น

อวิ๋นลู่ชิงเห็นดังนั้นจึงถอนใจ

“เช่นนั้นพวกเราไปด้วยกัน ไปเอาเสื้อกับม่อเอ๋อร์ก่อน แล้วค่อยลงเขา”

ทุกคนไม่มีใครโต้แย้ง แต่จวินมู่เยว่ยังคงหมดสติอยู่ ฉู่อวิ๋นฉิงจึงเอ่ยขึ้น

“พี่ใหญ่ ข้าไม่ไปแล้ว ข้าจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อน...ท่านพ่อ”

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้ว เขาไม่สนว่าจวินมู่เยว่จะเป็นหรือตาย ย่อมอยากให้ฉู่อวิ๋นฉิงอยู่กับเขาอยู่แล้ว แต่เมื่อวานเขาบอกไปแล้ว ว่าตาแก่นี่เป็นพ่อของเขา เขาเองก็เย็นชามากไม่ได้

คิดไปคิดมา จึงตามใจฉู่อวิ๋นฉิง ถึงอย่างไรเป้าหมายของคนร้ายคือคนของสำนักฉีหลิน ไม่น่าจะทำอะไรฉู่อวิ๋นฉิง

……

ทุกคนเดินไปที่เรือนม่อเซียงพร้อมกัน ที่นี่เป็นเรือนของอวิ๋นม่อ

เรือนของกุลสตรี ไม่เหมาะที่จะให้ชายหนุ่มมากขนาดนี้เข้าไป อวิ๋นลู่ชิงจึงหันไปเอ่ยกับเสิ่นรั่วเหมย

“รั่วเหมย เจ้าเข้าไปเอาเสื้อเป็นเพื่อนม่อเอ๋อร์”