ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1037

เมื่อโม่ซุนพูดจบ ก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาที่หน้าประตู

ป๋ายหลี่เชียนซางและจวินมู่เยว่ลุกขึ้นมาพร้อมกัน แล้วมองผู้มาเยือนอย่างระมัดระวัง

เมื่อพวกเขาเห็นหน้าตาของผู้มาเยือนชัดเจนแล้ว ป๋ายหลี่เชียนซางและจวินมู่เยว่ก็รู้สึกประหลาดใจ คิดว่าชายตรงหน้านี้ผอมเกินไปเหมือนศพแห้ง

โม่ซุนที่นอนอยู่บนเตียงก็พูดขึ้นมาด้วยความประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ “อวิ๋นหมิง?! เจ้ายังไม่ตายหรือ?!”

ผู้มาเยือนไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นอวิ๋นหมิง พร้อมกับน้องสาวของเขาอวิ๋นม่อ

อวิ๋นหมิงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มจางๆ แล้วเอ่ยว่า “ตามหาพวกเจ้าซะทั่ว ที่แท้ก็มาอยู่ในห้องของท่านพ่อนี่เอง”

โม่ซุนขมวดคิ้วแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เสบียงถูกไฟไหม้แล้ว ข้าเดาว่าถ้ายังมีสมุนไพรล้ำค่า ส่วนใหญ่ก็น่าจะอยู่ในห้องหนังสือหรือไม่ก็อยู่ในห้องของเจ้านาย ดังนั้นจึงมาที่นี่”

อวิ๋นหมิงพูดด้วยความประหลาดใจ “เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือ?” หลังจากกล่าวมาถึงตรงนี้ อวิ๋นหมิงก็มองไปที่ป๋ายหลี่เชียนซางและจวินมู่เยว่ ก็พบว่าไม่ใช่ซูจื่ออวี๋ จึงถามว่า “น้องชายเถียนชีล่ะ?”

โม่ซุนยื่นมือออกไปทางป๋ายหลี่เชียนซางก็ทำหน้ามุ่ยแล้วก้าวไปข้างหน้า พลางยื่นมือเข้าไปช่วยพยุงเขาลุกขึ้น

โม่ซุนกล่าวต่อ “นางตกหน้าผาไปแล้ว พ่อของเจ้าลากตัวลงไป”

อวิ๋นหมิงตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามด้วยความรู้สึกผิด “เทียนชีตายแล้วอย่างนั้นหรือ?”

โม่ซุนส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ข้าไม่รู้”

อวิ๋นหมิงก็รีบพูดว่า “ข้ารู้ทางลงเขา ข้าจะพาพวกเจ้าไปหาเขา ข้าไม่เคยคิดทำร้ายเจ้า และไม่ได้คิดทำร้ายเขา ข้าแค่อยากแก้แค้นเท่านั้น ไม่อยากจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์”

จวินมู่เยว่กล่าวด้วยความสงสัยว่า “พวกเจ้าพูดอะไรกัน? เถียนชีคือใคร?”

ป๋ายหลี่เชียนซางกลอกตามองจวินมู่เยว่แล้วพูดว่า “พวกเขากำลังพูดถึงซูจื่ออวี๋ เจ้านี่เหตุใดถึงโง่เช่นนี้ มิน่าล่ะถึงได้ถูกคนลักพาตัวไป”

จวินมู่เยว่ทำหน้าบูดบึ้งไม่โต้เถียงกับป๋ายหลี่เชียนซาง แต่พูดอย่างกังวลว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็รีบลงจากเขาไปตามหาพวกเขาเถอะ”