ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1038

ป๋ายหลี่เชียนซางกลอกตาแล้วเอ่ยเยาะเย้ยว่า “คนที่ดีอย่างเจ้าช่างหาได้ยากจริงๆ”

คำพูดของป๋ายหลี่เชียนซาง โม่ซุนเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ไม่อยากจะตอบแค่ยิ้มอย่างขมขื่นเท่านั้น

จวินมู่เยว่มองไปที่อวิ๋นหมิงแล้วพูดว่า “คุณชายอวิ๋น เจ้าอยู่ที่นี่เถอะ เจ้าอ่อนแอห้ามถูกลม...”

อวิ๋นหมิงยิ้มบางแล้วพูดว่า “มันแค่มองดูแล้วเป็นเช่นนั้นก็เท่านั้นเอง”

หลังจากพูดจบ อวิ๋นหมิงก็เป็นคนลงไปบนแผ่นหินคนแรก แล้วเลื่อนลงไปอย่างรวดเร็ว

โม่ซุนก็ตะลึงงันเล็กน้อย จากนั้นเขาก็รู้ว่าอวิ๋นหมิงเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วมาก เขารู้จักวรยุทธ์ด้วยงั้นหรือ?

โม่ซุนขมวดคิ้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ หากอวิ๋นหมิงเก่งวรยุทธ์จริงๆ หลายๆ อย่างคงอธิบายได้ง่าย ตัวอย่างเช่น พลังหยกที่ทำให้อวิ๋นเซียวตายนั้นมันดูบังเอิญมาก ดูเหมือนว่าอวิ๋นหมิงจะใช้โอกาสนี้โยนมันทิ้งไป

โม่ซุนเม้มปาก หยุดสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจเอาไว้ชั่วคราว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการตามหาซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียน

......

ทั้งสี่คนนั่งบนทางแผ่นหินเลื่อนที่เรียงต่อกัน ตอนสร้างอาจจะสร้างให้เด็กเล่น ดังนั้นความลาดเอียงของแผ่นหินลื่นจึงไม่ชันมากนัก แต่มันจะอ้อมไหล่เขาไป จากบนยอดเขาถึงด้านล่างเลื่อนไปใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งก้อนธูป

จวินมู่เยว่ลุกขึ้นยืน กัดฟันแล้วพูดว่า “ก้นของข้ามันจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว ตอนเด็กๆ เจ้าเล่นสิ่งนี้จริงหรือ?”

อวิ๋นหมิงถอนหายใจและพูดว่า “ตอนที่ข้ายังเป็นเด็ก พ่อของข้าจะปูเสื่อหนังวัว แต่ว่าตอนนี้รีบต้องไปช่วยคน ก็เลยต้องใช้ๆ ไปก่อน”

โม่ซุนยังกล่าวอีกว่า “ใช่แล้ว การช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด คุณชายอวิ๋น พวกเราควรจะไปทางไหนดี?”

ขณะที่อวิ๋นหมิงกำลังแยกแยะเส้นทาง ก็เห็นสถานการณ์ที่ดูไม่ธรรมดาปรากกฏขึ้น อวิ๋นหมิงถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไรนะ”

ทุกคนก็มองตามสายตาของอวิ๋นหมิง และเห็นกลุ่มควันลอยขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ากำลังขอความช่วยเหลือ!