ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1039

ทุกคนมองหน้ากัน สถานการณ์ก็น่าอึดอัดขึ้นมา จนกระทั่งโม่ซุนและอวิ๋นหมิงมาถึง ความเงียบที่แปลกประหลาดนี้ก็ถูกทำลายลง

ซูจื่ออวี๋รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นอวิ๋นหมิง “อวิ๋นหมิง?! เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือ?”

อวิ๋นหมิงก็ตะลึงเมื่อเห็นซูจื่ออวี๋งดงามจนน่าทึ่งเช่นนี้ ประการแรกเขาไม่เคยเห็นสตรีที่งดงามขนาดนี้ และประการที่สองเขายังสับสนว่าเหตุใดสตรีคนนี้ถึงรู้จักเขา

ซูจื่ออวี๋เห็นความสงสัยของอวิ๋นหมิงก็รีบพูดว่า “ข้าเอง ข้าคือเถียนชี”

อวิ๋นหมิงมองซูจื่ออวี๋ และหลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ปิดบังความประหลาดใจของตัวเองไม่ได้ “ที่แท้เจ้าก็เป็นสตรี”

จวินมู่เหนียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นางเป็นภรรยาของข้า”

สายตาของอวิ๋นหมิงมองพิจารณาซูจื่ออวี๋ แม้ว่าจะดูหยาบคาย และทำให้จวินมู่เหนียนรู้สึกอึดอัด

มุมปากของซูจื่ออวี๋ก็กระตุกอย่างอดไม่ได้ นางก้าวไปข้างหน้าช่วยจวินมู่เหนียนให้ลุกขึ้นมา แล้วเอ่ยว่า “ทำไมเจ้าถึงอยากลุกขึ้นมาอีกล่ะ เดี๋ยวก็บาดเจ็บอีกหรอก”

จวินมู่เยว่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงจวินมู่เหนียน ทั้งสองช่วยเหลือจวินมู่เหนียนให้นั่งลงบนก้อนหินใหญ่

จวินมู่เยว่พูดเสียงสะอื้นว่า “พี่เจ็ดทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง ข้าประมาทเกินไป”

จวินมู่เหนียนส่ายหัวเบาๆ แล้วพูดว่า “มีแต่เป็นโจรร้อยวัน ไหนเลยจะป้องกันโจรขโมยได้ทั้งร้อยวัน?” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จวินมู่เหนียนก็เงยหน้าขึ้นมองอวิ๋นหมิงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

เมื่อเห็นเช่นนั้น โม่ซุนก็รีบก้าวไปข้างหน้าและอธิบายว่า “คุณชายอวิ๋นหมิงไม่น่าจะรู้เรื่องด้วย ท่าน...”

โม่ซุนยังพูดไม่ทันจบ ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “พี่ฉินห้ามโกรธเขาเด็ดขาดนะเจ้าคะ” ซูจื่ออวี๋เหลือบมองโม่ซุน โม่ซุนก็เข้าใจทันทีว่าต้องการจะสื่อถึงอะไร

ตอนนี้จวินมู่เหนียนได้เปิดเผยเรื่องที่ตนเดินได้แล้ว ดังนั้นตัวตนของเขาก็ห้ามถูกเปิดเผยเด็ดขาด