ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1044

ป๋ายหลี่เชียนซางเองก็เดินไปดูกล่องไม้ประหลาดใบนั้น ผ่านไปสักครู่เขาใช้เล็บขูดไปบนกล่อง ทุกคนจึงเห็นพร้อมกันว่ากล่องไม้สีดำมีบางสิ่งที่คล้ายดินถูกขูดออกมา

ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงเข้าใจทันที พร้อมเอ่ยขึ้น

“มีคนปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งหรือ? !”

ป๋ายหลี่เชียนซางหันมองซูจื่ออวี๋ ในแววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

“ที่นี่มีแต่เจ้าที่ฉลาด”

หรือพูดอีกอย่างคือ พวกของจวินมู่เหนียนล้วนเป็นคนโง่

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก แล้วเอ่ยขึ้น

“ช่างแปลกคนยิ่งนัก นอกจากผนึกขี้ผึ้งไว้ ยังตั้งใจบรรจงสลักลายไม้ไว้บนขี้ผึ้ง กลัวมีคนจะมาเปิดหรือ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางเอ่ยขึ้น

“หากข้าทายไม่ผิด ป้องกันคนอื่นเปิดออกเป็นเพียงหนึ่งในสาเหตุ อีกสาเหตุหนึ่งเป็นเพราะเมื่อกาลเวลาผ่านไป กลัวสิ่งที่อยู่ภายในจะได้รับความเสียหาย”

ซูจื่ออวี๋ตาลุกวาว สีหน้าเตรียมพร้อมจะทายปริศนาอย่างเต็มที่ ทำให้ทุกคนอดหัวเราะไม่ได้

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างประหลาดใจ

“ของที่อยู่ภายในคงล้ำค่ามาก!”

ป๋ายหลี่เชียนซางยักคิ้วแล้วหัวเราะ

“เปิดดูก็รู้เอง!”

จวินมู่เยว่เข้าไปผสมโรง จงใจหยอกซูจื่ออวี๋ เขาเอ่ยขึ้น

“ไอหยา ถ้าอย่างนั้นผู้ที่พบเห็นก็ได้ส่วนแบ่งทุกคนนะสิ?”

โม่ซุนเองก็หัวเราะ

“หากผู้พบเห็นมีส่วนทุกคน ส่วนของข้าขอยกให้แม่นางซู เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ช่วยเหลือข้า” ในใจโม่ซุนยังจำเรื่องงูดอกไม้เก้ากลีบได้

ป๋ายหลี่เชียนซางเองก็เอ่ยขึ้นอย่างเอาใจ

“ส่วนของข้าก็ขอมอบให้นางเช่นกัน”

จวินมู่เหนียนนั่งทำหน้านิ่งขรึม เจ้าพวกนี้ในใจคิดสิ่งใดกันอยู่ อย่านึกว่าเขาไม่รู้นะ

จวินมู่เหนียนเอ่ยขึ้น

“อวิ๋นหมิงมอบสมบัติทั้งหมดให้เหล่าทหารชายแดน ของในกล่องนี้ก็ไม่ยกเว้น เจียอัน เปิดมันออก”