ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1045

จวินมู่เยว่พยักหน้า รีบเปิดกล่องออกอย่างว่องไว จากนั้นหนีออกมาอย่างรวดเร็ว

ทุกคนมองดูกล่องอย่างระวัง เมื่อแน่ใจว่าด้านในไม่มีอาวุธลับใดๆแล้ว จึงค่อยๆล้อมโอบล้อมเข้ามา แล้วมองดูหลายสิ่งที่อยู่ในกล่อง

สิ่งแรกที่เห็นคือหยกดิบที่ยังไม่ได้แกะสลัก หินหยกมีขนาดใหญ่มาก แทบจะกินพื้นที่กล่องไปสองในสามส่วน หยกยังไม่ถูกแกะสลัก เพียงถูกตัดออกเป็นรูเล็กรูเดียวเท่านั้น เผยให้เห็นไส้หยกที่มีสีเหลืองทองอร่าม

จวินมู่เยว่เห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น

“เป็นมันนี่เองที่หนักเป็นพิเศษ หินก้อนใหญ่ขนาดนี้ เหตุใดจึงต้องซ่อนอย่างมิดชิด? ต่อให้โยนเอาไว้ในสวนหย่อม ก็ไม่มีใครสนใจมันหรอก”

โม่ซุนก้าวไปข้างหน้า แล้วมองดูรูที่ถูกตัดจนเห็นไส้ในสีทอง จากนั้นฉุกคิดถึงบางอย่าง แล้วรีบเอ่ย

“หรือว่านี่คือ...”

ยังไม่ทันที่โม่ซุนจะได้พูดจบ ป๋ายหลี่เชียนซางกลับเอ่ยขึ้น

“หยกมังกรทองเขาฉงซาน”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจทันที

“อ่อ ข้าจำได้แล้ว ก่อนหน้านี้ฉู่อวิ๋นหยางเข้าวังไปมอบของกำนัล ในรูปปั้นมงคลทั้งสามมีหนึ่งในนั้นเป็นหยกมังกรทองเขาฉงซาน”

โม่ซุนเอ่ยต่อไป

“ว่ากันว่าหยกทองหนึ่งตำลึงมีค่าสิบตำลึงทอง เป๋ยฉู่ช่างมั่งคั่งนัก”

จวินมู่เยว่เข้าไปจับหยกมังกรทองที่ยังไม่ถูกแกะสลัก แล้วเอ่ยขึ้น

“เจ้าตัวใหญ่นี่ อย่างน้อยก็หนักสักร้อยชั่งได้ เช่นนั้นคงเท่ากับเงินสองพันสองร้อยตำลึงทองสินะ? มีค่าไม่น้อยเลยนะนี่”

ซูจื่ออวี๋ลูบคางตัวเอง รู้สึกมีบางสิ่งผิดปกติ นางเอ่ยขึ้น

“ไม่น่าจะใช่ ต่อให้มีค่าสองพันสองร้อยตำลึงทอง ก็เทียบได้กับสองหมื่นสองพันตำลึงเงินเท่านั้น เจ้าอวิ๋นลู่ชิงขนาดเงินสี่แสนตำลึงยังไม่ซ่อนเอาไว้ หยกมังกรทองที่มีค่าเพียงสองหมื่นสองพันตำลึงเงิน จะทำให้เขาระวังขนาดนี้ได้อย่างไร?”

เมื่อสิ้นเสียงซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนที่อยู่อีกด้านเอ่ยปาก

“ที่นี่...มีเพียงอวี๋เอ๋อร์ที่ฉลาดจริงๆสินะ”