ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1046

ทุกคนนิ่งเงียบ หินก้อนนี้นำทางไม่ได้แน่นอน จวินมู่เหนียนเห็นสีหน้าซูจื่ออวี๋มีความผิดหวัง จึงหัวเราะ

“ลองดูของสิ่งอื่นก่อน เขาขุดอุโมงค์ ก็ต้องมีแผนที่ไม่ใช่หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ตาลุกวาว ใช่สินะ อุโมงค์เหล่านั้นมิดชิดมาก พอเวลาผ่านไป แม้แต่ตัวคนสร้างยังลืมเส้นทางจะทำอย่างไร?

เจ้าอวิ๋นลู่ชิง ต้องเก็บแผนที่เอาไว้แน่ๆ

ซูจื่ออวี๋มองดูที่กล่องไม้ต่อ จากนั้นหยิบของชิ้นที่สองออกมาจากด้านใน

ของชิ้นที่สองถูกหนังแกะห่อหุ้มเอาไว้ ซูจื่ออวี๋หยิบขึ้นมาแล้วรีบวางไว้บนโต๊ะ แล้วเอ่ยอย่างประหลาดใจ

“นี่มันสิ่งใดกัน เย็นเยือกเชียว”

จวินมู่เยว่สงสัย

“เย็นเยือกหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“เจ้าลองดูสิ”

จวินมู่เยว่ยื่นไปจับห่อหนังแกะ พอจับปุบความเย็นพลันแผ่ซ่าน ไม่นานมือของเขาก็เย็นจนชา

จวินมู่เยว่รีบวางมันไว้บนโต๊ะแล้วเอ่ยขึ้น

“ด้านในนี้คือก้อนน้ำแข็งหรือ? ถึงได้เย็นเช่นนี้”

ป๋ายหลี่เชียนซางมองค้อนจวินมู่เยว่

“ความรู้น้อยนิด หากเป็นก้อนน้ำแข็งทั่วไป คงละลายไปนานแล้ว! ไม่มีสมอง!”

จวินมู่เยว่จุกอก กำลังจะโต้แย้ง พลันได้ยินโม่ซุนอุทานอย่างประหลาดใจ

ที่แท้โม่ซุนได้เปิดหนังแกะที่ห่อหุ้มออกแล้ว ด้านในคือกล่องสี่เหลี่ยนผืนผ้ากึ่งโปร่งใส

โม่ซุนชี้ไปที่กล่องที่กำลังกระจายความเย็นออกมา

“กล่องหยกเย็น แก่นสวรรค์ปาจี๋ แม่นางซู เป็นแก่นสวรรค์ปาจี๋”

โม่ซุนดีใจมาก นี่คือสิบสองแก่นแท้แห่งโอสถ เป็นสิบสองแก่นแท้แห่งโอสถที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน แต่พวกเขากลับได้มาอย่างง่ายดาย

ซูจื่ออวี๋รีบเข้าไปดูอย่างละเอียด ภายในกล่องหยกเย็นมีสมุนไพรสดใหม่วางไว้หนึ่งต้น ดูจากลักษณะลำต้นและใบของมัน สามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน ว่านี่คือต้นปาจี๋จริงๆ ต้นของมันสดใหม่ คล้ายเพิ่งถูกเด็ดมา สิ่งเดียวที่แตกต่างคือ ต้นปาจี๋ทั่วไปจะเป็นพืชสีเขียว แต่ต้นที่อยู่ด้านในกลับเป็นสีฟ้าอ่อน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างประหลาดใจ