ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1051

เมื่อเห็นเสวี่ยชิงหานหยุด ฉู่อวิ๋นฉิงจึงรีบเอ่ยถาม

“แม่นางเสวี่ย พี่ชายข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

เสวี่ยชิงหานเอ่ยขึ้น

“แม้กระบี่นั้นจะไม่ถูกจุดสำคัญ แต่ทำให้เส้นเลือดของเขาบาดเจ็บ อีกอย่างพวกเจ้าเสียเวลามากเกินไป ทำให้เขาเสียเลือดไปมาก ตอนนี้จึงอ่อนแอยิ่งนัก”

ฉู่อวิ๋นฉิงขอบตาแดงก่ำ รีบเอ่ยอย่างร้อนใจ

“แล้วพี่ใหญ่...จะมีอันตรายหรือไม่?”

เสวี่ยชิงหานเอ่ยขึ้น

“ตอนนี้ยังไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่พวกเจ้าจะออกเดินทางไม่ได้ชั่วคราว เขาจำเป็นต้องพักรักษาตัวให้ดี เจ้าเฝ้าเขาให้ดี ข้าจะออกไปดูว่าในหมู่บ้านมีร้านขายยาหรือไม่ จะได้ซื้อสมุนไพรมาให้เขากิน”

ฉู่อวิ๋นฉิงพยักหน้า แล้วเอ่ยขึ้น

“โชคดีที่ได้พบเจ้า ไม่อย่างนั้นข้ากับพี่ชายคงถูกคนของจวนอ๋องฉินจับตัวไปตั้งแต่ตอนอยู่ที่เชิงเขา”

เสวี่ยชิงหานส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร เดิมทีสำนักราชาโอสถก็ทำงานให้เป๋ยฉู่อยู่แล้ว ข้าจะรีบไปรีบกลับ”

หลังจากเสวี่ยชิงหานจากไป ฉู่อวิ๋นฉิงถอนหายใจ แล้วนั่งอยู่อีกด้าน การปล้นเบี้ยหวัดของพวกนางในครั้งนี้ เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองเอากระดูกมาแขวนคอจริงๆ องครักษ์ทั้งหมดของเป๋ยฉู่ถูกสังหาร ตอนนี้เหลือเพียงพวกนางสองพี่น้องไม่มีใครปกป้อง และไม่มีทรัพย์สินติดตัว ไม่รู้ว่าจะกลับไปถึงเป๋ยฉู่อย่างราบรื่นได้หรือไม่

ฉู่อวิ๋นฉิงคิดไปคิดมาจนผลอยพลับไปบนโต๊ะ จนกระทั่งได้ยินเสียงที่ดังขึ้นข้างนอกจางถึงได้ตกใจตื่น

“ท่านอ๋องแปด ฟ้ามืดแล้ว อย่างไรคืนนี้ค้างแรมที่หมู่บ้านฝูฉวีเถอะ” คนที่พูดขึ้นเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาเรียกอีกฝ่ายว่าท่านอ๋องแปด หรือจวินมู่เยว่จะมาถึงแล้ว?

หัวใจฉู่อวิ๋นฉิงกระตุกวาบ รีบเดินไปที่หน้าต่างแล้วลอบมองออกไป

เป็นไปตามคาด คนที่อยู่ข้างนอกคือจวินมู่เยว่ และคนที่พูดกับเขาคือองครักษ์เซวียนชางของจวนอ๋องฉิน

จวินมู่เยว่เอ่ยขึ้น

“ไม่ได้ พี่เจ็ดบอกไว้แล้ว ต้องเร่งเดินทาง เวลาผ่านเมืองหรือหมู่บ้าน ให้จัดซื้อสิ่งของเท่านั้น ห้ามรบกวนชาวบ้าน พวกเรารีบออกเดินทางต่อเถอะ ออกจากหมู่บ้านฝูฉวีแล้วค่อยตั้งกระโจมค้างแรม”

เซวียนชางพยักหน้า แล้วเอ่ยต่อไป

“ท่านอ๋องแปดพูดถูก แต่ว่า...”