ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1054

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋ทำหน้ากลัดกลุ้ม ทั้งยังลังเลอยู่ที่เดิม จวินมู่เหนียนครุ่นคิดพร้อมถอนหายใจ

“เฮ้อ! ช่างเถอะ เจ้าออกไปซะ ข้าก็ไม่ใช่คนพิกลพิการ อย่างน้อยแขนข้างหนึ่งกับขาอีกข้างยังใช้ได้ คงไม่จมน้ำตายอยู่ในถังอาบน้ำหรอก หากต้องจมน้ำตายจริงๆ ก็คงจะเป็นชะตาฟ้าลิขิต เฮ้อ!”

ขณะนี้ซูจื่ออวี๋ทำหน้าไม่ถูก เห็นได้ชัดว่าเจ้าจวินมู่เหนียนเปลี่ยนรับเป็นรุกชัดๆ

ซูจื่ออวี๋ไม่มีทางเลือก

“เอาล่ะ เอาล่ะ ข้าช่วยท่านอาบน้ำก็ได้ แต่ต้องบอกไว้ก่อน ท่านห้ามทำตัวรุ่มร่าม หากท่านลงมือ ข้าจะจากไปทันที”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“เพียงอาบน้ำเท่านั้น จะรักษาระเบียบแน่นอน”

ซูจื่ออวี๋เบะปาก แล้วแค่นหัวเราะบอกว่า

“นี่เป็นสิ่งที่ท่านพูดเองนะ แล้วอย่าเสียใจทีหลัง เดี๋ยวถ้าให้ข้าออกไป ข้าไม่ไปหรอกนะ”

จวินมู่เหนียนได้กลิ่นความอันตรายขึ้นมาทันที แต่กลิ่นอายพลังที่อันตราย กลับแผ่ซ่านความดึงดูดต่อเขาอย่างรุนแรง

ดังนั้นจวินมู่เหนียนจึงทำเหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ รีบตอบรับทันที

“ข้าจะให้เจ้าไปได้อย่างไร ได้รับการปรนนิบัติจากพระชายา เป็นสิ่งที่ข้าปรารถนาอย่างยิ่ง ลำบากพระชายาแล้ว ต้องช่วยข้าชำระล้างคราบไคลให้สะอาดล่ะ”

……

จวินมู่เหนียนไม่เข้าใจคำว่าเสียใจทีหลังที่ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้นเมื่อครู่ ได้รับการปรนนิบัติจากหญิงอันเป็นที่รักจะเสียใจได้อย่างไร?

จนกระทั่งมือของซูจื่ออวี๋เลื่อนไปตามจุดต่างๆบนร่างกายของเขา ทำให้อุณหภูมิของเขาสูงยิ่งกว่าน้ำอุ่น เขาถึงได้รู้ว่าอะไรคือความทรมาน

นางใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทั้งที่การกระทำทุกอย่างไม่ได้เกินเลย ทว่าจวินมู่เหนียนกลับถูกนางยั่วจนพลุ่งพล่าน

บางจุดในร่างกาย แข็งยิ่งกว่าถังไม้เสียอีก ตัวเขาใกล้จะระเบิดแล้วจริงๆ

ซูจื่ออวี๋จงใจหลบเลี่ยงจุดอ่อนไหวต่างๆของเขา แต่ยิ่งนางระวังตัว ยิ่งทำให้จวินมู่เหนียนเกิดความหิวกระหาย