ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1055

ซูจื่ออวี๋รีบวิ่งออกไปด้านนอก พอไม่ระวัง ก็ชนเข้ากับคนที่เดินมาตรงหน้าเข้าอย่างจังจนเสียงดังปัง

“แม่นางซู เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?” ที่แท้คนที่เดินมาคือโม่ซุน

โม่ซุนยื่นมือออกไปแล้วประคองซูจื่ออวี๋ไว้อย่างร้อนใจ ซูจื่ออวี๋จับจมูกที่แดงเถือก แล้วมองโม่ซุนด้วยน้ำตานองหน้า

“ข้า...ข้าไม่เป็นไร ขอโทษด้วยที่ชนท่าน”

โม่ซุนขมวดคิ้ว

“ใบหน้าเจ้าแดงมาก ไม่สบายตรงไหนหรือ?”

โม่ซุนมองสำรวจซูจื่ออวี๋ พบว่าบนตัวของนางเต็มไปด้วยคราบน้ำ ดูแล้วน่าเวทนาไม่น้อย แต่ที่นี่เป็นเรือนที่พักของนาง เหตุใดนางจึงน่าสงสารขนาดนี้?

ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าไม่สบายไปหมด แค่หลับตาลง ก็มีภาพของจวินมู่เหนียนที่ตัวเปล่าล่อนจ้อนปรากฏขึ้นทันที

เมื่อเห็นโม่ซุนมองนางอย่างกังวล ซูจื่ออวี๋รีบส่ายหน้า

“เปล่า ข้าสบายดี ท่านหมอโม่มาหาข้าหรือ?”

ยังไม่ทันที่โม่ซุนจะได้เอ่ยขึ้น จวินมู่เหนียนที่อยู่ในห้องตะโกนเสียงดัง

“อวี๋เอ๋อร์ นำกางเกงชั้นในสะอาดมาให้ข้าสักตัวสิ”

ใบหน้าของซูจื่ออวี๋แดงเถือกขึ้นมาทันที ขณะนั้นโม่ซุนเข้าใจได้ทันที ว่าเหตุใดใบหน้าของซูจื่ออวี๋จึงแดงก่ำ ที่แท้...ที่แท้ความสัมพันธ์ของทั้งสองลึกซึ้งถึงเพียงนี้แล้ว

โม่ซุนเม้มปาก แล้วยิ้มเจื่อน

“ข้าน้อยค่อยมาทีหลังก็ได้”

เมื่อเห็นโม่ซุนเตรียมจากไป ซูจื่ออวี๋รีบเอ่ยขึ้น

“เทียนชิง นำเสื้อผ้าไปให้ท่านอ๋อง ท่านหมอโม่พวกเราไปคุยกันที่เรือนด้านหน้าดีกว่า”

ซูจื่ออวี๋ดึงแขนเสื้อของโม่ซุน จากนั้นรีบเดินออกจากเรือนไป๋ลู่โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

เมื่อจวินมู่เหนียนที่อยู่ในห้อง ได้ยินฝีเท้าที่จากไปอย่างรวดเร็วของซูจื่ออวี๋และโม่ซุน เขาอดหัวเราะไม่ได้

เขาที่เป็นถึงท่านอ๋องฉิน เป็นถึงเทพสงครามของตงโจว กลับมีวันที่ต้องทำตัวดุจอันธพาล มิน่าล่ะซูจื่ออวี๋ถึงมักบอกว่าเขาชั่วช้า เมื่อเผชิญหน้ากับซูจื่ออวี๋ เขาอยากจะทำตัวชั่วช้าจริงๆ

——

ห้องรับแขกส่วนหน้า

ซูจื่ออวี๋ดึงโม่ซุนให้เดินมาจนถึงห้องรับแขกของเรือนส่วนหน้า ท่าทางหนีหัวซุกหัวซุน ดูยังไงก็คือร้อนตัวชัดๆ

โม่ซุนไม่ต้องถาม ก็รู้ว่าเมื่อครู่ซูจื่ออวี๋ทำอะไรอยู่ในห้องกับจวินมู่เหนียน