ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1056

ซูจื่ออวี๋เดาว่าคัมภีร์ทองคำหมื่นพิษมีความสำคัญต่อโม่ซุนมาก แต่นางไม่คิดว่ามันจะสำคัญขนาดนี้

ซูจื่ออวี๋เม้มปากด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดขึ้นมาหลังจากนั้นไม่นาน “เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว”

เท่านี้ก็จบแล้วหรือ?!

โม่ซุนมองซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจแล้วถามว่า “แม่นางซู... อยากจะถามเพียงเท่านี้หรือ?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ใช่ แค่อยากรู้ว่าเจ้าต้องการมันมากแค่ไหน แล้วค่อยคิดว่าจะช่วยเจ้าหาแผ่นไม้ไผ่อื่นต่อไปหรือไม่ ตอนนี้ข้ารู้ว่าเจ้าให้ความสำคัญกับมันมาก และข้าก็จะช่วยเจ้าหาคัมภีร์ทองคำหมื่นพิษช่วยเจ้าอย่างเต็มที่แน่นอน”

โม่ซุนก็ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะลุกขึ้นได้ เขารู้สึกประหลาดใจก่อนจะถามว่า “เหตุใดเจ้าถึงช่วยข้า”

ซูจื่ออวี๋ก็ยืนขึ้นและพูดว่า “เพราะเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ?”

โม่ซุนช่วยนางตามหาเจ็ดเครื่องหอมและสิบสองแก่นแท้แห่งโอสถ และนางก็ช่วยโม่ซุนรวบรวมคัมภีร์ทองคำหมื่นพิษ ซูจื่ออวี๋ก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว

เมื่อโม่ซุนได้ยินคำว่า “เพื่อน” ริมฝีปากของเขาก็ขยับเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เพื่อน...คนอย่างเขากระทั่งมีเพื่อนจริงๆ หรือ

ดวงตาของโม่ซุนแดงก่ำ เพราะเขาไม่อยากให้ซูจื่ออวี๋เห็นด้านที่จนตรอกของเขา ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับแล้วเดินออกห้องโถงไปโดยไม่ลาสักคำ

แม้ว่าซูจื่ออวี๋จะงุนงงกับอาการของโม่ซุน แต่นางก็ไม่ได้ตามไป นางยังจำ สิ่งที่จวินมู่เหนียนพูดได้ว่าโม่ซุนไม่ชอบให้ถามเรื่องชาติกำเนิดของเขา

......

ทันทีที่โม่ซุนจากไป “จวินมู่เหนียน” ก็เข็นรถเข็นเข้ามาในลาน

ซูจื่ออวี๋ก็ตกตะลึงเมื่อเห็น “จวินมู่เหนียน” ตรงหน้า นี่มันเรื่องอะไร? จวินมู่เหนียนควรจะยังอาบน้ำอยู่ที่เรือนไป๋ลู่สิ ทำไมเขาถึงมาจากข้างนอกล่ะ?

เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของซูจื่ออวี๋ เขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สะใภ้ ข้าเอง หรูเฟิง!”