ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 178

จวินมู่หลานตวัดสายตามองไปอย่างเย็นชาทำให้ถ้อยคำซูจื่อเยียนกำลังจะเอื้อนเอ่ยออกมาติดคาอยู่ที่คอของนาง

นางไม่กล้าที่จะพูดมาก ถ้าหากนางไม่ปากมากบางทีอาจจะกลายเป็นพี่น้องใช้สามีร่วมกัน ถ้าหากนางปากมาก จวินมู่หลานอาจจะตัดขาดกันไปอย่างไร้เยื่อใยใช่หรือไม่?

ใบหน้าของซูจื่อเยียนซีดขาว อยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

ซูจื่ออวี๋เห็นว่าน้องสาวของตนมีคุณธรรมเช่นนี้ก็ถามขึ้นมา “เจ้าทำเรื่องโง่ๆอะไรลงไป?” หากจวินมู่หลานไม่แน่ใจเขาคงไม่ใส่ร้ายนางต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้

ซูจื่อเยียนหันกลับมามองที่พี่สาวของตนและขยับปากก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ “ข้า...ข้า...ข้าบอกฝ่าบาทรองแล้วว่าน้องสามนาง...ไม่...ไม่มี”

ก่อนที่ซูจื่อเยียนจะทันได้เอ่ยปากพูดจนจบ จวินมู่หลานก็ได้พูดขึ้นมาเสียงดัง “เสด็จพ่อ สิ่งที่ลูกพูดนั้นเป็นความจริงทั้งสิ้น หากเสด็จพ่อและฮองเฮาไม่เชื่อก็สามารถตรวจดูได้ว่าที่แขนซ้ายของจื่ออวี๋ว่าตอนนี้นางไม่มีโช่วกงซาแล้ว”

เพียงประโยคเดียวก็สร้างผลกระทบที่รุนแรง ทุกคนในท้องพระโรงหลงเถิงหันไปจดจ้องอยู่ที่ซูจื่ออวี๋

จวินมู่เหนียนก็มองไปยังซูจื่ออวี๋เช่นกัน เขาพบว่าสีหน้าของนางดูไม่ดีนักจึงรู้สึกกังวลใจขึ้นมา

เขาไม่เชื่อว่าซูจื่ออวี๋จะมีความสัมพันธ์อันใดกับจวินมู่หลาน ถ้าหากซูจื่ออวี๋มีมีความสัมพันธ์กับจวินมู่หลานจริง ในวันที่แม่ของนางถูกฝัง นางคงไม่ขับไล่ไสส่งจวินมู่หลานที่เข้ามาสนิทแนบชิดที่ประตูเมืองนั้นและไม่มีทางที่จะถูกจวินมู่หลานวางยาที่จวนอ๋องรอง

แต่ตอนนี้ที่นางทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

หรือว่า...นางไม่มีโช่วกงซาจริงๆ?

จวินมู่เหนียนขบเม้มริมฝีปากแน่น ภายในใจคิดว่าจะขัดขวางเรื่องการแต่งงานนี้อย่างไร

ใจหนึ่งเขาไม่ได้ชอบซูจื่ออวี๋แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่ยินดีที่จะให้ซูจื่ออวี๋ตบแต่งออกไปกับจวินมู่หลาน

สตรีนางนี้มีความลับอยู่มากมาย ถึงแม้เขาจะไม่ต้องการแต่งงานกับนางแต่ก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้นางตกเข้าไปอยู่ในมือของจวินมู่หลานได้เช่นกัน

แต่บนใบหน้าของซูจื่ออวี๋ดูเหมือนจะไม่มีความไม่พอใจและไม่มีความเกรงกลัวหรือกังวลใจ ในทางกลับกันใบหน้าของนางยังคงนิ่งสงบราวกับดอกไม้ที่สามารถเติบโตอยู่บนแผ่นหิน

เหตุใดนางจึงไม่แก้ต่างให้กับตนเอง?

ก่อนที่จวินมู่เยว่จะเข้าใจ พระสนมลั่วมารดาของจวินมู่หลานก็โพล่งขึ้นมาอย่างทนไม่ได้ “ฝ่าบาท สตรีเช่นนี้ ทั้งพฤติกรรมและชาติกำเนิดต่ำช้า จะให้มาเป็นชายาของฮวายหยวนได้อย่างไรเพคะ!”

เมื่อสิ้นเสียงของพระสนมลั่ว ก่อนที่ฮ่องเต้จะได้ตอบออกไป อานเป่ยเย่วรีบพูดขึ้นมา “ฝ่าบาท นางไม่บริสุทธิมานานแล้ว นางเคยลักลอบคบชู้สู่ชายอยู่กับยามของจวนเสนาบดีและมีลูกแล้ว จะให้นางตบแต่งเข้ามาได้อย่างไร?!”

เสียงฟ้าร้องดังติดต่อกันทำให้หัวของทุกคนระเบิดดั่งตู้มออกมา

เดี๋ยวก็บอกจะให้แต่งกับจวินมู่เยว่ เดี๋ยวก็บอกว่ามีความสัมพันธ์กับจวินมู่หลานแล้วเดี๋ยวก็บอกลักลบได้เสียกับยาม ตอนนี้ยังบอกว่ามีลูกแล้ว คุณหนูสามตระกูลซูนางนี้จะร้ายกาจเกินไปแล้ว

ทั้งฮ่องเต้และฮองเฮาต่างตกตะลึง