ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 184

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา บนใบหน้าที่เรียบสงบของซูจื่ออวี๋ก็มีวงคลื่นขึ้นมา

ให้ตามหมอหลวงอีกคนมาร่วมตรวจ เว่ยคงชิงมั่นใจแบบนี้ นางท้องอย่างแน่นอนใช่ไหม?

ไม่สิ เว่ยคงชิงเป็นหมอหลวงคนหนึ่ง เขาไม่สามารถที่จะหลอกลวงง่ายเหมือนฮูหยินซูและไม่สามารถใช้เรื่องที่นางดื่มชาซานจา ลูกท้อสดและรอบเดือนมาเป็นข้อสรุปปว่านางท้อง

ถ้าเช่นนั้นเหตุใดเขาถึงยังเชิญหมอหลวงอีกคนเข้ามา? ถ้ามีแค่ตัวเขา ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงมันก็จะเป็นแบบที่เขาพูดไม่ใช่หรือ?

หากเรียกหมอมาอีกคนแล้วเกิดข้อขัดแย้งจะทำอย่างไร? หรือพวกเขาซื้อตัวหมอหลวงทั้งหมดไว้แล้ว?

ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังสงสัย หมอหลวงอีกคนมีสกุลหลี่ก็ถูกเรียกตัวไปที่ท้องพระโรงหลงเถิง

เว่ยคงชิงเดินเข้าไปหาซูจื่ออวี๋ก่อนและพูดว่า “ยื่นมือออกมา”

ซูจื่ออวี๋ยื่นมือขวาออกไปอย่างง่ายดาย เว่ยคงชิงกดนิ้วลงบนข้อมือของนางเพื่อคลำชีพจรก่อนที่จะเริ่มวินิจฉัย

ซูจื่ออวี๋มองยังปลายนิ้วของเว่ยคงชิง ก่อนจะตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงก้มหน้าลงเพื่อปกปิดสายตาที่เต็มไปด้วยความลึกซึ้ง

ท่าทางการก้มหน้าของนางในสายตาคนอื่นคงเป็นเพราะนางรู้สึกร้อนรน แต่ในสายตาของจวินมู่เหนียนคิดว่ามันดูน่าขันไปหน่อย

เพราะเขามองอยู่ที่ซูจื่ออวี๋ตลอดและเห็นอย่างชัดเจนว่าในตอนที่ซูจื่ออวี๋กำลังก้มหน้าลงไป ใบหน้าของนางมีรอยยิ้มอยู่

นางกำลังวางแผนอะไรอยู่?

จวินมู่เหนียนพบว่าตัวเองกำลังคาดหวังกับมันอยู่

หลังจากเว่ยคงชิงคลำชีพจรของนางแล้วก็ได้หัวเราะเสียงเย็นออกมาและหันกลับไปพูดว่า “กราบทูลฝ่าบาท กราบทูลฮองเฮา ซูจื่ออวี๋ท้องจริงๆ!”

อะไรนะ?!

ทุกคนต่างอุทานออกมาด้วยความตกใจ!

ขณะที่ฮองเฮากำลังจะตรัสถาม ฮ่องเต้เจาเหวินก็ยกหลังพระหัตถ์ขึ้นและตรัสด้วยพระพักตร์บูดบึ้งว่า “เผยหยวน สอบสวนต่อไป”

ดั่งหินหนึ่งก้อนที่ก่อให้เกิดคลื่นนับพัน ทุกคนต่างส่งเสียงอุทานด้วยความตกใจออกมา

เว่ยคงชิงถอนหายใจออกมายาวๆ สีหน้าของเขามีรอยยิ้มบรรลุเป้าหมายออกมา

อานเป่ยเยว่หัวเราะออกมาด้วยความปิติยินดี “ฮ่าฮ่าฮ่า ซูจื่ออวี๋ ข้าจะรอดูว่าเจ้ายังจะพูดอะไรอีก”

ฮูหยินซูเก็บความดีอกดีใจเอาไว้ในและแสร้งบีบน้ำตาพูดออกมา “เฮ้อ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของข้าเอง ทั้งหมดเพราะข้าที่เป็นแม่สั่งสอนนางไม่ดีจนทำให้เจ้าเดินผิดทาง”

เสนาบดีซูที่จะพูดด้วยความประหลาดใจไม่ได้ “อวี๋เอ๋อร์...อวี๋เอ๋อร์ไม่คิดเลยว่าเจ้า? เจ้าบอกพ่อมาว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร? เป็นของ...”

เสนาบดีซูมองไปยังจวินมู่เหนียน ในสายตาของเขาเด็กคนนี้ยังไงก็ไม่ใช่ลูกของต่งเอ้อร์หนิว เขาเชื่อว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของจวินมู่เหนียน

จวินมู่หลานเองก็ตกใจเช่นกัน ไม่คิดเลยว่าซูจื่ออวี๋ที่ดูเป็นหญิงบริสุทธิตรงหน้าเขาจะผ่านมือชายสารเลวและยังท้องลูกของคนชั้นต่ำนั้น

จวินมู่หลานกัดฟันด้วยความโกรธอยากจะตัดสัมพันธ์ทิ้งแต่ก็ไม่รู้จะลงมืออย่างไรดี ถ้าหากบอกว่าเรื่องที่ตนเพิ่งพูดไปเป็นเรื่องโกหก นั่นจะยิ่งไม่เป็นการทำร้ายตัวเองหรือ?