ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 218

ซูจื่ออวี๋สงสัย

“ท่านอยากให้ข้าติดหนี้บุญคุณท่านหรือ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางยักคิ้วพร้อมพยักหน้า

“ท่านพูดเช่นนี้...ก็ได้”

ซูจื่ออวี๋หันมองชิวขุยแวบหนึ่ง บอกว่า

“เจ้าออกไปก่อน ไปรอข้าที่ประตู”

ชิวขุยเป็นห่วงซูจื่ออวี๋ แต่เมื่อเห็นนางทำท่าหนักแน่น จึงได้เดินออกจากห้อง แล้วไปรอหน้าประตู

หลังจากชิวขุยออกไป ซูจื่ออวี๋ไม่อ้อมค้อม นางพูดเปิดอกกับเขาทันที

“คุณชายป๋ายหลี่ ท่านกับตระกูลหรวนที่เจียงหนาน มีความสัมพันธ์กันแบบใด?”

ป๋ายหลี่เชียนซางชะงักกับคำถามของซูจื่ออวี๋ เขาแข็งทื่อไปทั้งตัว

ซูจื่ออวี๋หัวเราะพรวด บอกว่า

“วันก่อนท่านช่วยข้าไว้ที่จวนท่านอ๋องรอง ความจำข้ายังไม่ได้แย่ขนาดนั้น แค่ไม่กี่วันก็จะลืมท่านไปได้อย่างไร”

ป๋ายหลี่เชียนซางตะลึง เขานึกว่าตัวเองวางตัวอย่างระวังแล้ว แม้แต่น้ำเสียงก็จงใจปกปิดอย่างดี แล้วเหตุใดหญิงสาวตรงหน้าถึงได้จำเขาได้ในทันที?

ซูจื่ออวี๋มองดูท่าทางอ้าปากตาค้างของป๋ายหลี่เชียงซาง พร้อมเบะปากบอกว่า

“ทำไม? คุณชายป๋ายหลี่รู้สึกว่าข้าเหมือนคนโง่หรือ? ที่เห็นคนแปลกหน้าบนถนน แล้วตามเขากลับไปด้วยนะ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางรู้ว่าตัวเองปิดไม่มิดแล้ว จึงหัวเราะหน้าเจื่อนบอกว่า

“เจ้าจำข้าได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว

“บนตัวท่านมีผงเอ็นอ่อนมากขนาดนั้น มีหรือที่ข้าจะดมกลิ่นไม่ออก ก็ไม่รู้ว่าผงเอ็นอ่อนของท่านเตรียมไว้เพื่อใคร คงไม่ได้เตรียมไว้เพื่อข้าหรอกนะ”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าตระกูลหรวนกับตระกูลป๋ายหลี่จะมีสัมพันธ์กันถึงขั้นนี้

“เช่นนั้นท่านมาทำอะไร? มาช่วยรื้อคดีของตระกูลหรวนหรือ?” ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม

ป๋ายหลี่เชียนซางไม่ได้ตอบคำถามทันที แต่กลับบอกว่า

“ข้ามาตามหาคุณหนูใหญ่ตระกูลหรวน ส่วนจะรื้อคดีได้หรือไม่นั้น ต้องดูเจตนาของคุณหนูใหญ่อีกที ที่ข้ามาหาเจ้า หนึ่งเพราะเจ้าเหมือนหรวนถิงจวินมาก ซึ่งก็คือบิดาของคุณหนูใหญ่ตระกูลหรวน สองจากที่ข้าไปสืบมา เจ้าคือคนสุดท้ายที่ได้เจอจู้หลิงก่อนที่เขาจะตาย ข้าอยากรู้ว่าก่อนตายเขาได้มอบสิ่งใดให้เจ้าหรือไม่”

ซูจื่ออวี๋มองป๋ายหลี่เชียนซางอย่างระวัง แต่ไม่ตอบเขาสักคำ

ป๋ายหลี่เชียนซางถอนหายใจ

“เจ้าไม่เชื่อใจข้าก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าข้าไม่ได้ประสงค์ร้ายจริงๆ”

ซูจื่ออวี๋ถามเขาต่อ

“ในเมื่อไม่ได้ประสงค์ร้าย ทำไมไม่ช่วยจู้หลิง? ด้วยวรยุทธ์ของเจ้า เรือนจำสำนักจิงจ้าว ไม่น่าจะขวางเจ้าไว้ได้”