ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 251

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจแรงๆ พร้อมพูดอย่างจนใจ บอกว่า

“เสด็จพ่อทรงพระปรีชา ย่อมรู้ว่าเรื่องใดจริงเรื่องใดเท็จ”

ฮ่องเต้เจาเหวินแค่นหัวเราะ

“ฮึ หากข้าไม่รู้เล่า?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มเจื่อน

“เสด็จพ่อ พระองค์อย่าล้อจื่ออวี๋เล่นอีกเลยเพคะ คนทุกคนย่อมทำทุกสิ่งเพื่อผลประโยชน์อยู่แล้ว ลองคิดดูนะเพคะ หากจื่ออวี๋เล่นงานทั้งสองคน หม่อมฉันจะได้ประโยชน์อะไรเพคะ? ทำลายงานแต่งงานของตัวเองหรือ? ล่วงเกินรองเจ้ากรมกลาโหมทั้งครอบครัวหรือ? หรือทำให้พี่น้องทั้งสาวเกลียดหม่อมฉัน? เรื่องนี้ดูยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่จะได้ผลประโยชน์นะเพคะ คนโง่เขลาอย่างจื่ออวี๋คิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นและทำร้ายตัวเองแบบนี้ไปทำไมกัน”

ทุกคนอดพยักหน้าตามไม่ได้ คิดวางแผนทำลายพี่น้องตัวเอง ก็ต้องได้บทสรุปที่มีผลประโยชน์กับตัวเองถึงจะถูก แต่เท่าที่ดู เรื่องนี้ไม่มีผลประโยชน์สำหรับซูจื่ออวี๋เลย

ฮ่องเต้เจาเหวินคิดอยู่สักครู่ รู้สึกว่าสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดมามีเหตุผล ตัวต้นเหตุในเรื่องนี้ดูเหมือนไม่ใช่นาง

แต่เรื่องนี้ไม่ใช่นาง อีกเรื่องคงหนีไม่พ้น

ฮ่องเต้เจาเหวินถามต่อว่า

“งั้นเจ้าว่ามาสิ เรือนของจวนท่านอ๋องรองเกิดอะไรขึ้น?”

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจอีกครั้ง

“หากพูดถึงเรือนของท่านอ๋องรอง มันไม่แข็งแรงเลยเพคะ”

“ไม่แข็งแรงหรือ? ซูจื่ออวี๋เจ้าบังอาจนัก เจ้าคิดจะปิดบังเบื้องสูงหรือ?” จวินมู่หลานตะคอกเสียงดังพร้อมสีหน้าแดงก่ำ

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้วหันมองจวินมู่หลาน หัวเราะบอกว่า

พูดจาเหลวไหลเช่นนี้ คิดว่าฝ่าบาทเป็นคนโง่หรือ?

ทุกคนเงยหน้ามองฮ่องเต้เจาเหวินอย่างระวัง ไม่คิดว่ากลับไม่เห็นสีหน้าโกรธเคืองของฮ่องเต้เจาเหวิน

กลับเป็นจวินมู่หลานที่โกรธจนหน้าดำหน้าแดง

จวินมู่หลานตะโกนด้วยความโมโห

“ซูจื่ออวี๋ พูดบ้าอะไรของเจ้า? !”

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างแปลกใจ

“ข้าพูดจาเหลวไหลหรือ? หรือว่าข้าเข้าใจผิดไป? ท่านอ๋องรองไม่ได้เตรียมการแสดงไว้ให้พวกข้าหรอกหรือ? พี่น้องมีความสมัคคี ไม่น่าจะใช่เรื่องผิดนะ ไม่อย่างนั้น...ท่านอ๋องรองลองว่ามาสิ? เมื่อคืน ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นหรือ? หรือท่านอ๋องรองพูดต่อไปอีกก็ได้ ว่าตอนกลางวันของเมื่อวานเกิดเรื่องใดขึ้น?”