ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 382

ซูจื่ออวี๋รู้สึกสับสนเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความสงสัยในหญิงในหอคณิกา แต่เป็นเพราะท่าทีของเผยหยวน

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “ใต้เท้าเผย ท่านบอกข้าเรื่องนี้เพราะท่านคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคดีนี้หรือไม่?”

เผยหยวนตัวแข็งทื่อ มองไปรอบๆ โดยไม่รู้ตัว และเอ่ยปากพูด “พระชายา ข้าไม่รู้ว่าข้าควรพูดดีหรือไม่...”

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งก็ถามว่า “เกี่ยวกับความเป็นความตายหรือไม่?”

เผยหยวนส่ายหัวแล้วพูดว่า “ข้าไม่กลัวว่าตัวเองจะถึงตายหรือไม่ แต่ข้ากลัวว่าถ้าข้าพูดคำเหล่านี้ไป มันจะทำร้ายพระชายาเอาได้”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้รีบถามเรื่องของตระกูลหร่วน แต่ถามด้วยความสงสัย “เหตุใดใต้เท้าเผยถึงได้ไว้ใจข้ามากขนาดนี้? ท่านอยากจะเล่าเรื่องคดีของตระกูลหร่วนกับข้าจริงๆ หรือ?”

เผยหยวนยิ้มอย่างขมขื่น “เพราะเป็นเวลาหลายปีแล้ว พระชายาเป็นคนแรกที่เข้ามาถามเรื่องคดีของตระกูลหร่วน เบื้องหลังของพระชายาคือท่านอ๋องฉิน ถ้าวันหนึ่งท่านอ๋องฉินได้สืบทอดบัลลังก์ เช่นนั้น...”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจว่าเผยหยวน วันว่าสักวันหนึ่งเมื่อจวินมู่เหนียนกลายเป็นฮ่องเต้ คดีของตระกูลหร่วน อาจจะสามารถ...รื้อคดีกลับมาสืบสวนได้

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความประหลาดใจ “หรือว่าคดีของตระกูลหร่วนเป็นคดีที่ไม่ยุติธรรมอย่างนั้นหรือ?”

เผยหยวนส่ายหัวอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะเอ่ยว่า “ไม่ ไม่ ไม่ ที่ข้าพูดในจวนอ๋องฉินในวันนี้ทุกคำเป็นความจริง คดีนั่นถูกตัดสินแล้ว ไม่มีทางพลิกคดีได้อีก”

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ ในเมื่อไม่สามารถพลิกคดีได้อีก เหตุใดใต้เท้าเผยถึงได้มีท่าทีเช่นนี้เล่า

เมื่อซูจื่ออวี๋งุนงง เผยหยวนก็กล่าวต่อ “คดีนี้ไม่มีปัญหา หลักฐานก็เพียงพอในการตัดสินคดี แต่เจ้าหรวนถิงจวิน...เขาไม่ได้เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับศัตรู!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเผยหยวนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

เผยหยวนส่ายหัว ถ้าเขารู้ว่ามีคนแบบนี้ในศาลต้าหลี่ เขาต้องไปไต่สวนอย่างแน่นอน

เผยหยวนพูดว่า “ในตอนนั้น ไม่มีใครในตระกูลหร่วนเหลือเลยแม้แค่คนเดียว แม้แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลหร่วนที่หลบหนีไปได้แต่สุดท้ายก็ยังถูกตรวจจับระหว่างทางไปม่อเป่ยที่หนาวเหน็บ แล้วตายลงทันที”

ซูจื่ออวี๋ตะลึงงัน ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อะไรนะ? ม่อเป่ย? หรวนหานอินหนีไปที่เมืองหลวงไม่ใช่หรือ?”

เผยหยวนเอ่ยอย่างสงสัยว่า “ตระกูลหร่วนก่ออาชญากรรมหลอกลวงฮ่องเต้ คุณหนูใหญ่ตระกูลหร่วนจะหนีไปเมืองหลวงได้อย่างไร? ไม่เท่ากับเป็นแกะเข้าปากเสือหรือ? นางจะหลบหนีไปม่อเป่ย!”

ซูจื่ออวี๋ตะลึงตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ถ้าหรวนหานอินหนีไปม่อเป่ย เช่นนั้นแม่ของนางก็ไม่ใช่หรวนหานอิน?

ถ้าอย่างนั้นแม่ของนางเป็นใครกันแน่?