ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 398

เมื่อสิ้นเสียงของผู้ดูแล เสียงบรรเลงจากวงดนตรีเครื่องสายและเครื่องเป่าก็ค่อยๆบรรเลงขึ้นมา

หญิงสาวคนแรกเดินออกมาจากหลังม่านโปร่งบาง ทำให้ชายทุกคนกลั้นหายใจ

งามมาก!

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าเห็นด้วย นางงามจริงๆ นี่เป็นสตรีตัวเล็ก แต่สัดส่วนของนางนั้นกลับสมส่วน ส่วนที่ควรจะผอมก็ไม่ล้นมือ และที่ที่ควรจะอ้วนก็จับไม่ได้ด้วยมือเดียว สิ่งที่ยากที่สุดคือนางไม่ได้แต่งหน้าระหว่างคิ้วและใบหน้ายังมีความอ่อนเยาว์ของเด็กสาว

ในขณะนี้นางกำลังเต้นรำและอวดรูปร่างที่น่าหลงใหลของนางด้วยดนตรีบรรเลงจากวงเครื่องสายและเครื่องเป่า ทุกคนเข้าใจว่าพรสวรรค์ที่หญิงผู้นี้คือการเต้นรำ

“ท่านชายทั้งหลาย เชิญเสนอราคา!” ผู้ดูแลพูดเสียงดัง

การเต้นรำยังไม่หยุด แต่การเสนอราคาก็ดังขึ้นแล้ว

“ห้าพันตำลึง!”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้ว ราคาแรกเริ่มที่ห้าพันตำลึง ซึ่งมันเพียงพอที่จะแลกชีวิตของหญิงสาวในซ่องทั่วไป แต่ที่นี่ซื้อได้เพียงค่ำคืนเดียว ช่างใจกว้างเสียจริง

“ห้าพันห้าร้อยตำลึง!”

“หกพันตำลึง!”

ในที่สุดสตรีโฉมงามตัวน้อยคนแรกก็ถูกชายอ้วนหูกางประมูลไปในราคาสูงถึงเก้าพันตำลึง

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วด้วยความขยะแขยง สถานที่ที่มองสตรีเป็นเพียงสิ่งของเช่นนี้ นางรู้สึกรังเกียจมากจริงๆ และนางก็รู้สึกอึดอัดอยู่ตลอดเวลา

แต่เมื่อเวลาผ่านไป หญิงสาวคนหลังที่ออกมาแสดงยิ่งทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้หญิงคนแรกเพิ่งเต้นระบำ คนที่อยู่ด้านหลังก็เริ่มโห่แซวและพูดจารุ่มร่ามลามกอนาจาร และยิ่งไปกว่านั้นคือนางยังใช้ร่างกายของนางวาดบนผ้าไหมสีขาว ถึงจะบอกว่าเป็นการวาดภาพ แต่อันที่จริงมันเหมือนเป็นการทำท่วงท่าเย้ายวนให้เหล่าชายหนุ่มเสนอราคาที่สูง

จวินมู่เหนียนพูดด้วยความขบขันเล็กน้อย “เจ้าคงจะไม่ใช้ตราประทับของเสนาบดีซูใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มและเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาของนางบ่งบอกอย่างชัดเจนกับจวินมู่หนียนว่าเขานั้นเดาถูก

พ่อไร้ค่าผู้นั้นให้ตราประทับของจวนเสนาบดีแก่นาง นางยังไม่เคยใช้มันเลยสักครั้ง แต่วันนี้มันกลับมีประโยชน์ และจากนั้นก็ให้ฮูหยินซูรู้ว่ามีร่องรอยของเสนาบดีซูในซ่อง ถ้าไม่ทำให้นางโมโหจนตายก็คงทำให้นางรู้สึกตายทั้งเป็น

จวินมู่เหนียนไม่ได้หยุดนาง และเฝ้ารอที่จะได้เห็นสีหน้าของเสนาบดีซูหลังจากเดินทางกลับมายังเมืองหลวง

หญิงสาวสามคนสุดท้ายถูกประมูลโดย ซูจื่ออวี๋ จวินมู่เหนียนและป๋ายหลี่เชียนซาง ทั้งสามคนขึ้นมาถึงชั้นที่สี่อย่างราบรื่น

ชั้นสี่ดูไม่แตกต่างจากชั้นสามมากนัก มีโต๊ะแปดเซียนที่มีพร้อมทั้งเครื่องดื่มและของว่าง

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือบนชั้นนี้มีผ้าโปร่งสามชั้นแขวนอยู่บนเวทีการแสดงที่ทำมาจากไม้ ด้านหลังผ้าโปร่ง มีหญิงเจ็ดคนยืนอยู่ ไม่มีใครเห็นใบหน้าของพวกนางและมองเห็นได้แค่เงาเท่านั้น