ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 400

จวินมู่เหนียนพยักหน้า บอกว่า

“ชื่อแรกในรายชื่อก็คือชื่อของตู้เสี่ยวโหลว

ซูจื่ออวี๋เข้าใจทันที และไม่ได้ถามเรื่องรายชื่อต่อ แต่กลับบอกว่า

“ตอนนี้แม่นางชูโรงทั้งเจ็ดต้องถูกเลือกโดยไม่ได้เห็นหน้า หนึ่งในนั้นต้องมีตู้เสี่ยวโหลวอยู่ด้วย แต่นางคือคนไหนล่ะ? แล้วพวกเราจะเลือกอย่างไร?”

จวินมู่เหนียนบอกว่า

“ตู้เสี่ยวโหลวมีกลิ่นหอมติดกาย ได้ฉายาว่าเทพธิดาดอกท้อ”

ซูจื่ออวี๋ตาลุกวาว บอกว่า

“ดมกลิ่นจำแนกคนงามหรือ?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“ต้องอาศัยเจ้าแล้วล่ะ” จมูกของซูจื่ออวี๋ร้ายกาจมาก

ซูจื่ออวี๋บอกว่า

“ไม่มีปัญหา ข้าสามารถแยกแยะได้ว่ากลิ่นไหนคือกลิ่นดอกท้อ แต่ว่าวิธีนี้ได้ผลจริงหรือ? หากมีคนใช้น้ำมันผมกลิ่นดอกท้อ หรือแป้งหอมกลิ่นเดียวกัน คงจะแยกแยะได้ยากมาก”

จวินมู่เหนียนตอบว่า

“ตู้เสี่ยวโหลวมีความสัมพันธ์กับตระกูลหรวน ไฉนพวกเราไม่ลองแหวกหญ้าให้งูตื่น”

ซูจื่ออวี๋ตาลุกวาวอีกครั้ง เข้าใจความหมายของจวินมู่เหนียนทันที นางบอกว่า

“ข้าต้องบอกว่าแซ่หรวนหรือ?”

จวินมู่เหนียนหัวเราะบอกว่า

“ฉลาดมาก”

ซูจื่ออวี๋หันไปเชิดคางใส่จวินมู่เหนียน บอกว่า

“ใต้เท้าหมิงโหลงที่ร้ายกาจ ท่านเองก็ใช่ย่อยนะ!”

แต่ว่าคนเรามองเพียงภายนอกไม่ได้ ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ดูแคลนเขา เพียงแต่กังวลเท่านั้น ทั้งหมดเหลืออยู่สี่คน ไม่รู้ว่าใครจะได้เลือกก่อน

ในขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังคิดเรื่องนี้ พ่อบ้านพูดต่อว่า

“แขกผู้มีเกียรติทั้งสี่ท่าน ตามกฏของหอพลาหก ผู้ที่ให้ราคาสูงที่สุดได้เลือกก่อน เมื่อสักครู่ตอนอยู่ชั้นสาม คุณชายท่านนี้ จ่ายไปในราคาสองหมื่นตำลึงเงิน เพื่อประมูลแม่นางในหอพลาหกของเรา หนึ่งเท่าของสองหมื่นก็คือสี่หมื่นตำลึง เชิญคุณชายท่านนี้ก่อน”

พ่อบ้านหันไปผายมือเชื้อเชิญป๋ายหลี่เชียนซาง

ป๋ายหลี่เชียนซางยักคิ้ว

“ได้สิ เช่นนั้นข้าขอโยนอิฐล่อหยกละนะ”

ป๋ายหลี่เชียนซางเดินไปหน้าผ้าม่าน แล้วเดินวนไปมาหนึ่งรอบ สุดท้ายเลือกแม่นางคนหนึ่งในนั้น

พ่อบ้านพาแม่นางคนนั้นออกมา ซูจื่ออวี๋มองดูอย่างร้อนใจ สุดท้ายพบว่าเป็นหญิงสาวอายุยี่สิบคนหนึ่ง ดูก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่ตู้เสี่ยวโหลว

ทว่าเช่นนี้ก็ดี เมื่อหญิงสาวน้อยลงคนหนึ่ง ซูจื่ออวี๋ก็มีสิทธิ์ชนะมากขึ้น