ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 441

หลังอาหารเที่ยง ทุกคนยังคงถูกห้ามให้ออกจากหอจิ้วเยว่ ทุกคนนั่งจนปวดเมื่อยไปหมด ในขณะที่กำลังหงุดหงิดอยู่นั้น ในที่สุดเว่ยคงชิงก็มาถึงสักที

ผู้ที่มาพร้อมกับเขา ยังมีหมอหลวงอีกสี่ท่านจากสำนักหมอหลวงและทหารจากหน่วยชิงหลง

กำลังพลครึ่งหนึ่งของหน่วยชิงหลง ล้อมสวนชิวเยว่ทะเลสาบผิงอย่างแน่นหนาในพริบตา บรรยากาศในตอนนี้ตึงเครียดยิ่งกว่าช่วงเช้า

ส่วนอีกครึ่งหนึ่ง กำลังฟังคำสั่งจากเว่ยคงชิง

เว่ยคงชิงเดินขึ้นไปทำความเคารพ

“กระหม่อมคารวะท่านอ๋องรอง”

จวินมู่หลานขมวดคิ้วแล้วชี้ไปที่หมอหลวงซึ่งติดตามมาสวนชิวเยว่ด้วย

“เจ้า บอกหมอเว่ยไปสิว่าพบอะไรบ้าง”

หมอหลวงคนนั้นเดินไปข้างหน้า บอกว่า

“ข้าน้อยตรวจสอบอาหารและสุราที่เหลือจากเมื่อคืน พบว่ามีน้ำหวานของดอกชิงยวนผสมอยู่ น้ำหวานของดอกชนิดนี้ไม่มีพิษ แต่ในสวนชิวเยว่ขึ้นเต็มไปด้วยดอกผีเสื้อน้ำเงิน เมื่อดอกไม้สองชนิดมาเจอกัน จะทำให้ตกอยู่ในอาการหลับลึก เมื่อร่างกายขับน้ำหวานออกมาจนหมด ก็จะตื่นขึ้นมาเอง นอกจากนั้นไม่ได้พบเห็นสิ่งใด”

ทุกคนเข้าใจทันที หมอหลวงคนนี้หาสาเหตุที่ทุกคนหลับใหลพบแล้ว แต่กลับหาตัวคนลงมือไม่ได้ ขณะเดียวกันก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมจวินมู่หลานกับหนานหยวนชิงถึงได้เกิดความต้องการสูงขนาดนั้น

เว่ยคงชิงพยักหน้าบอกว่า

“ท่านอ๋องรอง องค์รัชทายาทหยวนชิง กระหม่อมต้องการเลือดของทั้งสองท่านคนละหนึ่งหยด เพื่อนำมาตรวจสอบ อีกอย่าง ท่านอ๋องรองจำเป็นต้องให้คนไปตรวจค้น ว่าในห้องของใคร มีน้ำหวานของดอกชิงยวน”

จวินมู่ฉงขมวดคิ้ว

“ไปตรวจค้นตอนนี้คงจะสายไปแล้วมั้ง ไม่แน่เมื่อคืนนี้ น้ำหวานของดอกพวกนี้อาจจะใช้หมดแล้ว? ต่อให้ใช้ไม่หมด หลักฐานก็คงถูกทำลายไปแล้ว”

เว่ยคงชิงพยักหน้า

“ท่านอ๋องสี่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว แต่ขอเพียงผ่านมือไปแล้ว ก็ยากที่จะทิ้งร่องรอยเอาไว้ ทว่าดอกชิงยวนมีลักษณะพิเศษอย่างหนึ่ง...”

จวินมู่ฉงถามต่อ

“ลักษณะใดหรือ?”

เว่ยคงชิงบอกว่า

“เมื่อน้ำหวานของดอกชิงยวนเจอกับเหล้าเหลืองจะทำให้เกิดสีแดง แม้แต่ขวดที่เคยบรรจุน้ำหวานจะถูกชะล้างแล้ว แต่เมื่อเจอกับเหล้าเหลือง ก็ยังคงทำให้มีสีแดงปรากฏขึ้น ร่องรอยของน้ำหวานยากที่จะชำระล้าง”

ห้องพัก รถม้า ของแขกทุกท่าน ไม่พบร่องรอยของดอกชิงยวนเลย

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเบาะแสคงจบลงเท่านี้ หนึ่งในองครักษ์รายงานว่า

“เรียนท่านอ๋อง แม้ข้าน้อยจะไม่พบร่องรอยของน้ำหวานดอกชิงยวน แต่ข้าน้อยกลับพบเรื่องผิดปกติบางอย่าง”

จวินมู่หลานเอ่ยถาม

“เรื่องใด?”

องครักษ์หันมองด้านหลัง ทันใดนั้นอีกสองคนก็นำสิ่งของเข้ามาทันที

มือขององครักษ์คนหนึ่งถือกระถางดอกไม้เอาไว้ ดอกไม้นี้เป็นดอกไม้ในสวนชิวเยว่ เป็นดอกไม้ทั่วไปที่มีอยู่ในทุกห้องพัก เพียงแต่ดอกไม้ที่อยู่ในมือองครักษ์เริ่มเหี่ยวเฉา ไม่สวยงามแล้ว

ส่วนในมือขององครักษ์อีกคน กลับถือถาดเอาไว้ บนถาดมีเสื้อผ้าที่พับไว้อย่างเรียบร้อยหนึ่งตัว

ทุกคนหันไปมองเสื้อตัวนั้น ทันใดก็ต่างพากันแปลกใจ นั่นมันผ้าเสียกวงสีดำไม่ใช่หรือ?

ผ้าเสียกวงของอ๋องฉินถูกทำลายไปต่อหน้าแล้ว เช่นนั้นชิ้นนี้คงเป็นชุดกระโปรงของจวิ้นจู่น้อยแห่งจวนอ๋องอาน